J Gambl Stud. 2017 Abr 26. doi: 10.1007 / s10899-017-9693-3.
Megías A1,2, Navas JF3, Perandrés-Gómez A1, Maldonado A1, Catena A1, Perales JC1.
Abstracto
Poñer cartos en xogo produce incerteza anticipada, un proceso que estivo ligado a características clave do xogo. Aquí examinamos como a aprendizaxe e as diferenzas individuais modulan o estímulo anterior á negatividade (SPN, unha sinatura electroencefalográfica da incerteza percibida de resultados valorados) en pacientes con trastorno de xogo (PIB) e controis saudables (HC), durante unha tarefa de aprendizaxe de continxencia non de xogo. Vinte e catro PIB e 26 HC realizaron unha tarefa de aprendizaxe causal en condicións de alta e media incerteza (HU, MU; continxencia de resultado de cue nula e positiva, respectivamente). Pedíuselles aos participantes que predecesen o resultado xuízo a xuízo e que xulgasen regularmente a forza da continxencia de resultado. Extraeuse un SPN previa ao resultado de gravacións electroencefalográficas simultáneas para cada participante, nivel de incerteza e bloque de tarefas. Os dous grupos aprenderon de xeito similar a predicir a aparición do resultado na presenza / ausencia do sinal. Nos HC, a amplitude do SPN diminuíu a medida que o resultado se facía previsible na condición de MU, un decremento que estaba ausente na condición de HU, onde o resultado permaneceu imprevisible durante a tarefa. O máis importante é que o SPN do PIB permaneceu alto e insensible ao tipo e bloque de tarefas. Nos PIB, a amplitude do SPN estivo ligada ás preferencias de xogo. Cando ambos grupos se consideraron xuntos, a amplitude do SPN tamén estaba relacionada coa impulsividade. Os PIB mostraron así unha resposta electrofisiolóxica anormal á incerteza do resultado, non atribuíble a unha aprendizaxe defectuosa de continxencia. As diferenzas cos controis foron maiores en xogadores frecuentes de xogos pasivos e menores en xogadores de xogos máis activos. Fálanse dos posibles mecanismos psicolóxicos subxacentes a este conxunto de efectos.
;