Ég er búinn að klára 90 daga áskorunina! Hef ég lært um sjálfan mig og orðið betri maður af þessari reynslu? Já, en ekki af þeim ástæðum sem ég hélt. Leyfðu mér að útskýra. Ég er 33 og hef verið PMO fíkill í meira en áratug.
Eins og margir hérna ólst ég upp við internetið og þar sem ég var „tölvusnápur tegundin“ heillaðist ég af fréttarhópum, neðanjarðar bbs stjórnum, 4Chan (áður en það hreinsaðist upp), TOR og önnur þjónusta sem ekki var almennt þar sem auðvelt var að stýra óreglulegu efni kominn. Skoðunarvenjur mínar urðu meira fetishized að því marki að nakin kona fékk mig ekki lengur til að vekja - það þurfti gríðarlega áfallsgildi til að koma mér af. Eftir PMO fund mundi ég koma aftur til vitna og vera viðbjóðslegur við sjálfan mig. Ég myndi hugsa „Ég myndi aldrei vilja stunda þessa tegund kynlífs í raunveruleikanum, af hverju er þetta það sem ég VERÐI að nota til að komast af? Er ég skemmdur? “
Í fíkn minni var líf mitt skel af manneskju. Ég bjó sjálfur í mörg ár, svo PMO var venja á hverju kvöldi fyrir rúmið. Það var eins „náttúrulegt“ og að skíta á mig - sektarkenndinni sem ég fann þegar ég var yngri var skipt út fyrir ákveðna ánægju að ég væri meinlaus maður sem gæti orðið harður í stjórn. En þetta var allt egó og í raun skemmdist ég andlega frá árum mínum við að skoða truflandi myndir - eitthvað sem ég var ekki tilbúinn að viðurkenna fyrir sjálfum mér eða öðrum - jafnvel á nafnlausum vettvangi eins og NoFap. Ég var aðskilinn frá fjölskyldu og vinum og leið eins og ég væri í þessum heimi einum. Ég bjó við þunglyndi og Fapping var eina dópamín festingin mín.
Mér fannst ég vera óverðugur kvenkyns félaga og óttast í leyni að engin kona, sama hversu ljúf eða góð, gæti uppfyllt frávikin löngun mín. Ég átti ekki skilið „góða stúlku“ í staðinn sagði ég mig frá því að spila alltaf hvíta riddarann sem „bjargar vandræðalegu stúlkunni“ - og hef mörg sambönd til skemmri tíma (misheppnuð) til að sýna fyrir viðleitni mína. Fíklar af andlegum sársauka hafa tilhneigingu til að leita eins og félagsskapur. Ég vegna þess að félagslega vandræðalegur og kvíði var að meiða fáein félagsleg sambönd sem ég hélt í. Það var þá sem ég gerði upp hug minn: þetta er EKKI hver ég er.
Ég þurfti að finna aðra leið til að lifa lífinu og sem gráðugur notandi Reddit vissi ég af NoFap en taldi það kjánalegt að sitja hjá PMO myndi leiða til raunverulegra breytinga. Samt sem áður greindi ég neikvæðar hugsanir mínar um sjálfan mig sem stafa af PMO notkun minni, svo að ég ákvað að prófa NoFap sem hluta af ferlinu við að vinna á sjálfan mig. Drengur var ég hissa ...
Þegar ég ákvað að virkilega sitja hjá voru fyrstu dagarnir helvíti. Boltarnir mínir brenndu bókstaflega þegar þeir þráðu að sleppa. Ég þurfti að sofa á bakinu þar sem jafnvel lítilsháttar snerting var líkamlega sársaukafull. Það var stöðug þrá og ég var geðveikt fyrstu vikuna - eitthvað sem sannfærði mig enn frekar um að þetta væri afleiðing þess að dópamíni var neitað um líkamann. Ég náði því til 32 daga með fyrstu tilraun minni. Á því tímabili tók ég eftir mörgum af „stórveldunum“ sem aðrir nefndu í þessu undirlagi. Ég kom aftur nokkrum sinnum eftir það um það bil 1 vikumerkið, en að þessu sinni er ég stoltur af því að bjóða mig fram við upphaf 90 dags athöfnarinnar. Eftir fyrstu vikurnar verður auðveldara að sitja hjá. Aðalatriðið: aldrei gefast upp - þetta er ekki auðveld áskorun…. En það er svo þess virði!
„Ofurveldin“ upplifði ég fyrir sjálfan mig:
- Félagslegur kvíði horfinn - Fyrir NoFap var ég á mörkum þess að fá Xanax eða önnur lyf til að hjálpa mér að vera félagslegri. Ég myndi “fela” mig heima um helgina á PMO binges. Þegar ég fór út leið mér eins og allir vissu leyndarmál mitt og vildu í leyni bara vera einir. Núna? Ég er að snúa aftur að gömlu félagslegu leiðunum mínum - að búa til brandara og setja saman ferðir á ströndina / kvikmyndir / dans / etc með vinum - 180 viðsnúningur frá nokkrum mánuðum.
