اثر Coolidge می تواند بهترین نیت های ما را از بین ببرد.
چند سال پیش محققان آلمانی گزارش دادند که با افزایش مدت مشارکت ، میل جنسی به طور کلی در زنان کاهش می یابد - در حالی که میل به حساسیت به طور کلی در مردان کاهش می یابد. معمولاً همسر ناامیدتر (از هر دو جنس) کاملا منطقی تصور می کند که اگر فقط بتواند به همان اندازه که می خواهد رابطه جنسی برقرار کند ، کاملاً خوشحال خواهد بود. چه عواملی او را روحی می کند؟
در حقیقت، وضعیت کمی پیچیدهتر از آن است. مادران در واقع در برابر یک برنامه ژنتیک ناخودآگاه تند و زننده، که اغلب آنها را از هماهنگی جنسی و حتی به شرکای جدید اخراج می کند، روبرو هستند.
در نظر بگیرید چه اتفاقی می افتد وقتی که میمون های مردانه بارها و بارها با همسایگی های همسان (که همیشه با خلق و خوی، به لطف تزریق هورمون روزانه) متورم شده بودند. بهشت میمون، درست است؟ جواب منفی. مرد ها کمتر و کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، و با شور و شوق کاهش یافته است، بیش از یک دوره سه سال و نیم. نه تنها این که، وقتی زنان رمان نشان دادند، این اسلکورها به صورت خشمگینانه به سمت عمل حرکت کردند.
پس چه اتفاقی می افتد اگر همسرتان همیشه در خلق و خوی باشد؟ شانس خوب است که شما به زودی نبایستی باش ... حداقل با او / او باشی. حقیقت غم انگیز این است که اگر همسرتان به همان دفعاتی که دوست دارید با او رابطه جنسی ارگاسمک نداشته باشید ، می تواند با جلوگیری از سیر شدن بیش از حد جنسی بیش از حد ، اتحاد شما را حفظ کند. با این حال ، این یک وضعیت ایده آل نیست ، زیرا بدون تماس مکرر محبت آمیز ، پیوندهای عاطفی بین زوجین ضعیف می شود ، و متأسفانه ، بسیاری از زوجین به یک عشق آگاهانه روی می آورند فقط هنگامی که دنبال ارگاسم
نقش دوپامین
چگونه اشباع جنسی می تواند همسران را از هم دور کند؟ هنگامی که دانشمندان به مغز موشهای جفتی مراجعه کردند ، دریافتند که ماده شیمیایی عصبی به نام دوپامین (ماده "من باید آن را داشته باشم") در پشت پدیده خستگی همسر است. همانطور که یک موش به طور مکرر با همان شریک زندگی مشترک می کند ، دوپامین کمتری در مدار پاداش مغزش آزاد می شود.
با این وجود وقتی همسر بالقوه جدیدی ظاهر می شود ، دوپامین دوباره موج می زند. شما فورا در خلق و خوی هستید. این همان مکانیزمی است که باعث می شود حتی وقتی پر از بوقلمون و پوره سیب زمینی هستید به یک دسر شیرین و پر از چربی "بله" بگویید. افزایش دوپامین در مدار پاداش می تواند احساس سیری شما را کنار بگذارد ، صرف نظر از اینکه مغز منطقی شما در مورد پرخوری یا خیانت چه فکر می کند. جراحی دوپامین "بله!" در حالی که دوپامین کم "نه چندان زیاد" است. همانطور که در پست بعدی خواهیم دید ، دوپامین نیز پس از ارگاسم به طور طبیعی افت می کند ، که دقیقاً در این پدیده نقش دارد. ژن های ما می توانند عروسک گردان بی عاطفی باشند.
دانشمندان می خواهند تمایل به استفاده از یک همسر داشته باشند که با آن شخصیت خود را تحریک می کند، در حالیکه به طور مکانیکی برای یک فرد جدید، اثر کولیج. آنها این پدیده را به طور گسترده ای در میان پستانداران، از جمله زنان مشاهده کرده اند. مثلا بعضی از جوندگان زن، در دعوت از نمایشگر، بیشتر فریاد می زنندبا شرکای ناآشنا نسبت به کسانی که قبلاً با آنها همكاری كرده اند. مطابق با این پدیده ، هنگامی که زوجین طلاق می گیرند زیرا زندگی جنسی آنها از همگام سازی خارج شده است ، همسر بی علاقه سابق ، اغلب با ورود یک معشوق جدید به تصویر ، با یک میل جنسی وحشت زده می شود. این زن اکنون به دنبال او است بیست و سوم شوهر.
