PLoS یکی. 2018 فوریه 5؛ 13 (2): e0190896. doi: 10.1371 / journal.pone.0190896.
کیم HJ1, حداقل JY2, حداقل KB1, لی TJ3, یو S3.
چکیده
سابقه و هدف:
بسیاری از مطالعات تأثیر منفی بر اعتیاد به گوشی های هوشمند را در بزرگسالان بررسی کرده اند. نگرانی های اخیر معطوف به پیش بینی های اعتیاد به تلفن های هوشمند بوده است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط اعتیاد گوشی های هوشمند نوجوانان با محیط خانواده (به ویژه خشونت خانگی و اعتیاد والدین) انجام شد. ما بیشتر بررسی کردیم که آیا کنترل خود و کیفیت دوستی ، به عنوان پیش بینی کننده اعتیاد به تلفن های هوشمند ، ممکن است خطر مشاهده شده را کاهش دهد.
مواد و روش ها:
ما از نظرسنجی ملی 2013 در مورد استفاده و استفاده از اینترنت از آژانس اطلاعات ملی کره استفاده کردیم. اطلاعات مربوط به قرار گرفتن در معرض و متغیرهای شامل تجربه خود گزارش شده از خشونت خانگی و اعتیاد به والدین، متغیرهای جامعه شناختی و سایر متغیرهایی است که به طور بالقوه وابسته به اعتیاد به گوشی های هوشمند است. اعتیاد به گوشی های هوشمند با استفاده از مقیاس پذیرش اعتیاد گوشی های هوشمند، اندازه گیری استاندارد شده توسط نهادهای ملی در کره انجام شد.
نتایج:
نوجوانانی که خشونت خانگی را تجربه کرده بودند (OR = 1.74؛ 95٪ CI: 1.23-2.45) و اعتیاد والدین (OR = 2.01؛ 95٪ CI: 1.24-3.27) پس از کنترل برای همه ، در معرض خطر بیشتری برای اعتیاد به گوشی های هوشمند بودند متغیرهای بالقوه علاوه بر این ، در طبقه بندی نوجوانان با توجه به سطح خودکنترلی و کیفیت دوستی ، ارتباط بین خشونت خانگی و اعتیاد والدین و اعتیاد به تلفن های هوشمند در گروه با نوجوانان با سطح خودکنترلی پایین تر معنی دار است (OR = 2.87؛ 95٪ CI: 1.68-4.90 و OR = 1.95؛ 95٪ CI: 1.34-2.83) و کیفیت دوستی (OR = 2.33؛ 95٪ CI: 1.41-3.85 و یا = 1.83؛ 95٪ CI: 1.26-2.64)
نتیجه گیری:
یافته های ما نشان می دهد که اختلال عملکرد خانواده به طور قابل توجهی با اعتیاد به گوشی های هوشمند ارتباط دارد. ما همچنین مشاهده کردیم که کنترل خود و کیفیت دوستی به عنوان عوامل محافظتی در برابر اعتیاد به گوشی های هوشمند نوجوانان عمل می کنند.
مقاله: 29401496
DOI: 10.1371 / journal.pone.0190896
;