- Öruggari - Áður en ég forðast að segja álit mitt ef það móðgaði einhvern fyrir slysni. Ég var ekki sannur í samskiptum mínum við fólk þar sem ég væri alltaf sammála því að fá það til að líka við mig. Núna? Ég geng örugglega um staði, augnsamband við bæði karla og konur, dýpri rödd og léttir í daglegu athöfnum mínum. Mér finnst nú eins og skoðun mín og aðgerðir séu eins viðeigandi / mikilvægar (eða meira) en nokkur annar - sjálfstraust mitt á sjálfum mér er ólíkt því sem verið hefur um árabil.
- Heilbrigt samband - Ég er flinkur strákur og þéna góða peninga, samt myndi ég alltaf enda í óheilbrigðum samböndum þar sem ég var svona beta. Ég íhugaði jafnvel vændiskonur bara til að fá líkamlega fullnægingu mína án alls óreiðu í sambandi (sem mér fannst óverðugt að hafa samt). Núna? Eftir um það bil 3 mánaða NoFap (ég endurstillti mig nokkrum sinnum á fyrstu mánuðunum) hitti ég stelpu í eftirmála. Þegar ég hitti hana var skjöldur minn á 2 degi - en ég ákvað að hún væri þess virði að ég myndi brjóta þessa örkumla vana. Tíminn sem ég myndi venjulega eyða í að leita að klám þá PMO sem ég notaði í staðinn til að fara á stefnumót við þessa stúlku. Nú 90 dögum seinna býr hún hjá mér og við erum að tala um hjónaband / börn.
- Kynferðislegt þol - Frá margra ára PMO hafði ég óafvitandi klúðrað náttúrulegum kynferðislegum hvötum sem leyfa eðlilega fullnægingu meðan á kynlífi stendur. Ég gæti orðið hörð en hafði DE (seinkað sáðlát) að því marki að ég skammaðist mín fyrir að stunda kynlíf þar sem ég myndi ekki geta spritt við konu. Núna? Það voru erfið umskipti að eiga stöðuga kærustu en hún var elskuleg og þolinmóð við mig - eitthvað sem ég er ekki með sjálfan mig. DE minn er miklu betri og nú er tækni við seinkun notuð til að gera fullnægingu hennar margfalt. Upphleypt kynhvöt mín hefur nú gilt útrás og mér finnst svo gott að vera kynferðisleg veran sem ég fæddist til að vera án sektarkennd á eftir.
- Heilbrigðar hugsanir - ég myndi hata sjálfan mig. Ég myndi gera lítið úr mér í hugsun. Ég taldi sjálfsvíg. Ég vildi óska þess að ég gæti sofið að eilífu. Núna? Ég elska lífið. Það er nákvæmlega sama líf (sama starf, sami bíll, sömu vandamál) en fólkið í lífi mínu og nýjar kringumstæður gera mig spennandi að vakna. Þunglyndi er hræðilegur hlutur og hugur þinn skapar raunverulega þinn veruleika. Heilbrigður hugur = heilbrigt líf. Óheilbrigður hugur = óheilsusamlegt líf.
*TL / DR: NoFap hefur breytt því hvernig ég lít á mig. Það hefur gefið mér eitthvað sem ég er ekki stoltur af. Það hefur kennt mér sjálfsaga. Það hefur gert mig betri en ég var áður. *
Þakka ykkur öllum fyrir innleggin ykkar í þessum undir-reddit, finnst gott að vita að ég er ekki einn. Lífið verður raunverulega betra án PMO og einn daginn munt þú skilja / trúa af hverju ég segi það (jafnvel þótt þér líði ekki þannig sjálfur eins og er). Ég vona að ég geti hvatt að minnsta kosti eina manneskju til að standa við áskorunina og breyta lífi sínu - á sama hátt og ég fékk innblástur þegar ég var tilbúinn að breyta til.
90 dagar til betra lífs! Sagan mín af baráttu og sigri á meira en áratug sjálfri misnotkun PMO
by vitleysa 90 daga
UPDATE 180 DAGAR
Halló samferðamenn, mig langaði að gefa uppfærslu á „nýju venjulegu“ mínu sem og nokkrum hvatningarorðum fyrir þá sem eru á þessari sjálfsbætandi ferð. Í dag er 180. dagur minn að forðast PMO. Ég er 33 ára og þegar ég lít til baka á fyrri klámvenju mína skammast ég mín fyrir hversu mikinn tíma ég hef sóað.90 dagar tvöfaldaðir = 180 dagar í að lifa nýju lífi (sjálf.NoFap)
by vitleysa
;