J Behav Verslaafde. 2019 Dec 1; 8 (4): 692-702. doi: 10.1556 / 2006.8.2019.75.
Dong GH1,2, Wang M1, Zhang J3, Du X4, Potenza MN5,6,7.
Abstract
AGTERGROND EN DOELSTELLINGS:
Alhoewel studies aan die hand gedoen het dat individue met 'n internetspeletjie-afwyking (IGD) gestremdhede in kognitiewe funksionering kan hê, is die aard van die verhouding onduidelik, aangesien die inligting meestal uit deursnitstudies afgelei is.
METODES:
Individue met 'n aktiewe IGD (n = 154) en daardie individue voldoen nie meer aan kriteria nie (n = 29) is na 1 jaar longitudinaal ondersoek met behulp van funksionele magnetiese resonansbeelding tydens die uitvoering van cue-craving-take. Subjektiewe reaksies en neurale korrelate is teenoor die aanvang van die studie en op 1 jaar gekontrasteer.
RESULTATE:
Vakke se drangreaksies op spelaanwysings het aansienlik afgeneem na 1 jaar relatief tot die aanvang van die studie. Verminderde breinreaksies in die anterior cingulate korteks (ACC) en lentiforme kern is op 1 jaar relatief tot aanvang waargeneem. Beduidende positiewe korrelasies is waargeneem tussen veranderinge in breinaktiwiteite in die lentiforme kern en veranderinge in selfgerapporteerde drange. Dinamiese oorsaaklike modelleringsanalise het verhoogde ACC-lentiforme konnektiwiteit op 1 jaar getoon relatief tot studie aanvang.
GEVOLGTREKKINGS:
Na herstel van IGD lyk individue minder sensitief vir spelaanwysings. Hierdie herstel kan verhoogde ACC-verwante beheer oor lentiform-verwante motiverings in die beheer oor drange behels. Die mate waarin kortikale beheer oor subkortikale motiverings in behandelings vir IGD geteiken kan word, moet verder ondersoek word.
SLEUTELWOORDE: Internetspelversteuring; anterior cingulate korteks; cue-craving taak; longitudinale studies
PMID: 31891311
Inleiding
Internetspelversteuring (IGD) is geassosieer met aansienlike gestremdhede in sosiale en persoonlike funksionering, swak beheerde drang (Kim et al., 2018), oormatige tyd spandeer aan speletjies (Dong, Zhou en Zhao, 2010), swak akademiese prestasie (Hawi, Samaha en Griffiths, 2018), en ander negatiewe maatstawwe van gesondheid en funksionering. IGD is as 'n verslawende versteuring beskou, en voorlopige diagnostiese kriteria is deels vasgestel op grond van 'n ander gedragsverslawing, dit wil sê, dobbelversteuring (Dowling, 2014; Petry, Rehbein, Ko, & O'Brien, 2015). Die vyfde uitgawe van die Diagnostiese en Statistiese Handleiding van geestesversteurings (DSM-5) het IGD gelys as 'n "Voorwaarde vir verdere studie" (Amerikaanse Psigiatriese Vereniging, 2013). In Mei 2018 is spelversteuring aangeneem vir insluiting in die 11de uitgawe van die Internasionale Klassifikasie van Siektes (ICD-11; http://www.who.int/features/qa/gaming-disorder/en/), ten spyte van debatte (Aarseth et al., 2017; King & Gaming Industry Response, 2018; Rumpf et al., 2018; Saunders et al., 2017).
Tydens cue-craving take het IGD relatief tot kontrolevakke groter aandag aan spelverwante leidrade getoon (Choi et al., 2014), met prefrontale streke geïmpliseer (Ahn, Chung en Kim, 2015). Tydens uitvoerende take het IGD relatief tot beheervakke verminderde uitvoerende beheer getoon (Nuyens et al., 2016), met die dorsolaterale prefrontale korteks (DLPFC) en anterior cingulate korteks (ACC) geïmpliseer (Dong, Wang, Du en Potenza, 2017, 2018; Dong, Wang, Wang, Du en Potenza, 2019). Tydens besluitneming in IGD (Pawlikowski & Brand, 2011), die striatum en ACC is geïmpliseer (Qi et al., 2016). In hierdie en ander studies is deursnee-benaderings wat IGD en kontrolegroepe vergelyk tipies gebruik, wat 'n begrip beperk van hoe veranderinge in breinfunksie oorgange in IGD kan onderlê.
Alhoewel deursnee-studies breinkenmerke wat met IGD geassosieer word, kan onthul, kan hulle nie onderskei of breinveranderinge die ontwikkeling van IGD kan voorafgaan, uit die spelgedrag kan voortspruit of deur ander meganismes gegenereer kan word nie. As sodanig kan longitudinale studies help om neurale kwesbaarhede van neurale gevolge te ontwrig. Daarbenewens, en belangriker vanuit 'n kliniese perspektief, is die begrip van breinveranderinge wat verband hou met herstel belangrik, en dit kan bereik word deur longitudinale studies.
In gedragsverslawing soos dobbelversteuring herstel baie individue natuurlik (dws sonder formele ingryping (Slutske, 2006; Slutske, Piasecki, Blaszczynski, & Martin, 2010). Soos diegene met dobbelversteuring, kan baie IGD-individue herstel sonder professionele ingryping (Lau, Wu, Gross, Cheng, & Lau, 2017). Beramings van remissie wissel van 36.7% tot 51.4% in IGD (Chang, Chiu, Lee, Chen en Miao, 2014; Ko et al., 2014). Alhoewel potensiële faktore (soos afname in drang) vir remissie in IGD voorgestel is (Chang et al., 2014; Ko et al., 2014, 2015), min is bekend oor breinmeganismes onderliggend aan herstelprosesse in IGD.
In die huidige studie het ons longitudinaal 'n groep individue met IGD ondersoek. Ons het funksionele magnetiese resonansiebeelding (fMRI) gebruik om IGD-vakke op "basislyn" en weer na 1 jaar te skandeer, met die fokus op individue wat nie meer aan die kriteria vir IGD voldoen het nie. Deur subjektiewe en beelddata van individue met aktiewe versus herstelde IGD te vergelyk, het ons daarop gemik om subjektiewe en neurale faktore onderliggend aan herstel te identifiseer. Hierdie benadering kan insig gee in individuele verskille wat verband hou met veerkragtigheid en herstel en kan moontlik help met die ontwikkeling van meer geteikende en doeltreffende intervensies.
Drang na verslawingverwante leidrade weerspieël 'n sterk motivering om aan verslawende gedrag deel te neem. Hunkering kan dwelmgebruik bevorder (Sayette, 2016; Sinha & Li, 2007), dobbelary (Potenza et al., 2003), en speletjies (Dong et al., 2017) in individue met verwante afwykings. Dus, drang was 'n teiken van terapieë vir verslawings (Potenza et al., 2013), aangesien drang die aandag kan verskuif na verslawing-verwante leidrade (Sayette, 2016; Tiffany, 1990), beïnvloed die evaluering van relevante inligting (Sayette, Schooler, & Reichle, 2010), en benadeel besluitnemingsprosesse (Balodis & Potenza, 2015; Berridge & Kringelbach, 2015; Dong & Potenza, 2016). Daarbenewens kan herblootstelling aan dwelmverwante leidrade lei tot sterk drange en dwelm-soek gedrag in dwelmverslawing (Gardner, McMillan, Raynor, Woolf, & Knapp, 2011). Om die voorgenoemde redes (insluitend IGD se klassifikasie as 'n verslawende versteuring), het ons gefokus op drang in hierdie studie van IGD.
Soos dwelmaanwysings in dwelmverslawing, kan spelaanwysings speletjiesoekende gedrag in IGD veroorsaak (Dong & Potenza, 2016). IGD-deelnemers het hoër cue-geïnduseerde breinkenmerke in die ventrale en dorsale striatum getoon (Liu et al., 2017), veranderde funksionele netwerke (Ko et al., 2013; Ma et al., 2019), hoër laat positiewe potensiaal amplitude (Kim et al., 2018), wanneer dit vergelyk word met kontrole-vakke wanneer hulle aan spelleidrade blootgestel word. Neurale reaksies op spelaanwysings kan die opkoms van IGD voorspel (Dong, Wang, Liu, et al., 2019) en funksioneer op 'n geslagsensitiewe wyse (Dong, Wang, et al., 2018). Dus, ons het veronderstel dat breinstreke wat betrokke is by vorige studies van drang (bv. die striatum) minder aktivering sou toon na herstel as tydens aktiewe IGD wanneer vakke aan speletjies blootgestel is.
