Patoloji qumar: bir davranış asılılığı (2016)

Qumar bozukluğu olaraq da adlandırılan patoloji qumar, DSM ‐ 5-da ilk tanınmış qeyri-maddə davranış asılılığı halına gəldi. Bu təsnifatda Heterogen DSM Not IV kateqoriyasında başqa təsnif olunmayan bir sıra pozğunluqlar, DSM ‐ IV zamanı toplanmış məlumatlar əsasında təsnif edildi. Bununla birlikdə, DSM ‐ 5 təsnifatı mübahisə doğurdu, bəzi akademik rəy, impuls nəzarəti pozğunluqları fəslində patoloji qumar oyunlarını tərk etməyin tərəfdarı oldu (bax: məsələn, Grant et al1 bu jurnalda).

Burada patoloji qumar oyunlarının bir asılılıq pozğunluğu kimi təsnifatını dəstəkləyən arqumentlərin xülasəsini ("pro" arqumentləri) və fərqli bir nosologiyanı ("con" arqumentlərini) dəstəkləyən həmkarları tərəfindən qaldırılmış bu arqumentləri nəzərdən keçiririk. "Pro" tərəfində, patoloji qumar və maddə istifadəsi pozğunluqları arasında bir neçə ortaqlığı qeyd etmək olar. Bu ümumi cəhətlər arasında beyin funksiyası və idrak xüsusiyyətlərinin oxşar neyrobioloji əsasları da var2. Bunlara impuls nəzarəti pozğunluqlarından fərqlənən patoloji qumar və maddə istifadəsi pozğunluqları arasında mükafat emalı aspektlərindəki oxşarlıqlar daxildir. Bu son iğtişaşlar şəxs üçün təltif tərəfləri var1, bu mükafat mənfi möhkəmlənməyə əsaslanır: insanlar hərəkətdən sonra rahatlıq hissi keçirirlər. Kəskin əksinə, maddə ilə əlaqəli bağımlılıklar və qumar oyunu, ən azı xəstəlik prosesinin erkən mərhələlərində müsbət möhkəmləndirmə təklif edir2, insanlar "vuruş" və ya "axın" vəziyyətini bildirdikdə. Yalnız sonrakı mərhələlərdə məcburi xüsusiyyətlər və mənfi möhkəmləndirmə üstünlük təşkil edir. Bundan əlavə, problemli davranışla əlaqəli stimulların artması patoloji qumar və maddə istifadəsi pozğunluqları ilə bölüşülən mərkəzi xüsusiyyətdir. Hər iki şəraitdə mükafat növündən asılı olmayaraq mükafat gözləməsi pozulur. Dəlil sübut edir ki, qumar və ya maddə istifadəsi pozğunluqları olan şəxslərin hipo cavab verən mükafat dövriyyəsi nümayiş etdirirlər. Bu nəticələr, dopaminergik disfunksiyanın həm maddə ilə əlaqəli, həm də davranış asılılıqlarının ortaq bir xüsusiyyəti olduğuna dair fikirləri dəstəkləyir, baxmayaraq ki, sonrakı araşdırmalara zəmanət verilir2.

Üstəlik, patoloji qumar və maddə istifadəsi pozğunluqları oxşar diaqnostik xüsusiyyətlərə malikdir və əmmə nisbəti yüksəkdir2. Farmakoloji və davranış müalicələrində üst-üstə düşmə var. Patoloji qumar və maddə istifadəsi pozğunluqları arasında ortaq bir genetik zəiflik mövcuddur3, idarəetmə qohumlarına nisbətən patoloji qumar oyunu olan şəxslərin birinci dərəcəli qohumlarında patoloji qumar və maddə istifadəsi pozğunluğunun birləşməsi müşahidə edilmişdir.4.

Grant et al et qeyd etdiyi kimi, patoloji qumarın bir asılılıq pozuntusu kimi təsnifatına qarşı arqumentlər1, patoloji qumar oyunlarını bir impuls nəzarəti pozuntusu olaraq təsnif etmədən təkzib edilə bilər. Qarşıya qoyulan arqumentlərdən biri, patoloji qumar və əsas depressiya arasında ortaq genetik zəiflik amillərinin tapıldığını nəzərə alaraq patoloji qumarın bir asılılıq kimi qiymətləndirilməsi vaxtından əvvəl olması idi. Düşünürük ki, əhval pozğunluqları, maddə istifadəsi pozğunluqlarından sonra patoloji qumarda ən çox rast gəlinən ikinci xəstəlikdir. Bu ortaq amillərin mövcudluğu başqa cür izah edilə bilər. Bundan əlavə, maddə asılılığı (məsələn, nikotin) arasında ortaq bir genetik məsuliyyət də mövcuddur5, kokain6) və depressiya.

