انگیزه؟ اگر تا به حال با جوندگان مشکلی داشته اید و از خواب بیدار شده اید که می دانید موش ها از طریق Cheerios ، Amos های معروف ، سه بسته رشته فرنگی رامن و حتی آن کارتن مخمر نانوا را خریداری کرده اید ، متناسب با " خانمهای کانیون »با احتیاط ، شما می دانید که چقدر عجیب و غریب گونه موش آزمایشگاهی است که فاقد هرگونه انگیزه برای خوردن است.
ماوس به لحاظ جسمی توانایی خوردن دارد. هنوز هم طعم غذا را دوست دارد. کبد را در دهان خود بگذارید، و آن را جویدن و بلعیدن، در حالی که بینی خود را در رضایت ظاهری جوندگان.
با این حال، خود را ترک کرد، ماوس خود را برای شام تحریک نمی کند. صرف نظر از راه رفتن در قفس و بلند کردن گلوله های غذا از کاسه آن را با بی تفاوتی عمیق پر می کند. واقعا، از همه این خوراکی ها و دفن کردن، نقطه است؟ چرا زحمت؟ روزها عبور می کند، موش نمی خورد، به سختی حرکت می کند، و ظرف چند هفته، خود را گرسنگی می زند. در موارد مرگ ناگهانی جوندگان آننویی، کمبود شدید دوپامین، یکی از مولکول های ضروری سیگنال در مغز است.
دوپامین مد است
Dopamine به تازگی کاملا مدرن، امروزه "آن" انتقال دهنده عصبی است، درست همانطور که سروتونین آن "در" 90s Prozac-laced است.
مردم درباره "عجله دوپامین" خود از شکلات، موسیقی، بازار سهام، بلک بری در ران صحبت می کنند - هر چیزی که هیجان کوچک و لذت بخش را به ارمغان می آورد. عاملهای شناخته شده مانند کوکائین، متامفتامین، الکل و نیکوتین به منظور تشویق مدارهای دوپامین مغز، مانند محرک های رایج مانند Adderall و ریتالین شناخته شده اند.
در تخیل جمعی دوپامین در مورد پاداش است و احساس خوبی دارد و مایل است دوباره احساس خوبی داشته باشد و اگر مراقب نباشید، شما را به عنوان یک برده به خطوط لذت از طریق مغز خود قلاب می کند. هی، چرا فکر می کنید که آنها آن را دوپامین می نامند؟
با این حال، همانطور که تحقیقات جدید در مورد موشهای کمبود دوپامین و سایر مطالعات نشان می دهد، تصویر دوپامین به عنوان باکوس ما در مغز گمراه کننده است، همانطور که کاریکاتور قبلی سروتونین به عنوان یک صورت شاد عصبی بود.
رانندگی و انگیزه
در دیدگاه در حال ظهور، که در بخشی از نشست انجمن علوم اعصاب در شیکاگو در هفته گذشته مورد بحث قرار گرفته است، دوپامین در مورد لذت و پاداش نسبت به درایو و انگیزه، درباره بدست آوردن آنچه که شما باید برای زنده ماندن و پس از آن انجام دهید، کمتر است. "نورا د. ولکوف، محقق و مدیر موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر گفت:" هنگامی که شما نمی توانید نفس بکشید و برای هوای نفس بکشید، آیا می خواهید آن را لذت بخورید؟ " "یا هنگامی که شما خیلی گرسنه هستید که چیزی را انزجار بخورید، لذت بخش است؟"
در هر دو پاسخ، دکتر Volkow گفت، گاز گرفتن برای اکسیژن و wolfing از چیزی است که شما به طور معمول قطع، مسیرهای دوپامین از مغز در دریچه کامل است. او گفت: "کل مغز یک ذهنیت است." "رانندگی شدید برای از بین بردن محرومیت و زنده نگه داشتن".
دوپامین همچنین بخشی از فیلتر مغزی است که به وسیله آن یک دستگاه بارگذاری می شود. دکتر Volkow گفت: "شما نمیتوانید به همه چیز توجه کنید، اما می خواهید به عنوان یک ارگانیسم در شناخت چیزهایی که رمان هستند، آگاه باشید". "شما ممکن است یک پرواز در اتاق را متوجه نشوید، اما اگر این پرواز فلورسنت باشد، سلولهای دپامینی شما آتش خواهند گشود."
سیگنالینگ دوپامین
علاوه بر این، آشکارساز برجسته ما توسط dopamine ما بر روی اشیاء آشنا که ما با ارزش بالا، مثبت و منفی: اشیا که ما می خواهیم و اشیا که از آن می ترسیم، نفوذ کرده اید تمرکز می کنند. اگر ما عاشق شکلات باشیم، نورونهای دوپامین ما احتمالا شروع به آتش زدن در نزدیکی یک لوبی شکلات کوچکی میزنند که روی شمارنده است. اما اگر ما از سوسک ها هراس داریم، همین نورون ها حتی وقتی که متوجه میشوند که "لوبیا" دارای شش پا است، حتی ممکن است آتش بزنند. با این حال، طعم و مزه لذت بخش شکلات، یا اضطراب فوبیای سوسک، ممکن است دستکاری مولکول های سیگنال دیگری مانند هضم های پروتئین و استرس باشد. دوپامین به سادگی یک شی مربوطه تقریبا غیرممکن است که نادیده گرفته شود.