Wanneer individue aan spelverwante leidrade blootgestel word, kan kortikale breinstreke (bv. die DLPFC en ACC) beheer uitoefen oor subkortikale breinstreke (bv. die striatum) in verslawings soos in tabakrook (Kober et al., 2010) en modelle van kognitiewe beheer in die algemeen (Bush, Luu en Posner, 2000). Uitvoerende funksies behels 'n stel prosesse wat nodig is vir kognitiewe beheer, insluitend seleksie en monitering van gedrag om die bereiking van gekose doelwitte te fasiliteer (Hall et al., 2017). Verslawing is geassosieer met verswakte inhiberende beheer (Dalley, Everitt, & Robbins, 2011; Ersche et al., 2012), en hierdie bevindings strek tot gedragsverslawing (Leeman & Potenza, 2012; Yip et al., 2018). Verminderde kognitiewe beheer oor drange kan die betrokkenheid by verslawende gedrag onderlê (Wang, Wu, Wang, et al., 2017; Wang, Wu, Zhou, et al., 2017). Teoretiese modelle, soos die I-PACE (Brand et al., 2016) en ander (Dong & Potenza, 2014), stel voor dat 'n mislukking in uitvoerende beheer problematiese spelgedrag kan onderlê. Studies van IGD het hipoaktiwiteit van die breinstreke gevind wat betrokke is by uitvoerende beheer (Nuyens et al., 2016), insluitend die DLPFC en dorsale ACC (Dong & Potenza, 2014). Beter uitvoerende beheer kan help om drange effektief te beheer, 'n doelwit van intervensies soos kognitiewe gedragsterapie wat toegepas is op verslawings en internetgebruiksgedrag soos speletjies (Young & Brand, 2017). Ons het veronderstel dat aktivering van streke wat betrokke is by uitvoerende beheer (DLPFC en ACC) groter aktivering sou toon na herstel in vergelyking met tydens aktiewe IGD.
Gegewe dat vorige studies DLPFC-beheer oor striatale aktivering in cue-ontlokte drang getoon het (Kober et al., 2010), het ons verder veronderstel dat veranderinge in kortikale aktivering verband hou met beheer oor breinaktiwiteite in beloningverwante breinstreke soos die striatum. Dinamiese oorsaaklike modellering, 'n analitiese benadering wat gebruik kan word om gerigte invloede van neuronale populasies te ondersoek en te kwantifiseer (Hy et al., 2019), is goed geskik om te ondersoek hoe uitvoerende streke beheer oor subkortikale prosesse kan uitoefen. Met betrekking tot subjektiewe response, het ons veronderstel dat neurale aktiverings verband hou met subjektiewe verslae van drang wat ons verwag het minder sterk sou wees na herstel as tydens aktiewe IGD.
Metodes
Van 2016 tot 2017 het ons 154 IGD-vakke vir fMRI gewerf tydens 'n cue-craving-taak (hieronder beskryf). Ons het deelnemers na ongeveer 1 jaar gekontak en hulle vir IGD herevalueer. Nege-en-twintig IGD-vakke (vyf vroue) wat nie meer aan die kriteria van IGD voldoen het nie, het ingestem om deel te neem tydens skandering wanneer hulle die cue-craving-taak uitvoer. Ons vergelyk dan hul meer onlangse data (herwin IGD) met die basislyndata (aktiewe IGD) om verskille oor tyd te identifiseer (Figuur 1A).
Figuur 1. Studie-ontwerp en die taak wat in hierdie studie gebruik is. (A) Die ontwerp van die 1-jaar-nasporingstudie. (B) Die tydlyn van een proef in hierdie studie
By die aanvang van die studie is deelnemers geklassifiseer as met IGD as hulle 50 of hoër op Young's Internet Addiction Test ('n selfverslagvraelys) behaal het en aan ten minste vyf DSM-5-kriteria vir IGD voldoen het (kliniese onderhoud; sien "Aanvullende materiaal" vir bykomende materiaal besonderhede; Petry et al., 2014; Jong, 2009). Alle deelnemers het gestruktureerde psigiatriese onderhoude (MINI) ondergaan wat deur 'n ervare psigiater (Lecrubier et al., 1997), en individue met psigiatriese afwykings of gedrag is uitgesluit (sien "Aanvullende materiaal"). Daarbenewens het geen vakke vorige ervaring met dobbelary of onwettige dwelms (bv. dagga en heroïen) gerapporteer nie. Alle vakke gespeel League of Legends (LOL en Riot Games) vir meer as 1 jaar. Hierdie kriterium was gebaseer op ons gebruik van spelaanwysings as stimuli in hierdie studie en LOL is die gewildste aanlyn speletjie tydens die aanvang van die studie. Individue wat van IGD herstel het, moes minder as 50 behaal op Young se internetverslawingstoets en voldoen aan minder as vyf DSM-5-kriteria vir IGD op die 1-jaar tyd (Petry et al., 2014; Jong, 2009; sien tabel 1 vir meer inligting).
|
Tabel 1. Demografiese kenmerke van IGD-deelnemers toe IGD aktief was en herstel het
| Aktief | verhaal | t | p | |
|---|---|---|---|---|
| Ouderdom (jare; gemiddeld ± SD) | 21.46 ± 1.83 | 21.73 ± 1.91 | 0.823 | > .050 |
| IAT-telling (gemiddeld ± SD) | 65.21 ± 11.56 | 34.45 ± 4.10 | 18.86 | <.001 |
| DSM-5 IGD-telling (gemiddeld ± SD) | 5.76 ± 0.91 | 2.83 ± 0.66 | 15.82 | <.001 |
| Selfgerapporteerde drang (gemiddeld ± SD) | 53.07 ± 15.47 | 30.34 ± 6.44 | 9.19 | <.001 |
Let daarop. IAT: Internetverslawingtoets; DSM: Diagnostiese en Statistiese Handleiding van Geestesversteurings; IGD: Internetspelversteuring; SD: standaard afwyking.
'n Gebeurtenisverwante leidraadreaktiwiteitstaak is in hierdie studie gebruik, soos voorheen beskryf (Dong et al., 2017; Dong, Wang, et al., 2018). Die taak bevat twee tipes aanwysingsprente: 30 speletjieverwante prente en 30 tikverwante prente (neutrale basislyn). Binne elke tipe het die helfte van die 30 prente 'n gesig en hande en die helfte slegs hande bevat. Speletjiesverwante prente wys 'n persoon wat die aanlynspeletjie (LOL) op 'n rekenaar speel. In tikverwante prente tik dieselfde persoon 'n artikel op 'n sleutelbord voor 'n rekenaar. Deelnemers is opdrag gegee om aan te dui of daar 'n gesig in die prent was of nie deur die knoppie "1" op die sleutelbord te druk wanneer 'n gesig teenwoordig was en "2" te druk wanneer daar geen gesig teenwoordig was nie.
Figuur 1B toon die tydlyn van 'n voorbeeldproef in die taak. Eerstens is 'n vaste 500 ms van kruis aangebied, gevolg deur 'n tekenprent soos hierbo beskryf. Prente is in 'n ewekansige volgorde aangebied om orde-effekte te vermy. Elke prent is vir tot 3,000 3,000 ms aangebied, waartydens deelnemers moes reageer. Die skerm het swart geword nadat die knoppie gedruk is en het vir 5 1 (reaksietyd) ms geduur. Toe, in die drang-evalueringstadium, is deelnemers gevra om die vlak van hul drang na die ooreenstemmende stimuli te evalueer op 'n XNUMX-punt skaal, wat wissel XNUMX (geen lus nie) na 5 (uiters hoë drang). Hierdie stadium het tot 3,000 1,500 ms geduur en is beëindig deur 'n knoppie te druk. Uiteindelik is 'n 3,500 60–9 10 ms leë skerm tussen elke proef aangebied. Die hele taak het 1 proewe bevat en het ongeveer 10 min geduur. Die taak is aangebied en gedragsdata is ingesamel met behulp van E-prime sagteware (Psychology Software Tools, Inc., Sharpsburg, PA, VSA). Alle deelnemers is gevra om 'n XNUMX-item speldrangvraelys te voltooi, met tellings wat wissel van XNUMX tot XNUMX, om spelverwante drange voor fMRI te assesseer (Cox, Tiffany en Christen, 2001).
