Sci Rep. 2018 Jul 4;8(1):10084. doi: 10.1038/s41598-018-28478-8.
Jeong H1, Yim HW2, Lee SY3, Lee HK3, Potenza MN4, Kwon JH5, Koo HJ6, Kweon YS3, Bhang SY7, Choi JS8.
Abstract
Hierdie studie het ten doel gehad om oorrapportering (die vals positiewe) en onderrapportering (vals negatiewe) koerse in self-gerapporteerde IGD assessering te skat in vergelyking met klinies gediagnoseerde IGD. Die studiepopulasie het bestaan uit 45 met IGD en 228 sonder IGD gebaseer op kliniese diagnose van die internetgebruikerkohort vir onbevooroordeelde erkenning van spelversteuring in vroeë adolessensie (iCURE) studie. Alle deelnemers het self-gerapporteerde IGD-assesserings voltooi. Kliniese onderhoude is blindelings gevoer deur opgeleide geestesgesondheidswerkers gebaseer op DSM-5 IGD-kriteria. Self-geëvalueerde gemiddelde daaglikse hoeveelheid speltyd en spelgenre is gemeet. Sielkundige kenmerke, insluitend angs, selfmoord, aggressie, selfbeheersing, selfagting en gesinsondersteuning, is uit die basislynopname verkry.
Die vals-negatiewe koers vir self-gerapporteerde IGD-assessering was 44%. Die vals-negatiewe groep het minder tyd gerapporteer om aanlyn speletjies te speel as die IGD-groep, hoewel hul sielkundige kenmerke soortgelyk was aan dié van die IGD-groep. Die vals-positiewe koers was 9.6%. Hulle het meer tyd gerapporteer om aanlyn speletjies te speel as nie-IGD-groepe, alhoewel hul sielkundige kenmerke soortgelyk was aan dié van nie-IGD-groepe, behalwe selfbeheersing. Die verskil tussen IGD-diagnoses tussen selfverslae en kliniese diagnose het beperkings van selfmetings aan die lig gebring. Verskeie strategieë word benodig om die metodologiese tekorte van selfverslae vir die assessering van IGD te oorkom.
PMID: 29973627
PMCID: PMC6031690
;
