Dialogue Clin Neurosci. 2016 Mar;18(1):23-32.
Abstract
Beloningsvoorspellingsfoute bestaan uit die verskille tussen ontvangde en voorspelde belonings. Hulle is deurslaggewend vir basiese vorme van leer oor belonings en laat ons streef na meer belonings - 'n evolusionêre voordelige eienskap. Die meeste dopamienneurone in die middelbrein van mense, ape en knaagdiere dui op 'n beloningsvoorspellingsfout; hulle word geaktiveer deur meer beloning as wat voorspel is (positiewe voorspellingsfout), bly by basislynaktiwiteit vir ten volle voorspelde belonings, en toon depressiewe aktiwiteit met minder beloning as voorspel (negatiewe voorspellingsfout). Die dopamiensein neem nie-lineêr toe met beloningswaarde en kodeer formele ekonomiese nut. Dwelms van verslawing genereer, kaap en versterk die dopamienbeloningsein en veroorsaak oordrewe, onbeheerde dopamien-effekte op neuronale plastisiteit. Die striatum, amygdala en frontale korteks toon ook beloningsvoorspellingsfoutkodering, maar slegs in subpopulasies van neurone. Die belangrike konsep van beloningsvoorspellingsfoute word dus in neuronale hardeware geïmplementeer.
SLEUTELWOORDE:
dopamien; neuro-fisiologie; neuron; voorspelling; beloning; striatum; substantia nigra; ventrale tegmentale area
;