Voorverwerking van die fMRI-data is uitgevoer met behulp van SPM12 (http://www.fil.ion.ucl.ac.uk/spm) en Neuroelf (http://neuroelf.net), soos voorheen beskryf (Dong et al., 2017; Dong, Wang, et al., 2018). Beelde is gesny, heroriënteer en herbelyn na die eerste volume, met T1-gekoregistreerde volumes wat gebruik is om vir kopbewegings reg te stel. Beelde is dan genormaliseer na MNI-ruimte en ruimtelik glad gemaak met 'n 6-mm volle breedte by half maksimum Gaussiese kern. Geen proefpersone is van analise verwyder as gevolg van kopbeweging nie (die uitsluitingskriteria was 2 mm in rigtingbeweging of 2° in rotasiebeweging). 'n Algemene lineêre model (GLM) is toegepas om BOLD-aktivering met betrekking tot breinaktiwiteite te identifiseer. Verskillende tipes proewe (speletjie-verwant, tikverwant, verkeerd of gemis) is afsonderlik met 'n kanonieke hemodinamiese responsfunksie saamgewikkel om taakregressors te vorm. Die duur van elke proef was 4,000 XNUMX ms. Die GLM's het 'n konstante termyn per lopie ingesluit. Ses kopbewegingsparameters afgelei van die herbelyningstadium en speletjiegeskiedenis (self-gerapporteerde jare van speletjies) is ingesluit om hierdie potensiële verwarring aan te spreek. 'n GLM-benadering is gebruik om voxels te identifiseer wat aansienlik geaktiveer is vir elke gebeurtenis tydens die "reaksie" stadium.
Die tweedevlak-ontledings is soos volg uitgevoer. Eerstens is 'n voxel-wyse herhaalde-metings-analise deur die hele brein uitgevoer om aktiwiteit wat verband hou met [(herhaal) te ondersoekSpelverwante stimuli - herstelTikverwante stimuli) − (aktiefspelverwante stimuli - aktiefTikverwante stimuli)]. Familiegewys foutdrempels (p < .001) is bepaal met behulp van 3dClustSim ('n opgedateerde weergawe van Alphasim), en alle vergelykings is reggestel met 3dClustSim (https://afni.nimh.nih.gov/pub/dist/doc/program_help/3dClustSim.html), p < .001, tweestert, met 'n omvang van ten minste 40 voxels.
Hierdie eksperiment is goedgekeur deur die Menslike Ondersoekkomitee van Zhejiang Normale Universiteit en voldoen aan die Etiese Kode van die Wêreld Mediese Vereniging (Verklaring van Helsinki). Alle deelnemers het skriftelike ingeligte toestemming gegee voor skandering.
Results
Herstelde versus aktiewe IGD-vakke het verminderde breinaktiverings in bilaterale ACC, bilaterale mediale frontale gyrus (MFG), linker lentiforme, regter-insula, linker superior temporale gyrus en linker cuneus getoon (Figuur 2A; tafel 2). Beta-gewig maatreëls het getoon dat hierdie verskille verband hou met verminderde breinreaksies na herstel (Figuur 2B, C).
|
Tabel 2. Vergelyking van breinreaksies van vakke met aktiewe IGD en herstelde IGD
| Groep nommer | x, y, za | Piek intensiteit | Cluster grootteb | Provinsiec | Brodmann se area |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | −6, 36, −3 | -5.240 | 85 | Links anterior cingulate | 12 |
| 2 | 0, 39, 6 | -4.577 | 54 | Regs anterior cingulaat | 32 |
| 3 | −18, −21, −18 | -5.183 | 63 | Linker mediale frontale gyrus | 46 |
| 4 | 27, 36, 24 | -5.164 | 41 | Regs middelste gyrus | 46 |
| 5 | −21, 3, 21 | -5.821 | 107 | Links lentivorm | |
| 6 | 30, −12, 27 | -4.740 | 44 | Regte insula | |
| 7 | −18, 36, 24 | -6.075 | 436 | Linker cuneus | 18 |
| 8 | −60, 3, 3 | -6.106 | 83 | Linker superior temporale gyrus | 22 |
Let daarop. IGD: Speletjies met internet-speletjies.
aPiek MNI-koördinate. bAantal voxels. p < .001, groepgrootte > 40 aaneenlopende voxels. Voxelgrootte = 3 × 3 × 3. cDie breinstreke is verwys na die sagteware Xjview (http://www.alivelearn.net/xjview8) en geverifieer deur vergelykings met 'n breinatlas.
Figuur 2. Beeldresultate wanneer IGD-vakke in herstel vergelyk word en wanneer daar problematies gespeel word. (A) Breinstreke wat oorleef na vergelyking tussen wanneer proefpersone in herstel is teenoor aktief speel problematies. (B, C) Beta-gewigte wat uit die ACC en lentiforme streke van belang onttrek is toe vakke aktief problematies en in herstel gespeel het
Ons het die korrelasies tussen die breinreaksies in die linker-ACC en lentiforme en self-gerapporteerde drang na leidrade ontleed. Beduidende korrelasies tussen selfgerapporteerde drange en lentiforme aktiverings is gevind, ongeag die IGD-status (Figuur 3). Geen betekenisvolle korrelasies is waargeneem tussen ACC aktiverings en drange nie.
Figuur 3. (A, B) Korrelasies tussen brein-ACC en lentiforme aktiwiteit en subjektiewe drang wanneer jy in die eerste skandering speel. (C, D) Korrelasies tussen brein-ACC en lentiforme aktiwiteit en subjektiewe drang wanneer jy in die tweede skandering speel. (E, F) Korrelasies tussen brein-ACC en lentiforme aktiwiteit en subjektiewe drange wanneer jy in die tweede-eerste skandering speel
Ons het verder die effektiewe konnektiwiteit tussen die linker ACC en linker lentiform ontleed deur gebruik te maak van dinamiese oorsaaklike modellering (DCM) op die twee tydpunte. Die nodusse wat gebruik is, is gedefinieer deur die interaksieresultate wat hierbo aangebied is. Van die verskeie breinstreke wat in die heelbreinontledings geïdentifiseer is, is die ACC geleë in die uitvoerende beheernetwerk en die lentiforme kern in die beloningsnetwerk. Gegewe ons hipotese dat uitvoerende beheer oor drang verander moet word in herstel van IGD, het ons hierdie twee breinstreke gekies as streke van belange in hierdie studie vir verbindingsontledings. Met ander woorde, ons het hierdie twee streke gekies as komponente van uitvoerende beheer- en beloningsnetwerke om interaksies tussen hierdie twee stelsels in herstel van IGD te ondersoek.
Ons het die koördinaat van die piek van die trosse (plaaslike maksima in die statistiese kaart) as die sentrale punt geneem om sfere met 6-mm radiusse te skep [linker lentivorm (−21, 3, 21); ACC (−3, 39, 6)]. Ongeveer 33 voxels is in elke sfeer ingesluit. Hierdie streke wat vir elke groep geïdentifiseer is, is in 'n dinamiese netwerk ingesluit, en DCM is gebruik om die netwerk se mees waarskynlike struktuur te bepaal, gegewe die data.
In vaste konnektiwiteit het DCM-ramings aansienlik verhoogde ACC-lentiforme konnektiwiteit getoon toe IGD-vakke herstel het (t = 3.167, p = .003). Net so is lentiform-ACC-konnektiwiteit ook aansienlik verhoog toe IGD-vakke herstel het (t = 4.399, p <.001).
Soortgelyke kenmerke is ook waargeneem wanneer proefpersone aan spelaanwysings blootgestel is. In modulerende effekte het DCM-ramings aansienlik verhoogde ACC-lentiforme konnektiwiteit getoon wanneer IGD-vakke herstel het (t = 2.769, p = .009). Lentiform-ACC-konnektiwiteit is egter net marginaal verhoog toe IGD-vakke herstel het (t = 1.798, p = .09; Figuur 4).
Figuur 4. DCM lei tot IGD-vakke wanneer hulle aktief problematies speel en tydens herstel. (A) Die nodusse wat vir verdere ontleding geselekteer is. (B) Veranderinge in die vaste effekte tussen die ACC en lentiforme streke van belang op verskillende tydpunte. (C) Veranderinge in die modulerende effekte tussen die ACC en lentiforme streke van belang op verskillende tydpunte
Bespreking
Hierdie studie het neurale kenmerke van cue-reaktiwiteit in IGD-vakke longitudinaal ondersoek om neurale faktore wat verband hou met herstel te identifiseer. Verminderde breinreaksies op spelaanwysings in die lentiforme kern en ACC is met herstel geassosieer. Beter effektiewe ACC-lentiform verbindings is ook waargeneem in IGD vakke na herstel. Die bevindinge dui daarop dat interaksies tussen beloning en uitvoerende beheerstelsels belangrik kan wees in IGD.