اگر مغز می خواهد نادیده بگیرد چه چیزی ممکن است در غیر این صورت متوجه شود، دوپامین باید خفیف باشد. رجینا م. سالیوان از مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک، رجینا م. سالیوان از مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک، گوردون آر. بار از بیمارستان کودکان فیلادلفیا و همکارانش دریافت که در حالی که موشهای مسن تر از روزهای 12 به سرعت از هر گونه بوهایی که با آنها زوج شوک الکتریکی خفیف، موش های جوان به طور صحیح ترجیح می دهند که چنین تنفسی داشته باشند، در صورتی که مادرانشان در هنگام تحویل آموزش در نزدیکی نزدیک بودند. محققان متوجه شده اند که روح Candide نوزادان به سرکوب فعالیت دوپامین در amygdala، جایی که خاطرات ترس متولد شده است. دکتر سوليوان توضیح می دهد که موش های نوزادان بوی خود را می دانند، و نباید یاد بگیرند که از او فرار کنند، زیرا حتی یک سرپرست بدخل از هیچ یک بهتر نیست.
دوپامین چیست؟
بزرگ به عنوان تاثیر آن ممکن است، دوپامین یک مولکول جمع و جور است، ساخته شده از اتم های 22، با یک دستگیره آمین نیتروژنی مشخص در یک طرف. (دوپامین، به هر حال، نام خود را از ترکیب شیمیایی خود می گیرد، و هیچ ارتباطی با واژه ای مانند داروهای هروئین یا سایر داروهای تفریحی ندارد - که به نظر می رسد از اصطلاح هلندی برای بخار استفاده شود.)
نیروهای تولید دوپامین نیز کوچک هستند. کمتر از 1 درصد از تمام نورون ها انتقال دهنده عصبی را تولید می کنند، بیشتر آنها در سازه های میانی مغزی مانند substantia nigra، که به کنترل حرکت کمک می کند؛ این تخریب این جمعیت از سلولهای دوپامین است که منجر به لرزش و سایر علائم بیماری پارکینسون می شود.
فعالیت دوپامین بالا نیز وجود دارد، در قشر پره پروترومولی که در پشت پیشانی پارک شده است، مغز اجرایی بزرگ که در آن داستان های داستان نوشته شده اند، کنترل های تحریک کننده و تصورات وارده است. تصور می شود فقر دپامن prefrontal به اسکیزوفرن کمک می کند.
در هر کجا ایستگاه خود، سلول های مغزی به انتشار دوپامین از طریق یک یا چند گیرنده از دوپامین مجزا از سطح خود واکنش نشان می دهند، پروتئین های طراحی شده برای قفل شدن بر دوپامین و مطابق آن. یکی دیگر از بازیکنان کلیدی، متخصص حمل و نقل دوپامین است، نوعی نگهدارنده است که از مولکول های دوپامین استفاده می کند و آنها را به سلول هایی که در آن متولد شده اند، می برد.
داروهای تجدید حیات مانند کوکائین تمایل دارند که این حمل کننده را مسدود کنند، به این ترتیب دوپامین به داخل وریستون عضلانی متوقف می شود و سیگنال آن را به همراه دارد.
دوپامین و انگیزه
مردم در هر لحظه از ماتریس دوپامین، در پس زمینه تونسی که نورونهای دوپامین آنها به طور ریتمیکان آتش می زنند، که در آن سلول ها در پاسخ به نیاز و یا اخبار رشد می کند، متفاوت است، و سهولت که سلول های هیپرستی تاولی به مرحله پایانی می رسند .
برخی از محققان تغییرات ژنتیکی در انواع گیرنده ها را برای سرنخ هایی از تفاوت های شخصیتی مشاهده کرده اند. طبق گفته Dan TA Eisenberg از دانشگاه Northwestern، دانشمندان یک ارتباط نسبتا طولانی بین نسخه گیرنده دوپامین No. 4 و تمایل به تکانشگری و رفتار مخاطره آمیز، به ویژه ریسک مالی را کشف کرده اند.
نمی توان بیش از این همبستگی های اولیه در ژنتیک رفتاری را ایجاد کرد، اما شاید قبل از کمک های بعدی، ما باید تقاضای بانکداران برای حضور گیرنده های خطرناک و طولانی را بررسی کنیم. این اقتصاد، دوپامین است.
توسط ناتالی آنجیر ، نیویورک تایمز
در مورد رابطه دوپامین و انگیزه بیشتر بدانید اینجا کلیک نمایید.
;