Aldur 47 - Skyndilegt næmi á 52. degi

dagur 7

Hér er sagan mín. Ég er 47 og hef þjáðst af ED allt mitt líf. Því miður fyrir mig uppgötvaði ég klám leið fyrir fyrstu kynferðislegu reynslu mína. Frá fyrsta skipti sem ég skoðaði það var ég boginn (bróðir minn skildi eftir afrit af Penthouse út á rúminu hans) þar sem það var bara eitthvað svo heillandi við það. Þegar ég var um það bil 15, þá myndi ég stela klám tímaritum frá nærvöruversluninni minni. Þegar ég sneri 18 var þegar hlutirnir tóku raunverulega til skiptanna þar sem ég gat nú komist inn í Pussycat leikhúsið. Uppáhalds tegundin mín var langflest tvö lesbíur. Ég sé líka hvernig það er eins langt í burtu að kveikja á þessu með hefðbundnu kyni sem maður getur fengið.

Þegar ég fékk mína fyrstu kynferðislegu reynslu klukkan 21 var ég nú þegar að fróa mér fyrir klám í yfir 6 ár. Eins og þú gætir giskað á gat ég ekki fengið það upp eða ef ég gat það varð mjúkt meðan á því var komið.

Sem betur fer fyrir mig var það líka um þetta leyti sem ég flutti frá foreldrum mínum heim og í íbúð með tveimur sambýlingum. Þetta var tími þar sem ég gat ekki lengur horft á og fróað mér að klám frjálst - og líka þann tíma sem ég gat náð árangri án ED. Ég komst að því að ég var að hitta og stunda kynlíf með svo mörgum konum (líklega 15 á tveggja ára tímabili) að ég hafði ekki lengur mikinn áhuga á að fróa mér við klám. Það var fyrst eftir að ég fékk eigin stað sem ég féll aftur á gamla vana minn og ED kom aftur. Ég gæti nú farið í myndbandaverslunina á staðnum og leigt og fróað mér síðan í öllum lesbískum klámmyndböndum sem ég vildi og enginn myndi nokkru sinni vita um það.

Á þessum tíma átti ég nokkrar vinkonur og eftir upphafstímabilið þar sem ég gat ekki fengið það upp myndi ég geta haft vel samfarir við þær án þess að missa reisn mína. Ég trúi því að þetta hafi líklega verið vegna þess að ég var ekki að fróa mér að klám á þeim stundum sem ég var í sambandi. Nú þegar ég lít til baka er sorglegasti hluti fíknar minnar sá að ég slitnaði upp með einni kærustu sem ég átti og stundaði kynlíf með að hluta til vegna þess að ég vildi fara aftur í sjálfsfróun í lesbískt klám án þess að hafa samviskubit yfir því.

Það var fyrir um það bil 13 árum og þar til nýlega hafði ég ekki átt í kynferðislegu sambandi síðan. Eitthvað um sjálfsfróun í klám (sérstaklega núna þar sem það er um allt internetið og svo auðvelt að nálgast það) sem drepur drifið til að hitta og hitta konur. Ég hafði tækifæri en ég sagði alltaf við sjálfan mig að mér „fannst það bara ekki“.

Fyrir nokkrum mánuðum hitti ég einhvern og hóf kynferðislegt samband við hana. Í fyrsta skipti sem ég var með henni bjóst ég við upphaflegri ED en þetta var verra en nokkuð sem ég hef upplifað þar sem ég gat ekki framleitt neina stinningu. Ég prófaði Viagra og Cialis og jafnvel þó að þetta hafi upphafið stinningu þá fór það í burtu um leið og ég kom inn í hana. Þegar ég er inni í henni er eins og leggöngin líði mjög laus miðað við þéttleika sem ég er vön með hendinni.

Hlutirnir hafa batnað að undanförnu þar sem ég get nú haldið þessu hálf erfitt en ég held að hún gæti verið að missa áhugann (ég get ekki sagt að ég kenni henni um). Allt sem ég get gert er að vera ókeypis klám og sjálfsfróun. Ég hef lesið hér að það tekur 30 til 60 daga að endurræsa heilann frá klámfíkn svo ég á enn langt í land.

dagur 57

Hvílík ferð þetta hefur verið. Þar sem ég ákvað að gefast upp PMO fyrr á þessu ári hef ég komist í 6 daga tvisvar, 12 daga einu sinni, 28 daga einu sinni og núna er ég á degi 57 að vera PMO frjáls.

Ég get sagt að það hefur verið algjörlega þess virði að óþægindin voru komin á þetta stig. Ég hef fengið mest ef ekki alla næmni aftur í höfuð typpisins. Það var eins og kveikt væri á rofi í taugaendunum mínum eftir að slökkt var á öllum mínum misnotkun PMO. Ég tók fyrst eftir breytingunni á 52 degi þegar ég var að klúðra kærustunni minni og leið eins og ég hefði getað losað úr sér ef við hefðum haldið áfram (það var hvorki tími né staðurinn til að komast að því). Ég hef aldrei getað stundað annað en hálf hart kynlíf með henni ástæðan fyrir því að ég gat varla fundið fyrir neinu þegar hún var inni í henni líklega frá öllum mínum árum þegar ég notaði dauðans tök á sjálfum mér.

Ég er nú fær um að ná fullri stinningu við næstum fullnægingu án klám eða klámfantasíu áður en ég hættir að nota aðeins létt grip með hendinni. Það sem er enn betra er að ég er fær um að vera hörð og stjórna sjálfri mér án þess að láta sáðlát fara. Ég hef ekki upplifað þetta síðan ég var unglingur. Þetta var eitthvað sem ég gat aldrei gert fyrir þessa endurræsingu og gat reyndar ekki einu sinni komið mér af án klám. Jafnvel þegar ég gerði var ég bara hálf harður. Ég get nú séð hvernig PMO getur raunverulega klúðrað heilanum, sérstaklega þegar þú gerir það í mörg ár og ár.

Ég vil bara hvetja alla aðra þarna úti sem glíma við þessa fíkn að gefast ekki upp. Það er svo alveg þess virði að halda námskeiðinu. Mér líður eins og ný manneskja!

Tengja til blogg

by nýstart