Verminderde sensitiwiteit vir spelaanwysings
In ooreenstemming met ons hipotese, is verminderde speletjie-aanwysingsverwante aktiverings in beloningkringverwante breinstreke [lentiforme, ventromediale prefrontale korteks (vmPFC, insluitend orbitofrontale korteks (OFC)] gevind wanneer IGD-vakke van speletjies herstel het. Beloningskringe kan gemotiveerde of doelwit beïnvloed -gerigte gedrag en beloningverwerking (Ikemoto, Yang en Tan, 2015; Sayette, 2016), insluitend in verslawings (Balodis & Potenza, 2015; Cheng et al., 2016; Tobler et al., 2016; Yang et al., 2017). Die beloningstelsel kan geaktiveer word wanneer individue blootgestel word aan relevante stimuli in substansgebruik of dobbelversteurings (Balodis et al., 2012; Worhunsky, Malison, Rogers en Potenza, 2014) sowel as in IGD (Ko et al., 2009; Liu et al., 2017; Sun et al., 2012). Individue met IGD in vergelyking met dié met gereelde spelgebruik het hoër lentiforme aktivering vir spelleidrade getoon, in ooreenstemming met cue-reaktiwiteit en drangbevindings in substansgebruiksversteurings (Dong et al., 2017; Dong, Wang, et al., 2018).
In hierdie studie is verminderde aktiverings gevind in die lentiforme kern en ander beloning-verwante breinstreke na herstel. Die bevindinge dui daarop dat neurale reaksie op spelaanwysings afneem na herstel, wat ooreenstem met vorige studies wat IGD met kontroles vergelyk (Kim et al., 2018; Ko et al., 2013; Ma et al., 2019). Die korrelasies tussen afname in lentiforme aktivering en self-gerapporteerde cue-ontlokte drang bied ondersteuning aan die idee dat verminderde neurale reaktiwiteit in die lentiform verminderde cue-ontlokte drangreaksies in herstel in IGD kan onderlê en kan belangrik verband hou met verminderde motiverings om buitensporig betrokke te raak by spelgedrag. Ons vorige studie het getoon dat spelgedrag IGD-vakke se drang kan verhoog (Dong, Wang, et al., 2018). Verder het ons voorheen berig dat groter lentiforme aktivering vir spelaanwysings gekoppel is aan die opkoms van IGD by individue met gereelde spelgebruik (Dong, Wang, Liu, et al., 2019). Hierdie studie dui daarop dat 'n afname in problematiese spel tydens herstel gekoppel is aan verminderde drange in IGD, met die lentiforme kern wat by hierdie verhouding betrokke is. Saamgevat dui die bevindinge op 'n belangrike rol vir die lentiforme kern en cue-ontlokte drang in oorgange tussen IGD en gereelde spelgebruik en omgekeerd. Die presiese verwantskappe (bv. of verminderde spel lei tot verminderde lentiforme responsiwiteit en verminderde drang of verminderde lentiforme responsiwiteit lei tot verminderde drang en verminderde spel) vereis verdere ondersoek.
Beheer van drang na herstel
Nog 'n breinstreek wat groepverskille toon, was die ACC, wat by uitvoerende beheer en ander prosesse geïmpliseer is. In teenstelling met ons hipotese, is aktivering verminder in die ACC (sowel as in die MFG) na herstel. Die groep wat geïdentifiseer is, het die ACC en MFG ingesluit en ventraal uitgebrei om die vmPFC en OFC in te sluit. Die mediale prefrontale korteks is veral betrek by cue-ontlokte drang in dwelmverslawing soos kokaïengebruiksversteuring (Kober et al., 2016; Wexler et al., 2001), verwerking van belonings, veral tydens kennisgewing- of uitkomsfases (Knutson, Fong, Adams, Varner en Hommer, 2001; Knutson & Greer, 2008), besluitneming (Tanabe et al., 2007), verstekmodusverwerking (Harrison et al., 2017), en ander prosesse (Li, Mai en Liu, 2014). Gegewe dat die taak wat in hierdie studie op cue-ontlokte drang gefokus het, is dit aanloklik om te spekuleer dat die relatief verminderde aktivering wat in die groep waargeneem word wat die OFC/vmPFC/ACC/MFG betrek kan verband hou met verminderde cue-reaktiwiteit, alhoewel hierdie interpretasie minder is. ondersteun deur data as die lentiforme bevindinge gegewe die afwesigheid van 'n korrelasie met self-gerapporteerde drange.
Gegewe dat die ACC en ander kortikale breinstreke by uitvoerende of kognitiewe beheer betrek is (Rolls, 2000), insluitend by mense met verslawende versteurings (Filbey et al., 2008; Franklin et al., 2007; Kosten et al., 2005; Myrick et al., 2004; Wrase et al., 2002), is dit moontlik dat individue met IGD wat herstel het, meer doeltreffende verwerking van beheerstreke toon in vergelyking met wanneer hulle problematies gespeel het. Om verwantskappe tussen ACC en lentiforme aktiwiteite te ondersoek, het ons DCM toegepas en gevind dat die verbindings na herstel toegeneem het. Volgens psigofisiologiese interpretasies van funksionele verbindings tussen hierdie breinstreke (Havlicek et al., 2015; Stephan et al., 2010), hoër waardes in ACC-lentiform en lentiform-ACC-verbindings tydens herstel relatief tot tye wanneer spel problematies daarop dui dat die interaksies tussen hierdie twee breinstreke meer doeltreffend is in vakke na herstel. As sodanig behoort toekomstige navorsing te ondersoek in watter mate dit 'n meganisme weerspieël om drange meer doeltreffend te beheer, gelyktydige koppeling van streke betrokke by beloningverwerking, of drang-verwante motiverings of ander moontlikhede.
Belangrikheid en kliniese implikasies
Teoretiese modelle het belangrike rolle voorgestel vir kortikale en subkortikale breinstreke in internetgebruiksgedrag en -afwykings. 'n Onlangse opdatering van die I-PACE-model (Brand et al., 2019) voorgestelde gedrags- en neurale meganismes wat verband hou met oorgange in internetgebruikafwykings soos IGD. In hierdie model was aanduidingsreaktiwiteit en veranderinge in kortikale-tot-basale-ganglia-kringe belangrike komponente, in ooreenstemming met die bevindinge in hierdie studie. Let wel, die opgedateerde I-PACE-model stel ook 'n rol vir die insula voor (Brand et al., 2019), in ooreenstemming met veranderinge in cue-reaktiwiteit en drangbevindinge en insulêre aktivering en konnektiwiteit by individue met IGD wat 'n drang-gedragsintervensie ontvang (Zhang et al., 2016b). Verder, rus-toestand data van dieselfde kohort voorgestel verminderde konnektiwiteit (bv, tussen die OFC en hippokampus en tussen die posterior cingulate en motor-verwante streke; Zhang et al., 2016a). As sodanig stel hierdie studie en ander onlangse potensiële neurale teikens vir intervensies voor (bv. die gebruik van breinmodulasiemetodes soos vinnige transkraniale magnetiese stimulasie of transkraniale gelykstroomstimulasie) om drange te verminder en herstel in IGD te bevorder. Gedragsbenaderings wat drang teiken en moontlik deur gedeelde of duidelike neurale meganismes werk (bv. kognitiewe-gedrag- en bewustheid-gebaseerde terapieë) moet ook oorweeg word in die lig van die huidige bevindinge, veral gegewe die belangrike rol vir gedragsterapieë in die behandeling van verslawings. en die waarde daarvan om te verstaan hoe spesifieke terapieë op neurobiologiese vlakke kan funksioneer.
Verskeie beperkings moet genoem word. Eerstens het ons nie gesonde kontrole-vakke by hierdie studie ingesluit nie. Alhoewel ons gevind het dat spelgeskiedenis nie verband hou met IGD-erns nie (r =. 088, p = .494) en ook spelgeskiedenis as 'n faktor in die GLM ingesluit het, kon 'n kontrolegroep nuttig gewees het om die data te verstaan (bv. met betrekking tot moontlike toets-hertoets-effekte). Tweedens, die meeste studie proefpersone was manlik (slegs vyf vroue). As sodanig moet toekomstige studies die mate waarin die bevindinge van toepassing is op vroulike populasies ondersoek, veral aangesien geslagsverwante verskille in neurale korrelate in IGD-bevolkings waargeneem is (Dong, Wang, et al., 2018; Dong, Wang, Wang, et al., 2019; Dong, Zheng, et al., 2018). Derdens, hoewel ons 'n DCM-analise uitgevoer het wat daarop dui dat uitvoerende beheer oor lentiforme aktivering kan verbeter met herstel, kan ons nie ander moontlike verduidelikings uitsluit wat direk in toekomstige studies ondersoek moet word nie.
