J Psychopharmacol. Xullo 2015 7. pii: 0269881115592338. [Epub antes da impresión]
Zack M1, Boileau I2, Pagador D2, Chugani B2, Lobo DS2, Houle S2, Wilson AA2, Warsh JJ2, Kish SJ2.
Abstracto
Os trastornos cardiovasculares e hipotálamos do eixe hipofisario (HPA) foron observados en individuos que son xogadores patolóxicos (PG). Estas poden derivar en parte da exposición crónica ao xogo. A resposta á anfetamina (AMPH) pode revelar tales perturbacións mentres se controla as respostas condicionadas diferenciais ao xogo en PGs ou controis sans (HCs).
Este estudo valorou a frecuencia cardíaca (HR), a presión arterial sistólica (SBP) e a presión arterial diastólica (DBP) e o cortisol plasmático tras AMPH oral (0.4 mg / kg) en PGs masculinos (n = 12) e HCs (n = 11) que sometéronse a un escaneo de tomografía por emisión de positróns (PET). A tarefa Stop Signal permitiu avaliar a conexión entre a desregulación fisiolóxica e comportamental. Exploráronse os efectos de moderación dos trazos.
As respostas de PGs a AMPH diferían das de HCs en todos os índices.
Os PG mostraron unha elevación persistente no DBP e unha redución concomitante de HR (é dicir, baroreflex) en comparación cos HCs máis aló do 90 despois da dose. Os PG mostraron déficits no cortisol en comparación cos HCs que foron parcialmente revertidos por AMPH. A deficiencia na tarefa de sinal de parada correlacionouse positivamente con HR nos controis, pero negativamente con HR nas PGs, o que suxire que as fortes respostas cardíacas iniciais e compensatorias a un estimulante poden predecir a desinhibición. A extraversión preveu unha maior desinhibición nas PG. As perturbacións noradrenérxicas poden contribuír a respostas sensibilizadas ao desafío e desinhibición dos estimulantes nas PG.
;