روانپزشک یورو 2017 ممکن است 25 ؛ 44: 189-197. doi: 10.1016 / j.eurpsy.2017.05.020.
چو CH1, وانگ PW2, لی لی TL2, چن CS3, ین CF3, یین جی4.
چکیده
سابقه و هدف:
بازی مداوم ، علی رغم اذعان به پیامدهای منفی آن ، معیار اصلی برای مبتلایان به اختلال بازی اینترنت (IGD) است. این مطالعه به بررسی تصمیم گیری تطبیقی ، تصمیم گیری مخاطره آمیز و سبک تصمیم گیری افراد مبتلا به IGD می پردازد.
مواد و روش ها:
ما افراد 87 را با IGD و 87 بدون IGD (کنترل های همسان) استخدام کردیم. همه شرکت کنندگان تحت مصاحبه بر اساس معیار تشخیصی و آماری اختلالات روانی (5th Edition) معیارهای تشخیصی برای IGD و یک کار تصمیم گیری سازگار تکمیل شدند. مقدمه مقیاس شهود و تفسیر ، مقیاس اعتیاد به اینترنت چن و مقیاس تحریک پذیری بارات نیز بر اساس اطلاعات مصاحبه های تشخیصی ارزیابی شد.
نتایج:
نتایج نشان داد که شرکت کنندگان در هر دو گروه تمایل به انتخاب خطرناک تر در کارآزمایی های مزیت را دارند که ارزش مورد انتظار آنها (EV) نسبت به انتخاب های بی خطر مطلوب تر باشد. تمایل به انتخاب خطرناک در آزمایشات مزیت در گروه IGD از گروه کنترل بیشتر بود. شركت كنندگان هر دو گروه در حوزه ضرر گزینه های پر مخاطره تری را انتخاب كردند ، یك گزینه خطرساز برای از دست دادن بیشتر در مقابل گزینه ضرر ضرر ، نسبت به آنچه كه در حوزه سود بود ، گزینه ای خطرساز برای به دست آوردن بیشتر در مقابل سود مطمئن است. علاوه بر این ، شرکت کنندگان با IGD نسبت به گروه کنترل گزینه های خطرناک تری در حوزه سود ایجاد کردند. شرکت کنندگان با IGD ترجیحات بالاتر و پایین تر را برای سبک های تصمیم گیری بصری و تعمدی نشان دادند ، به ترتیب ، از گروه کنترل و ترجیحات آنها برای شهود و تفکر به ترتیب با شدت IGD مثبت و منفی بودند.
نتیجه گیری:
این نتایج نشان می دهد که افراد مبتلا به IGD حساسیت EV را برای تصمیم گیری بالا برده اند. با این حال ، آنها ترجیحات ریسکی را در حوزه سود نشان دادند و یک سبک تصمیم گیری بصری را به جای مشورت ترجیح دادند. این ممکن است توضیح دهد که چرا آنها علیرغم پیامدهای منفی ، بازی های اینترنتی را ادامه می دهند. بنابراین ، درمانگران باید بیشتر روی سبکهای تصمیم گیری متمرکز شوند و فرآیندهای تفکر تعمدی را تقویت کنند تا پیامدهای منفی بلند مدت IGD را کاهش دهند.
کلید واژه ها:
تصمیم سازی؛ تصمیم مشورتی؛ اختلال بازی اینترنت؛ تصمیم شهودی؛ ریسک پذیری
مقاله: 28646731
DOI: 10.1016 / j.eurpsy.2017.05.020
;