اثر کولیج
حتی کسانی که بدون شرکای واقعی تجربه Effect Coolidge پس از سرسبزی جنسی تجربه می کنند:
من یک مستند را در مورد بچه هایی با "عروسک های عشق" بسیار گران قیمت و واقع بینانه تماشا کردم. یک پسر مثل ده نفر از آنها را داشت. او آنقدر داشت که در خانه اش در حال اتمام اتاق بود. حتی اگر اینها بودند عروسک، او قبلاً دیدن آنها را به عنوان دختران شروع کرده بود که زمان کافی را با آنها گذرانده بود و اکنون آماده فرصت های جدید (جعلی) ژنتیکی بود. احتمالاً چرا بچه ها این همه پورنو جمع می کنند ... ما فکر می کنیم که بهترین پورنو را در تمام دوران پیدا کرده ایم اما بعد از چند بار دیدن آن دیگر هرگز برنمی گردیم. من تعداد زیادی تصویر jpeg دارم که جمع کردم ، فکر می کردم یک پایگاه داده شگفت انگیز از لذت جمع کرده ام. اما نمی توانم به یاد بیاورم که در واقع دوباره به آنها برگردم. قسمت جذاب ، تصویر جدید ، تصویر بدیع یا شاید عروسک عشق رمان است.
چرا زیست شناسی یک شریک منظمی را به دنبال می کند که به نظر بیشتر و بیشتر مانند جوانه های بروکسل نگاه می کند و یک نمونه جدید به نظر می رسد مانند شکلات غنی است؟ بنابراین فرزندان بیشتری با تنوع ژنتیکی بیشتری تولید می شوند (به طور متوسط در میان جمعیت ها). ژن های شما ترجیح می دهند که به قایق های مختلفی که می توانند بر روی آن پرواز کنند، به آینده سفر کنند. Monogamy همانطور که همه تخم مرغ ها را در یک سبد قرار داده است خطرناک است.
پیوند جفت
میخواهم اثبات کنم؟ نه پستانداران یکپارچه هستند (به معنای بودن انحصاری جنسیتی)، و تنها سه درصد حتی پیوند جفت زدن را نگران می کند. این پراکندگی جفتگیری (از جمله انسان) به عنوان شناخته شده است اجتماعی انحصاری. آنها به راحتی وابستگی های طولانی مدت را تشکیل می دهند و اغلب فرزندان خود را با هم جمع می کنند، حتی اگر آنها هنوز هم با تلاش Coolidge Effect به دنبال احمق هستند.
ژن های ما از ما می خواهند که حتی در صورت عدم "خوشبختی زندگی کردن" ، فرصت های امیدوار کننده ژنتیکی را دنبال کنیم. حتی اگر همسران موفق به وفادار ماندن شوند ، این نارضایتی ناشی از نوروشیمیایی می تواند باعث شود یکدیگر را تا حدی مانند یک وعده دیگر از "یاور همبرگر" ببینند. به اندازه کافی مطمئن ، تحقیقات نشان می دهد همسران تمایل دارند یکدیگر را پیدا کنند بیشتر تحریک کننده دیگر آنها ازدواج می کنند. (اثر کولیج بعد از اتمام عکسبرداری تقویت کننده عصبی شیمی ماه عسل از طرف عاشقان بیشتر مشهود می شود ، بنابراین عاشقان جدید به طور حتم معتقدند که مصونیت دارند - همینطور افرادی که به اندازه کافی دوست ندارند.)
تحریک مصنوعی
برخی از زوجین با ایجاد دودامین با استفاده از پورنو یا بازی کردن تخیلات جنسی با شریک زندگی خود برای ایجاد یک روحیه "درست" ، با این مکانیسم ابتکاری اب زیر کاه کنار می آیند. در هر دو مورد ، آنها سعی می کنند مغز را فریب دهند که فرصتی جدید برای جفت گیری فراهم شده است. دیگران با تولید مصنوعی احساسات شدید (مانند اسارت) ، یا تعویض جفت ، دوپامین خود را افزایش می دهند. با این حال ، هر زمان که می خواهید عاشق شوید ، باید تنظیم دوپامین را انجام دهید ، طاقت فرسا است. و چه اتفاقی می افتد که یک شریک می خواهد "رفع" هیجان جنسی کند و دیگری آماده نیست تا این همه تلاش کند ، یا خطر پیشنهادی را بپذیرد تا هیجان شما را جلب کند؟
آیا ما محکوم هستیم که اجازه دهیم زیست شناسی ما را بی قرار کند؟ در پست های بعدی ما به گزینه ای نگاه خواهیم کرد که فرهنگ های مختلف در طول تاریخ از آن استفاده کرده اند: راهی برای ایجاد عشق که به شما کمک می کند تا عادت را از بین ببرید. این مبتنی بر این ایده است که خسته شدن میل جنسی ما با تنظیم ما در تلاش های مکرر برای افزایش دوپامین برای خنثی کردن دوره های دوپامین پایین که به طور طبیعی پس از اشباع جنسی اتفاق می افتد ، باعث تسریع در اثر Coolidge می شود. این مانع از خلق و خوی ما می شود.
هنگامی که سطح دوپامین با افزایش و پایین شدید از بین نمی رود ، لذت های ظریف تر می توانند به عنوان شگفت آور لذت بخشی ثبت شوند - و شرکا تمایل دارند که درخشش خود را حفظ کنند. بنابراین ، اگر اثر Coolidge به اتحادیه شما وارد شد ، وحشت نکنید. ممکن است گزینه هایی داشته باشید که در نظر نگرفته باشید.
;