Gevolgtrekkings
IGD-vakke in herstel toon verminderde drangreaksies op spelaanwysings op subjektiewe en neurale vlakke. Toekomstige navorsing moet direk ondersoek in watter mate die bevindinge kortikale beheer oor subkortikale prosesse verteenwoordig in drangreaksies teenoor ander moontlikhede, en moet ondersoek hoe intervensies wat kortikale-subkortikale interaksies gerig is, effektief kan wees in die behandeling van IGD.
GD het die taak ontwerp en die eerste konsep van die manuskrip geskryf. MW en JZ het die data ingesamel en ontleed en die figure en tabelle voorberei. XD het bygedra in die insameling en voorbereiding van die data. MNP het bygedra in redigering, interpretasie en hersieningsprosesse. Alle skrywers het bygedra tot en het die finale weergawe van die manuskrip goedgekeur.
Konflik van belange
Die skrywers rapporteer geen finansiële botsing van belange met betrekking tot die inhoud van hierdie manuskrip nie. Dr. MNP het finansiële vergoeding ontvang vir konsultasie en advies aan RiverMend Health, Opiant/Lightlake Therapeutics en Jazz Pharmaceuticals; het onbeperkte navorsingsondersteuning (aan Yale) van Mohegan Sun Casino ontvang en verleen ondersteuning (aan Yale) van die Nasionale Sentrum vir Verantwoordelike Speletjies; en het regs- en dobbelentiteite geraadpleeg of geadviseer oor kwessies wat verband hou met verslawings en impulsbeheerafwykings.
Verwysings
| Aarseth, E., Boontjie, A. M., Boonen, H., Kouer Carras, M., Coulson, M., Das, D., Deleuze, J., Dunkels, E., Edman, J., Ferguson, C. J., Haagsma, M. C., Helmersson Bergmark, K., Hussein, Z., Jansz, J., Kardefelt-Winther, D., Kutner, L., Markey, P., Nielsen, R.K.L., Prause, N., Przybylski, A., Quandt, T., Schimmenti, A., Starcevic, V., Stutman, G., Van Looy, J., & Van Rooij, A. J. (2017). Geleerdes se oop debatstuk oor die voorstel van die Wêreldgesondheidsorganisasie ICD-11 Gaming Disorder. Blaar van Gedragsverslawing, 6 (3), 267-270. doi:https://doi.org/10.1556/2006.5.2016.088 Link, Google Scholar | |
| Ag, H.M., Chung, H. J., & Kim, S. H. (2015). Veranderde breinreaktiwiteit na spelleidrade na spelervaring. Cyberpsychology Behavior, and Social Networking, 18(8), 474-479. doi:https://doi.org/10.1089/cyber.2015.0185 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Amerikaanse Psigiatriese Vereniging. (2013). Diagnostiese en statistiese handleiding van geestesversteurings (5th ed.). Washington, DC: Amerikaanse Psigiatriese Vereniging. CrossRef, Google Scholar | |
| Balodis, I.M., Kober, H., Worhunsky, P.D., Stevens, M. C., Pearlson, G.D., & Potenza, M. N. (2012). Aandag te gee aan striatale op- en afdraandes in verslawings. Biologiese Psigiatrie, 72(10), e25-e26. doi:https://doi.org/10.1016/j.biopsych.2012.06.016 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Balodis, I.M., & Potenza, M. N. (2015). Prosedure vir verwerking van beloning in verslaafde bevolkings: 'n Fokus op die uitstel van monetêre aansporing. Biologiese Psigiatrie, 77(5), 434-444. doi:https://doi.org/10.1016/j.biopsych.2014.08.020 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Berridge, K. C., & Kringelbach, M. L. (2015). Genotstelsels in die brein. Neuron, 86(3), 646-664. doi:https://doi.org/10.1016/j.neuron.2015.02.018 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Brand, M., Wegmann, E., Stark, R., Muller, A., Wolfling, K., Robbins, T.W., & Potenza, M. N. (2019). Die interaksie van persoon-affekte-kognisie-uitvoering (I-PACE) -model vir verslawende gedrag: opdatering, veralgemening tot verslawende gedrag buite internetgebruikstoornisse, en die spesifikasie van die prosesskarakter van verslawende gedrag. Neurowetenskap en Biogedrag Resensies, 104, 1-10. doi:https://doi.org/10.1016/j.neubiorev.2019.06.032 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Brand, M., Jong, K. S., Laier, C., Wolfling, K., & Potenza, M. N. (2016). Integrasie van sielkundige en neurobiologiese oorwegings rakende die ontwikkeling en instandhouding van spesifieke internetgebruiksafwykings: 'n Interaksie van Persoon-Impak-Kognisie-Uitvoering (I-PACE) -model. Neurowetenskap en Biogedrag Resensies, 71, 252-266. doi:https://doi.org/10.1016/j.neubiorev.2016.08.033 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Bush, G., Luu, P., & Posner, M. I. (2000). Kognitiewe en emosionele invloede in anterior cingulate korteks. Neigings in Kognitiewe Wetenskappe, 4 (6), 215-222. doi:https://doi.org/10.1016/S1364-6613(00)01483-2 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Chang, F.C., Chiu, C. H., Lee, C.M., Chen, P. H., & Miao, N. F. (2014). Voorspellers van die aanvang en volharding van internetverslawing onder adolessente in Taiwan. Verslawende Gedrag, 39 (10), 1434-1440. doi:https://doi.org/10.1016/j.addbeh.2014.05.010 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Cheng, Y., Huang, C. C., Ma, T., Wei, X., Wang, X., Lu, J., & Wang, J. (2016). Duidelike sinaptiese versterking van die striatale direkte en indirekte weë dryf alkoholverbruik aan. Biologiese Psigiatrie, 81(11), 918-929. doi:https://doi.org/10.1016/j.biopsych.2016.05.016 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Choi, J. S., Park, S.M., Roh, M. S., Lee, J. Y., Park, C.B., Hwang, J. Y., Gwak, A.R., & Jung, H.Y. (2014). Disfunksionele inhiberende beheer en impulsiwiteit in internetverslawing. Psigiatrie Navorsing, 215(2), 424-428. doi:https://doi.org/10.1016/j.psychres.2013.12.001 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Cox, L. S., Tiffany, S. T., & Christen, A.G. (2001). Evaluering van die kort vraelys van rookdrange (QSU-brief) in laboratorium- en kliniese omgewings. Nikotien- en tabaknavorsing, 3(1), 7-16. doi:https://doi.org/10.1080/14622200020032051 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Dalley, J. W., Everitt, B. J., & Robbins, T.W. (2011). Impulsiwiteit, kompulsiwiteit en top-down kognitiewe beheer. Neuron, 69(4), 680-694. doi:https://doi.org/10.1016/j.neuron.2011.01.020 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| dong, G., & Potenza, M. N. (2014). 'N Kognitiewe gedragsmodel van internetspelversteuring: Teoretiese onderbou en kliniese implikasies. Blaar van Psigiatriese Navorsing, 58, 7-11. doi:https://doi.org/10.1016/j.jpsychires.2014.07.005 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| dong, G., & Potenza, M. N. (2016). Risikoneming en riskante besluitneming in internetspelversteuring: Implikasies rakende aanlynspeletjies in die omgewing van negatiewe gevolge. Blaar van Psigiatriese Navorsing, 73, 1-8. doi:https://doi.org/10.1016/j.jpsychires.2015.11.011 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| dong, G., Wang, L., Du, X., & Potenza, M. N. (2017). Speletjies verhoog die drang na spelverwante stimuli by individue met internetspelversteuring. Biologiese Psigiatrie: Kognitiewe Neurowetenskap en Neurobeelding, 2(5), 404-412. doi:https://doi.org/10.1016/j.bpsc.2017.01.002 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| dong, G., Wang, L., Du, X., & Potenza, M. N. (2018). Geslagsverwante verskille in neurale reaksies op speletjies voor en na speletjies: Implikasies vir geslagspesifieke kwesbaarhede vir internetspelversteuring. Sosiale Kognitiewe en Affektiewe Neurowetenskap, 13(11), 1203-1214. doi:https://doi.org/10.1093/scan/nsy084 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| dong, G., Wang, M., Liu, X., Liang, Q., Du, X., & Potenza, M. N. (2020). Cue-ontlokte drang-verwante lentiforme aktivering tydens spelontneming word geassosieer met die opkoms van internetspelversteuring. Verslawing Biologie, 25(1), e12713. doi:https://doi.org/10.1111/adb.12713 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| dong, G., Wang, Z., Wang, Y., Du, X., & Potenza, M. N. (2019). Geslagsverwante funksionele konnektiwiteit en drang tydens speletjies en onmiddellike onthouding tydens 'n verpligte pouse: Implikasies vir ontwikkeling en vordering van internetspelversteuring. Vordering in Neuro-Psigofarmakologie en Biologiese Psigiatrie, 88, 1-10. doi:https://doi.org/10.1016/j.pnpbp.2018.04.009 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| dong, G., Zheng, H., Liu, X., Wang, Y., Du, X., & Potenza, M. N. (2018). Geslagsverwante verskille in cue-ontlokte drange in internetspelversteuring: die gevolge van ontneming. Blaar van Gedragsverslawing, 7 (4), 953-964. doi:https://doi.org/10.1556/2006.7.2018.118 Link, Google Scholar | |
