Fiziol Behav. 2005 Mar 16;84(3):359-62.
Avena NM1, Uzun KA, Hoebel BG.
mücərrəd
Tədqiqatlar göstərir ki, aralıq şəkər mövcudluğu (12 saat / gün) siçovullarda suqəbuledici artım, mu-opioid və dopamin reseptorları dəyişiklikləri, geri çəkilmənin davranış və nörokimyəvi göstəriciləri və amfetamin ilə çarpaz həssaslaşma daxil olmaqla, asılılıq əlamətləri yaradır. Bir maddədən imtina etmənin inkişaf etmiş qəbul ilə nəticələndiyi “məhrumiyyət effekti” paradiqmaları, tez-tez alkoqol kimi sui-istifadə narkotiklərinə “can atma” nı ölçmək üçün istifadə olunur.
Bu tədqiqat, qlükoza meylliliyi üçün seçilmiş siçovullarda bitərəf qaldıqdan sonra şəkərin istehlakını araşdırmaq üçün operant kondisionerindən istifadə etdi. Təcrübə qrupu, 1 gün ərzində gündə 25 dəqiqə üçün 30% qlükoza üçün sabit nisbətdə (FR-28) cədvəl üzrə təlim aldı və həmçinin gündəlik əlavə 11.5 saat üçün qəfəslərdə qlükoza girişi təmin edildi. Nəzarət qrupu, əməliyyat kameralarında qlükoza yalnız 30-dəqiqə / günlük giriş əldə etdi. Sonra, hər iki qrup 2 həftə ərzində qlükoza məhrum edildi. Bu müddəti bitirdikdən sonra heyvanlar əməliyyat kameralarına geri qoyuldu. Təcrübə qrupu əvvəlkindən daha çox və nəzarət qrupundan xeyli dərəcədə cavab verdi.
Nəticədə, istifadə olunan paradiqmada gündəlik 12-saat şəkər əldə etmək, 2 həftəlik abstazlıq müddətində davam edən dəyişkən bir sinir vəziyyətinə səbəb ola bilər, bu da gücləndirilmiş qəbul edilməsinə səbəb olur. Əvvəlki nəticələrlə birlikdə bu məhrumetmə təsiri, seçilmiş pəhriz şəraitində heyvanların şəkərdən asılı ola biləcəyi nəzəriyyəsini dəstəkləyir.
PMID: 15763572
DOI: 10.1016 / j.physbeh.2004.12.016
;
