من به سندرم آسپرگرس مبتلا هستم و از سال 2013 با افسردگی و نفرت از خودم دست و پنجه نرم می کردم. من همیشه نسبت به خودم کاملاً آگاه بوده ام زیرا می دانستم که "طبیعی نیستم". به همین دلیل ، من خودم را با افراد "معمولی" مقایسه کردم و هر وقت عکس دوستان خود را در مهمانی ها می دیدم واقعاً ناراحت می شدم ، زیرا می خواستم آنجا نیز باشم اما نمی توانم.
بسیاری از افراد مبتلا به آسپرگر علائم متفاوتی دارند اما یک نکته مشترک در تقریباً همه آنها احساس تناسب نداشتن ، تنهایی است. حتی اگر بسیاری از آرزوها واقعاً محدودیت های اجتماعی ندارند (طبق تجربه من). من هم احساس تنهایی می کردم و روزی 3 بار شروع به ضربه می کردم که منجر به افسردگی من شد. من از خودم متنفر بودم اما هیچ وقت ایمانم را از دست ندادم که روزی حالم بهتر خواهد شد.
خیلی چیزها را امتحان کردم تا به خودم کمک کنم. به سالن ورزشگاه بروید ، با مردم صحبت کنید ، موسیقی بنوازید ، اما هیچ چیز کمکی نکرد. تا اینکه روی NoFap گیر افتادم. من خیلی مصمم بودم که این کار را انجام دهم ، به این که در اولین آزمایش خود به روزهای 90 رسیدم! بنابراین تجارب و احساسات قابل توجه من در اینجا آمده است:
- من خیلی از خودم پرسیدم که آیا در زندگی خوشحال و راضی هستم و از سال 2013 برای اولین بار احساس می کنم دروغ می گویم اگر نه بگویم.
- علاقه به فتیشهای شرم آور و عجیب را از دست داد.
- در زندگی بسیار واقع بینانه شد. چرا اینقدر وقت خود را صرف چیزی می کنم که 100٪ دور از دسترس نیست؟ شروع به استفاده از آن در شرایط بیشتر و انتظارات من کردم.
- ابرقدرت های بیش از حد اغراق آمیز واقعی نیستند یا حداقل برای من نیست. (البته NoFap اوتیسم را درمان نمی کند)
- نفس نفس از بین می رود. شما شروع به پذیرش خود می کنید.
- شما شروع به باور خود می کنید که توانایی انجام بسیاری از مواردی را دارید که فکر می کنید در گذشته توانایی آن را ندارید. مانند گفتگو با مردم یا شغل جدید. من الان به توانایی هایم اعتماد دارم و احساس خوبی دارد.
- اکنون زنان برای من بسیار مهمتر هستند. من آنها را روی پایه نمی گذارم ، اما احترام آنها را خیلی بیشتر می کنم. عینیت از بین رفته است و شما شروع می کنید متوجه شوید که چقدر آنها را در گذشته عینیت بخشیده اید بدون اینکه متوجه شوید.
- سه روز پیش من برای اولین بار از NoFap دویدم و خدای من ، من می فهمم که منظور مردم اکنون از یک دونده بالا چیست. چون اوج دوپامین ناشی از مصرف مواد مخدر یا PMO نداشتم گیرنده های من واقعاً حساس شده اند بنابراین احساس کردم دوپامین در اثر دویدن عجله دارد و تقریباً شبیه MDMA است. خوشحالی احساس خوب.
بنابراین چگونه این امر به من در زمینه اوتیسم کمک کرد؟ خوب ، من همیشه خودم را بدبخت می کردم زیرا فکر می کردم به دلیل محدودیت های خودم به عنوان کسی که مبتلا به اوتیسم هستم ، بی ارزش نیستم ، اما NoFap من را دوباره خوشحال کرد ، و با اطمینان می توانم اکنون بگویم که خودم 100٪ را می پذیرم!
قوی باش! با تشکر از همه شما برای این پست های شگفت انگیز و انگیزشی در این reddit.
در حال حاضر من 18 ساله هستم ، در 12 شروع به کار کردم و به هنگام ابتلا به بیماری اوتیسم تشخیص دادم.
ارتباط دادن - چگونه نوفاپ به من در زمینه اوتیسم کمک کرد (گزارش روز 90)
By جروم
;