Əsasən - idman dopamin səviyyəsini artırır. Asılılıq dopamini azaldır. Beləliklə idman çox yaxşıdır.
Neuromolecular Med. 2008; 10 (2): 67-80. doi: 10.1007 / s12017-008-8032-3. Epub 2008 Fevral 15.
mənbə
Department of Integrative Physiology, Neuroscience Mərkəzi, Clare Kiçik Binası, Colorado-Boulder Universiteti, Boulder, CO 80309-0354, ABŞ.
mücərrəd
Habitual məşq müxtəlif nörotransmitter sistemlərində plastisiyanı artırır. Mövcud baxış monoamin dopaminin (DA) nörotransmusiyasında adi fiziki fəaliyyətin təsirlərinə və bu dəyişikliklərin hərəkətin səbəb olduğu yorğunluğa səbəb ola biləcəyinə yönəlib.
Əzələ və enerji döşənəyi istifadəsindəki periferik uyğunlaşmaların bu təsirə səbəb olduğu aydın olsa da, son zamanlarda skelet əzələlərinin aktivləşməsinə başlayan motor korteksinin mərkəzi hissəsində "yuxarı" yolların da vacib olduğu irəli sürülür. Beyinin idmanla əlaqəli yorğunluğa verdiyi töhfə “mərkəzi yorğunluq” olaraq adlandırılmışdır.DA-nın hərəkətin başlanğıcında yaxşı müəyyən edilmiş rolu nəzərə alınmaqla, DA sistemlərindəki uyğunlaşmaların məşq qabiliyyətini təsir etməsi ehtimalı böyükdür.
Əsas nigra pars kompaktasında (SNpc) DA nörotransmusiyasının azalması, məsələn, bazal ganglionun aktivləşməsini pisləşdirə və orta kədərin yaranmasına səbəb olan motor korteksinin stimullaşdırılmasını azalda bilər.
Burada adi təkər kəməri DA sistemlərində dəyişikliklər meydana gətirən bir sübut təqdim edirik. In situ hibridizasiya üsullarından istifadə edərək, 6 həftəsi təkərlərin tirozin hidroksilaz mRNA ifadəsini artırmaq və SNpc-də D2 autoreseptor mRNA-ni azaltmaq üçün yetərli olduğunu bildiririk. Bundan əlavə, 6 həftəsində çalışan təkərlər, SNpc-nin əsas proyeksiya sahəsindəki caudate putamen-də D2 postsynaptic reseptor mRNA-ni artırdı.
Bu nəticələr odadavamlı fiziki aktiv heyvanların DA sintezini artırma qabiliyyətinə malik olduğunu və sedef heyvanlara nisbətən SNpc-də DA nöronların D2 autoreseptor vasitəçiliyi ilə maneə törətməsini azaltdığını göstərən əvvəlcədən məlumatlara uyğun gəlir.
FBundan əlavə, adi olaraq fiziki cəhətdən aktiv heyvanlar, sedanter nəzarətlə müqayisədə bazal ganglionun dolayı yolunun D2 reseptor vasitəçiliyi ilə maneə törətməsini daha yaxşı bilir. Bu tədqiqatlardan əldə edilən nəticələr, mərkəzi yorğunluğun nörobiyoloji mexanizmlərində DA rolunun anlayışımızın ışığında müzakirə olunur.
;