| dong, G., Zhou, H., & Zhao, X. (2010). Impulsinhibisie by mense met internetverslawingsversteuring: Elektrofisiologiese bewyse van 'n Go/NoGo-studie. Neurowetenskapbriewe, 485(2), 138-142. doi:https://doi.org/10.1016/j.neulet.2010.09.002 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Dowling, N. A. (2014). Kwessies geopper deur die DSM-5-internetspelversteuringsklassifikasie en voorgestelde diagnostiese kriteria. Addiction, 109 (9), 1408-1409. doi:https://doi.org/10.1111/add.12554 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Ersche, K.D., Turton, A. J., Chamberlain, S. R., Muller, U., Bullmore, E.T., & Robbins, T.W. (2012). Kognitiewe disfunksie en angstig-impulsiewe persoonlikheidseienskappe is endofenotipes vir dwelmafhanklikheid. Amerikaanse Tydskrif vir Psigiatrie, 169 (9), 926-936. doi:https://doi.org/10.1176/appi.ajp.2012.11091421 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Filbey, F.M., Claus, E., Audette, A.R., Niculescu, M., Banich, M. T., Tanabe, J., Du, Y.P., & Hutchison, K. E. (2008). Blootstelling aan die smaak van alkohol ontlok aktivering van die mesokortikolimbiese neurokring. Neuropsigofarmakologie, 33 (6), 1391-1401. doi:https://doi.org/10.1038/sj.npp.1301513 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Franklin, T. R., Wang, Z., Wang, J., Sciortino, N., Harper, D., li, Y., Ehrman, R., Kampman, K., O'Brien, C.P., Detre, J. A., & Kinderrooi, A.R. (2007). Limbiese aktivering vir sigaretrook leidrade onafhanklik van nikotienonttrekking: 'n Perfusie-fMRI-studie. Neuropsigofarmakologie, 32 (11), 2301-2309. doi:https://doi.org/10.1038/sj.npp.1301371 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Gardner, P. H., McMillan, B., Raynor, D.K., wolf, E., & Knapp, P. (2011). Die effek van syfervaardigheid op die begrip van inligting oor medisyne by gebruikers van 'n pasiëntinligtingwebwerf. Pasiënt- en Onderwysberading, 83(3), 398-403. doi:https://doi.org/10.1016/j.pec.2011.05.006 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Hall, E.W., Sanchez, T. H., Stein, A. D., Stephenson, R., Zlotorzynska, M., Sineath, R. C., & Sullivan, P.S. (2017). Gebruik van video's verbeter ingeligte toestemmingsbegrip in webgebaseerde opnames onder internetgebruikende mans wat seks met mans het: 'n gerandomiseerde beheerde proef. Tydskrif vir Mediese Internetnavorsing, 19(3), e64. doi:https://doi.org/10.2196/jmir.6710 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Harrison, B. J., Fullana, M. A., Via, E., Soriano-Mas, C., Vervliet, B., Martinez-Zalacain, I., Pujol, J., Davey, C. G., Kircher, T., Straube, B., & Kardoner, N. (2017). Menslike ventromediale prefrontale korteks en die positiewe affektiewe verwerking van veiligheidsseine. Neurobeeld, 152, 12-18. doi:https://doi.org/10.1016/j.neuroimage.2017.02.080 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Havlicek, M., Roebroeck, A., Friston, K., Gardumi, A., Ivanov, D., & Uludag, K. (2015). Fisiologies ingeligte dinamiese oorsaaklike modellering van fMRI-data. Neurobeeld, 122, 355-372. doi:https://doi.org/10.1016/j.neuroimage.2015.07.078 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Hawi, N.S., Samaha, M., & Griffiths, M. D. (2018). Internetspelversteuring in Libanon: Verhoudings met ouderdom, slaapgewoontes en akademiese prestasie. Blaar van Gedragsverslawing, 7 (1), 70-78. doi:https://doi.org/10.1556/2006.7.2018.16 Link, Google Scholar | |
| hy, Q., Huang, X., Zhang, S., Turel, O., Ma, L., & Bechara, A. (2019). Dinamiese oorsaaklike modellering van insulêre, striatale en prefrontale korteksaktiwiteite tydens 'n voedselspesifieke Go/NoGo-taak. Biologiese Psigiatrie: Kognitiewe Neurowetenskap en Neurobeelding, 4(12), 1080-1089. doi:https://doi.org/10.1016/j.bpsc.2018.12.005 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Ikemoto, S., Yang, C., & Tan, A. (2015). Basale ganglia-kringlusse, dopamien en motivering: 'n Oorsig en ondersoek. Gedragsbreinnavorsing, 290, 17-31. doi:https://doi.org/10.1016/j.bbr.2015.04.018 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Kim, S.N., Kim, M., Lee, T. H., Lee, J. Y., Park, S., Park, M., Kim, D. J., Kwon, J. S., & Choi, J. S. (2018). Verhoogde aandag-vooroordeel teenoor visuele leidrade in internetspelversteuring en obsessief-kompulsiewe versteuring: 'n gebeurtenisverwante potensiële studie. Grense in Psigiatrie, 9, 315. doi:https://doi.org/10.3389/fpsyt.2018.00315 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| King, D. L., & Gaming Industry Response Consortium. (2018). Lewer kommentaar op die wêreldwye dobbelbedryf se verklaring oor ICD-11-spelversteuring: 'n Korporatiewe strategie om skade te verontagsaam en sosiale verantwoordelikheid af te weer? Verslawing, 113(11), 2145-2146. doi:https://doi.org/10.1111/add.14388 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Knutson, B., Fong, G.W., Adams, C.M., Varner, J.L., & Hommer, D. (2001). Dissosiasie van beloningsafwagting en uitkoms met gebeurtenisverwante fMRI. Neuroreport, 12(17), 3683-3687. doi:https://doi.org/10.1097/00001756-200112040-00016 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Knutson, B., & Greer, S.M. (2008). Antisiperende invloed: Neurale korrelate en gevolge vir keuse. Filosofiese transaksies van die Royal Society of London, 363(1511), 3771-3786. doi:https://doi.org/10.1098/rstb.2008.0155 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Ko, C. H., Liu, G.C., Hsiao, S., jen, J. Y., Yang, M. J., Lin, W.C., jen, C. F., & Chen, C. S. (2009). Breinaktiwiteite wat geassosieer word met spelgedrag van aanlynspelverslawing. Tydskrif vir Psigiatriese Navorsing, 43(7), 739-747. doi:https://doi.org/10.1016/j.jpsychires.2008.09.012 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Ko, C. H., Liu, G.C., jen, J. Y., jen, C. F., Chen, C. S., & Lin, W.C. (2013). Die breinaktiverings vir beide cue-geïnduseerde speldrang en rookdrang onder vakke wat kombineer met internetspelverslawing en nikotienafhanklikheid. Tydskrif vir Psigiatriese Navorsing, 47(4), 486-493. doi:https://doi.org/10.1016/j.jpsychires.2012.11.008 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Ko, C. H., Liu, T. L., Wang, P.W., Chen, C. S., jen, C. F., & jen, J. Y. (2014). Die verergering van depressie, vyandigheid en sosiale angs in die loop van internetverslawing onder adolessente: 'n Voornemende studie. Omvattende Psigiatrie, 55 (6), 1377-1384. doi:https://doi.org/10.1016/j.comppsych.2014.05.003 