Başqa bir dəlil irəli sürdü1 patoloji qumar oyunlarını bir asılılıq kimi təsnif etmək üçün heç bir aşkar bir klinik yardımın olmaması, çünki maddə istifadəsi pozğunluğunun müalicəsində istifadə olunanlardan başqa müalicə yanaşmaları bu vəziyyət üçün faydalı ola bilər. Göstərilən nümunələr litium və məruz qalma müalicələridir. Bununla birlikdə, litium, patoloji qumardan daha çox komorbid bipolyar simptomların müalicəsində təsirli olduğuna görə həddindən artıq qumar oyununu azaltmaq potensialına malikdir. per se 7. Ekspozisiya terapiyasının patoloji qumarda qumar çağırışlarını azaltmağa kömək edə biləcəyinə razıyıq. Bununla birlikdə, bu müalicə yanaşması maddə istifadəsi pozğunluqlarında da uğurla istifadə olunur və narkotik və ya dərmanla əlaqəli çağırışları azaltmaqda təsirli olur.8.

Nəhayət, qarşısını alarkən, patoloji qumar təsnifatı əhəmiyyətli dərəcədə təsir göstərə bilər. Bağımlılıkların başlaması və gedişatı profilaktik tədbirlərin təsirinə məruz qala bilər9, bu impuls idarəetmə pozğunluqları üçün göstərilməyib.

Xülasə, Grant et al1 patoloji qumar oyunlarının DSM ‐ 5-də asılılıq pozuntusu kimi təsnifatına qarşı çıxmaq və qarşıdakı ICD ‐ 11-də fərqli bir təsnifatı əsaslandırmaq üçün kifayət deyildir. Əksinə, bunun əksi həqiqətdir. Patoloji qumar oyunu ən yaxşı şəkildə "davranış" asılılığı kimi başa düşülə bilər, bunda fərd kimyəvi maddə deyil, özünə xeyir verən bir davranışa asılıdır.

Karl Mann1, Mira Fauth ‐ Bühler1, Susumu Higuchi2, Marc N. Potenza3, John B. Saunders4 1Mərkəzi Psixi Sağlamlıq İnstitutu, Tibbi Fakültəsi Mannheim / Heidelberg Universiteti, Mannheim, Almaniya; 2National Hospital Organization Kurihama Medical and Addiction Center, Yokosuka, Kanagawa, Japan; 3D Psixiatriya şöbələri, Nörobiyoloji və Uşaq Tədqiqat Mərkəzi və CASAColumbia, Yale Universiteti Tibb Fakültəsi, New Haven, CT, ABŞ; 4Centre for Youth Substance Abuse Research, Queensland Universiteti, Brisbane, Avstraliya; Sidney Universiteti, Tibb Fakültəsi, Sidney, Avstraliya Psixiatriya və Asılılıq Tibbinin Fənləri

K. Mann və JB Saunders, ICD ‐ 11 Maddə ilə əlaqəli və asılılıq pozuntuları ilə əlaqədar işçi qrupunun üzvləridir. Bu məktubda ifadə olunan fikirlər həmin İşçi Qrupun fikirləri deyil. K. Mann və M. Fauth ‐ Bühler bu parçaya bərabər kömək etdi.

References

1. Grant JE, Atmaca M, Fineberg NA et al. Dünya psixiatriyası 2014; 13: 125 ‐ 7. [PubMed]
2. Fauth ‐ Bühler M, Mann K, Potenza MN. Addict Biol (mətbuatda).
3. Lang M, Leménager T, Streit F et al. Eur Psixiatriya 2016; 36: 38 ‐ 46. [PubMed]
4. Mann K, Leménager T, Zois E et al. Nəşrə təqdim edilmişdir.
5. Edvards AC, Kendler KS. J Disord təsir göstərir 2012;15;142:90‐7. [PubMed]
6. Arango ‐ Lievano M, Kaplitt MG. Med Sci 2015; 31: 546 ‐ 50. [PubMed]
7. Hollander E, Pallanti S, Allen A et al. Am J Psixiatriya 2005; 162: 137 ‐ 45. [PubMed]
8. Vollstädt ‐ Klein S, Loeber S, Kirsch M et al. Biol Psixiatriya 2011; 69: 1060 ‐ 6. [PubMed]
9. Sahib HD. Am J Addict 2001; 10: 1 ‐ 15. [PubMed]