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Ko, C. H., Wang, P.W., Liu, T. L., jen, C. F., Chen, C. S., & jen, J. Y. (2015). Tweerigting-assosiasies tussen gesinsfaktore en internetverslawing onder adolessente in 'n voornemende ondersoek. Psigiatrie en Kliniese Neurowetenskappe, 69(4), 192-200. doi:https://doi.org/10.1111/pcn.12204 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Kober, H., Lacadie, C.M., Wexler, WEES., Malison, R. T., Sinha, R., & Potenza, M. N. (2016). Breinaktiwiteit tydens kokaïen-drang en dobbel-drange: 'n fMRI-studie. Neuropsigofarmakologie, 41 (2), 628-637. doi:https://doi.org/10.1038/npp.2015.193 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Kober, H., Mende-Siedlecki, P., Kross, E. F., Weber, J., Mischel, W., Hart, C.L., & Ochsner, K. N. (2010). Prefrontale-striatale roete onderlê kognitiewe regulering van drang. Verrigtinge van die Nasionale Akademie van Wetenskappe van die Verenigde State van Amerika, 107 (33), 14811-14816. doi:https://doi.org/10.1073/pnas.1007779107 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Kosten, T. R., Scanley, WEES., Tucker, K.A., Oliveto, A., Prince, C., Sinha, R., Potenza, M. N., Skudlarski, P., & Wexler, WEES. (2005). Cue-geïnduseerde breinaktiwiteit verander en terugval in kokaïen-afhanklike pasiënte. Neuropsigofarmakologie, 31 (3), 644-650. doi:https://doi.org/10.1038/sj.npp.1300851 CrossRef, Google Scholar | |
| Lau, J.T.F., Wu, A.M.S., Bruto, D. L., Cheng, K. M., & Lau, M.M.G. (2017). Is internetverslawing verbygaande of aanhoudende? Voorkoms en voornemende voorspellers van remissie van internetverslawing onder Chinese sekondêre skoolleerlinge. Verslawende Gedrag, 74, 55-62. doi:https://doi.org/10.1016/j.addbeh.2017.05.034 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Lecrubier, Y., Sheehan, D.V., Weiller, E., Amorim, P., Bonora, I., Sheehan, K. H., Janavs, J., & Dunbar, G.C. (1997). Die Mini Internasionale Neuropsigiatriese Onderhoud (MINI). 'n Kort diagnostiese gestruktureerde onderhoud: Betroubaarheid en geldigheid volgens die CIDI. Europese Psigiatrie, 12(5), 224-231. doi:https://doi.org/10.1016/S0924-9338(97)83296-8 CrossRef, Google Scholar | |
| Leeman, R. F., & Potenza, M. N. (2012). Gelykhede en verskille tussen patologiese dobbel- en substansgebruiksversteurings: 'n Fokus op impulsiwiteit en kompulsiwiteit. Psigofarmakologie (Berlyn), 219(2), 469-490. doi:https://doi.org/10.1007/s00213-011-2550-7 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| li, W., Mai, X., & Liu, C. (2014). Die verstekmodusnetwerk en sosiale begrip van ander: Wat vertel breinverbindingstudies vir ons. Frontiers in Human Neuroscience, 8, 74. doi:https://doi.org/10.3389/fnhum.2014.00074 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Liu, L., Jip, S. W., Zhang, J. T., Wang, L. J., Shen, Z. J., Liu, B., Ma, S. S., Yao, Y. W., & Fang, X. Y. (2017). Aktivering van die ventrale en dorsale striatum tydens cue-reaktiwiteit in internetspelversteuring. Verslawing Biologie, 22(3), 791-801. doi:https://doi.org/10.1111/adb.12338 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Ma, S. S., Worhunsky, P.D., Xu, J. S., Jip, S. W., Zhou, N., Zhang, J. T., Liu, L., Wang, L. J., Liu, B., Yao, Y. W., Zhang, S., & Fang, X. Y. (2019). Veranderinge in funksionele netwerke tydens cue-reaktiwiteit in internetspelversteuring. Blaar van Gedragsverslawing, 8 (2), 277-287. doi:https://doi.org/10.1556/2006.8.2019.25 Link, Google Scholar | |
| Myrick, H., Anton, R. F., li, X., Henderson, S., Drobes, D., Voronin, K., & George, M. S. (2004). Differensiële breinaktiwiteit by alkoholiste en sosiale drinkers na alkohol-leidrade: Verhouding tot drang. Neuropsigofarmakologie, 29 (2), 393-402. doi:https://doi.org/10.1038/sj.npp.1300295 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Nuyens, F., Deleuze, J., Maurie, P., Griffiths, M. D., Kus, D. J., & Billieux, J. (2016). Impulsiwiteit in multispeler aanlyn gevegsarena-spelers: Voorlopige resultate oor eksperimentele en selfverslagmaatreëls. Blaar van Gedragsverslawing, 5 (2), 351-356. doi:https://doi.org/10.1556/2006.5.2016.028 Link, Google Scholar | |
| Pawlikowski, M., & Brand, M. (2011). Oormatige internetspeletjies en besluitneming: Het buitensporige World of Warcraft-spelers probleme met besluitneming onder riskante omstandighede? Psigiatrie Navorsing, 188(3), 428-433. doi:https://doi.org/10.1016/j.psychres.2011.05.017 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Petry, N. M., Rehbein, F., Jood, D. A., Lemmens, J. S., Rumpf, H. J., Mössle, T., Bischof, G., Tao, R., Swam, D.S., Borges, G., Auriacombe, M., González Ibáñez, A., Tam, P., & O'Brien, C.P. (2014). 'n Internasionale konsensus vir die beoordeling van internetspelversteuring deur die nuwe DSM-5-benadering te gebruik. Addiction, 109 (9), 1399-1406. doi:https://doi.org/10.1111/add.12457 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Petry, N. M., Rehbein, F., Ko, C. H., & O'Brien, C.P. (2015). Internetspelversteuring in die DSM-5. Huidige psigiatrieverslae, 17(9), 72. doi:https://doi.org/10.1007/s11920-015-0610-0 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Potenza, M. N., Balodis, I.M., Franco, C. A., Bullock, S., Xu, J., Chung, T., & Grant, J. E. (2013). Neurobiologiese oorwegings in die begrip van gedragsbehandelings vir patologiese dobbelary. Sielkunde van verslawende gedrag, 27(2), 380-392. doi:https://doi.org/10.1037/a0032389 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Potenza, M. N., Steinberg, M. A., Skudlarski, P., Fulbright, R. K., Lacadie, C.M., Wilber, M.K., Rounsaville, B. J., & Gore, J. C. (2003). Dobbeldrange in patologiese dobbelary: 'n Funksionele magnetiese resonansbeeldingstudie. Argief van Algemene Psigiatrie, 60(8), 828-836. doi:https://doi.org/10.1001/archpsyc.60.8.828 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Qi, X., Yang, Y., Dai, S., Gao P., Du, X., Zhang, Y., Du, G., li, X., & Zhang, Q. (2016). Effekte van uitkoms op die kovariansie tussen risikovlak en breinaktiwiteit by adolessente met internetspelversteuring. NeuroImage: Klinies, 12, 845-851. doi:https://doi.org/10.1016/j.nicl.2016.10.024 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| rolle, E.T. (2000). Die orbitofrontale korteks en beloning. Serebrale Korteks, 10(3), 284-294. doi:https://doi.org/10.1093/cercor/10.3.284 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Rumpf, H. J., Achab, S., Billieux, J., Bowden-Jones, H., Carragher, N., Demetrovics, Z., Higuchi, S., King, D. L., Mann, K., Potenza, M., Saunders, J. B., Abbott, M., Ambekar, A., Aricak, O.T., Assanangkornchai, S., Bahar, N., Borges, G., Brand, M., Chan, E.M., Chung, T., Derevensky, J., Kashef, A. E., Farrell, M., Fine Berg, N. A., Gandin, C., Jood, D. A., Griffiths, M. D., Goudriaan, A. E., Grall-Bronnec, M., Hao, W., Hodgins, D.C., IP, P., Király, O., Lee, H. K., Kus, D., Lemmens, J. S., Lank, J., Lopez-Fernandez, O., Mihara, S., Petry, N. M., Pontes, H.M., Rahimi-Movaghar, A., Rehbein, F., Rehm, J., Scafato, E., Sharma, M., Spritzer, D., Stein, D. J., Tam, P., Weinstein, A., Heks, H.U., Wolfling, K., Zullino, D., & Poznyak, V. (2018). Insluitende spelversteuring in die ICD-11: Die behoefte om dit te doen vanuit 'n kliniese en openbare gesondheidsperspektief. Blaar van Gedragsverslawing, 7 (3), 556-561. doi:https://doi.org/10.1556/2006.7.2018.59 Link, Google Scholar | |
| Saunders, J. B., Hao, W., Lank, J., King, D. L., Mann, K., Fauth-Buhler, M., Rumpf, H. J., Bowden-Jones, H., Rahimi-Movaghar, A., Chung, T., Chan, E., Bahar, N., Achab, S., Lee, H. K., Potenza, M., Petry, N., Spritzer, D., Ambekar, A., Derevensky, J., Griffiths, M. D., Pontes, H.M., Kus, D., Higuchi, S., Mihara, S., Assangangkornchai, S., Sharma, M., Kashef, A. E., IP, P., Farrell, M., Scafato, E., Carragher, N., & Poznyak, V. (2017). Spelversteuring: Die afbakening daarvan as 'n belangrike voorwaarde vir diagnose, bestuur en voorkoming. Blaar van Gedragsverslawing, 6 (3), 271-279. doi:https://doi.org/10.1556/2006.6.2017.039 Link, Google Scholar | |
| Sayette, M. A. (2016). Die rol van drang in substansgebruiksversteurings: Teoretiese en metodologiese kwessies. Jaarlikse oorsig van Kliniese Sielkunde, 12 (1), 407-433. doi:https://doi.org/10.1146/annurev-clinpsy-021815-093351 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Sayette, M. A., Skooler, J. W., & Reichle, E.D. (2010). Uit vir 'n rook: Die impak van sigaret-drang op sonering tydens lees. Sielkundige Wetenskap, 21 (1), 26-30. doi:https://doi.org/10.1177/0956797609354059 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Sinha, R., & li, C. S. (2007). Imaging stres- en cue-geïnduseerde dwelm- en alkohol-drang: Assosiasie met terugval en kliniese implikasies. Dwelm- en Alkoholoorsig, 26(1), 25-31. doi:https://doi.org/10.1080/09595230601036960 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Slutske, W.S. (2006). Natuurlike herstel en behandeling soek in patologiese dobbelary: Resultate van twee Amerikaanse nasionale opnames. The American Journal of Psychiatry, 163(2), 297-302. doi:https://doi.org/10.1176/appi.ajp.163.2.297 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Slutske, W.S., Piasecki, T.M., Blaszczynski, A., & Martin, N.G. (2010). Patologiese dobbelherstel in die afwesigheid van onthouding. Addiction, 105 (12), 2169-2175. doi:https://doi.org/10.1111/j.1360-0443.2010.03080.x CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Stefanus, K. E., Pennie, W. D., Moran, R. J., den Ouden, H.E.M., Daunizeau, J., & Friston, K. J. (2010). Tien eenvoudige reëls vir dinamiese oorsaaklike modellering. Neuroimage, 49(4), 3099-3109. doi:https://doi.org/10.1016/j.neuroimage.2009.11.015 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Sun, Y., Ying, H., Seetohul, R.M., Xuemei, W., Ja, Z., Qian, L., Guoqing, X., & Ja, S. (2012). Brein-fMRI-studie van drang wat veroorsaak word deur tekenprente by aanlynspeletjieverslaafdes (manlike adolessente). Gedragsbreinnavorsing, 233(2), 563-576. doi:https://doi.org/10.1016/j.bbr.2012.05.005 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Tanabe, J., Thompson, L., Claus, E., Dalwani, M., Hutchison, K., & Banich, M. T. (2007). Prefrontale korteksaktiwiteit word tydens die besluitneming verminder in dobbel- en nie-dobbelstofgebruikers. Menslike breinkartering, 28(12), 1276-1286. doi:https://doi.org/10.1002/hbm.20344 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Tiffany, S. T. (1990). 'n Kognitiewe model van dwelmdrange en dwelmgebruikgedrag: Rol van outomatiese en nie-outomatiese prosesse. Neuropsychology Review, 97(2), 147-168. doi:https://doi.org/10.1037/0033-295x.97.2.147 Google Scholar | |
| Tobler, P.N., Preller, K. H., Campbell-Meiklejohn, D.K., Kirschner, M., Kraehenmann, R., Stampfli, P., Herdener, M., Seifritz, E., & Quednow, B.B. (2016). Gedeelde neurale basis van sosiale en nie-sosiale beloningstekorte by chroniese kokaïengebruikers. Sosiale Kognitiewe en Affektiewe Neurowetenskap, 11(6), 1017-1025. doi:https://doi.org/10.1093/scan/nsw030 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Wang, Y., Wu, L., Wang, L., Zhang, Y., Du, X., & dong, G. (2017). Verswakte besluitneming en impulsbeheer by internetspeletjieverslaafdes: Bewyse uit die vergelyking met ontspanningsinternetspeletjiegebruikers. Verslawing Biologie, 22(6), 1610-1621. doi:https://doi.org/10.1111/adb.12458 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Wang, Y., Wu, L., Zhou, H., Lin, X., Zhang, Y., Du, X., & dong, G. (2017). Verswakte uitvoerende beheer en beloningskring in internetspeletjieverslaafdes onder 'n vertragings-afslagtaak: onafhanklike komponentanalise. European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience, 267(3), 245-255. doi:https://doi.org/10.1007/s00406-016-0721-6 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Wexler, WEES., Gottschalk, C. H., Fulbright, R. K., Prohovnik, I., Lacadie, C.M., Rounsaville, B. J., & Gore, J. C. (2001). Funksionele magnetiese resonansiebeelding van kokaïen-drang. The American Journal of Psychiatry, 158(1), 86-95. doi:https://doi.org/10.1176/appi.ajp.158.1.86 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Worhunsky, P.D., Malison, R. T., Rogers, R. D., & Potenza, M. N. (2014). Veranderde neurale korrelate van beloning- en verliesverwerking tydens gesimuleerde slotmasjien-fMRI in patologiese dobbelary en kokaïenafhanklikheid. Dwelm- en alkoholafhanklikheid, 145, 77-86. doi:https://doi.org/10.1016/j.drugalcdep.2014.09.013 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Wrase, J., Grusser, S.M., Klein, S., Diener, C., Hermann, D., Flor, H., Mann, K., Braus, D. F., & Heinz, A. (2002). Ontwikkeling van alkohol-geassosieerde leidrade en cue-geïnduseerde breinaktivering by alkoholiste. Europese Psigiatrie, 17(5), 287-291. doi:https://doi.org/10.1016/S0924-9338(02)00676-4 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Yang, L.Z., Shi, B., li, H., Zhang, W., Liu, Y., Wang, H.Z., Lv, W., Ji, X., Hudak, J., Zhou, Y., Fallgatter, A. J., & Zhang, X.C. (2017). Elektriese stimulasie verminder rokers se drang deur die koppeling tussen dorsale laterale prefrontale korteks en parahippocampale gyrus te moduleer. Sosiale Kognitiewe en Affektiewe Neurowetenskap, 12(8), 1296-1302. doi:https://doi.org/10.1093/scan/nsx055 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Jip, S. W., Worhunsky, P.D., Xu, J., Morie, K.P., Konstabel, R. T., Malison, R. T., Carroll, K. M., & Potenza, M. N. (2018). Grysstofverhoudings met diagnostiese en transdiagnostiese kenmerke van dwelm- en gedragsverslawing. Verslawing Biologie, 23(1), 394-402. doi:https://doi.org/10.1111/adb.12492 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Jong, K. (2009). Internetverslawing: Diagnose en behandelingsoorwegings. Tydskrif vir Kontemporêre Psigoterapie, 39(4), 241-246. doi:https://doi.org/10.1007/s10879-009-9120-x CrossRef, Google Scholar | |
| Jong, K. S., & Brand, M. (2017). Die samevoeging van teoretiese modelle en terapiebenaderings in die konteks van internetspelversteuring: 'n persoonlike perspektief. Frontiers in Psychology, 8, 1853. doi:https://doi.org/10.3389/fpsyg.2017.01853 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Zhang, J. T., Yao, Y. W., Potenza, M. N., Xia, C. C., lan, J., Liu, L., Wang, L. J., Liu, B., Ma, S. S., & Fang, X. Y. (2016a). Veranderde rustende neurale aktiwiteit en veranderinge na 'n dranggedragsintervensie vir internetspelversteuring. Wetenskaplike verslae, 6 (1), 28109. doi:https://doi.org/10.1038/srep28109 CrossRef, Medline, Google Scholar | |
| Zhang, J. T., Yao, Y. W., Potenza, M. N., Xia, C. C., lan, J., Liu, L., Wang, L. J., Liu, B., Ma, S. S., & Fang, X. Y. (2016b). Effekte van drang-gedragsintervensie op neurale substrate van cue-geïnduseerde drang in internetspelversteuring. NeuroImage: Klinies, 12, 591-599. doi:https://doi.org/10.1016/j.nicl.2016.09.004 CrossRef, Medline, Google Scholar |
;