Ég er 34 og hef notað klám um 4-5 sinnum í viku í um það bil 20-30 mínútur á tíma síðan ég var um það bil 15. Tíðnin jókst í raun aldrei svo mikið en áhrifin sem það hafði á heila minn og horfur jukust örugglega með tímanum. Truflunin jókst með tímanum fyrir vissu þó að tíðnin eða tímalengdin hafi verið sú sama.
Ég myndi aðeins skoða myndir og myndbönd og myndi ekki einu sinni snerta pikkinn minn fyrr en á síðustu mínútum þar til ég ákvað að ljúka því. Þetta snerist sannarlega um myndefni. Ég gerðist alger sérfræðingur í því að vinna með sjónkerfi mitt fyrir dópamín - og að lokum endaði ég ekki einu sinni með MO-ingu mikinn tíma en fékk samt „höggið“ bara af því að leita um stund og pikkan mín myndi ekki einu sinni byrja að fá erfitt. En hleypum til baka í sek.
Seint á tvítugsaldri var í fyrsta skipti sem ég velti hugmyndinni fyrir mér að hún gæti verið slæm eða skaðleg á nokkurn hátt. Seint á tvítugsaldri reyndi ég að stoppa í mánuð um það bil tugi sinnum en náði mér aldrei meira en viku eða tvær og tók satt að segja ekki áskorunina svona alvarlega. Þegar ég var þrítugur flutti ég til nýrrar borgar og félagsnetið mitt var verulega minna en það hafði verið í öllum öðrum stigum lífs míns, vinnan var stressandi og mér fannst ég einangruðari. Ég held að hluta til vegna þessa treysti ég meira á róandi og streitulosandi áhrif klám. Þó að ég hafi verið að meðaltali 20-30 dagar á viku, þá voru líka fullt af 4 daga vikum. Eitt fyrsta skiptið sem ég áttaði mig á því að klám hafði áhrif á kynhneigð mína var þegar ég var 5 ára og fallega kærastan mín heimsótti mig utan úr bæ og ég var bara ekki í skapi þó hún væri - svo hún fór að sofa. Og þá var ég úti í sófa að horfa á klám og það gaf mér nægan kynhvöt til að fara inn og stunda kynlíf með henni. En ég þurfti klám og það var augljóst augnablik þegar ég hugsaði: „Ha - ég þurfti bara klám til að vera nógu kátur til að stunda kynlíf með viljugri, heitu, nöktu kærustunni minni“.
Önnur eftirminnileg / skammarleg augnablik: skömmin sem ég fann þegar ég spólaði upp DVR til að horfa á svip naktrar líkamsforms sem leit vel út fyrir mér og þá áttaði ég mig á því að það var lík kvenna á haug af líkum frá jarðskjálftunum á Haítí og Mér fannst ég alveg ógeðsleg og klúðraði. Bara líkamsformið eitt og sér kallaði fram þann hluta heilans og ég sló til baka áður en ég vissi hvað ég var að gera. Ég myndi líka finna að ég kíkti á mannekkur í kvennabúðum í verslunarmiðstöðinni og velti fyrir mér hversu ótrúlegir líkamarnir væru og yrðu kveiktir í fullkomnum líkama sínum eins og þeir væru fólk (og ég þakka því að þeir voru bókstaflega fullkomnir líkamar, jafnvel betri en flestir raunverulegur líkami kvenna). Eðlishluti heila míns var sama hvort það var lifandi manneskja eða ekki - en þá er klám aftur eins óraunverulegt og mannkynin eru. Í annað skipti keyrði ég bílinn minn hægt í umferðinni á fjölfarinni götu og stelpa hjólaði og hún fór yfir hraðaupphlaup og hvernig líkaminn hreyfðist og skoppaði lét augun snúast aftur í höfðinu á mér eins og ég hefði bara fest nál í handleggnum eða eitthvað - og ég náði sjálfri mér og var eins og „Ví, þetta voru allt of mikil viðbrögð við að sjá heita stelpu á hjóli“. Ég myndi stöðugt lenda í því að taka smá sjónræn smell af heitum stelpum sem ég myndi sjá á almannafæri - eins og ég þyrfti að leita - ég gat ekki látið heita stelpu ganga framhjá mér án þess að kynlífa líkama sinn fyrir smá „sopa“ af dópamíni. Ef ég væri á kaffihúsi að reyna að vinna myndi ég ekki geta komið í veg fyrir að ég horfði upp í hvert skipti sem dyrnar opnuðust og ég áttaði mig á því að ég vonaði að það yrði heit stelpa í hvert skipti. Einnig reykti ég illgresi stundum og horfði á klám og það var mesta hámark sem ég hef upplifað. Ég fékk meira að segja fullnægingu bara af því að leita - engar hendur. Það er eins og ég hafi orðið svo góður að heilinn minn fann leið til að láta það gerast án þess að þurfa jafnvel snertingu. Ég man að ég horfði á klám eftir að ég hafði reykt og hugsaði „ég vil hafa þessa tilfinningu til frambúðar, mér líður svo fullkomlega núna að ég þarf ekkert að breyta til“. Ég fór líka stundum í samband við stelpur eftir að við reyktum og það var ofboðslega mikið og eftir á að hyggja mjög óhollt. Ég reyki alls ekki lengur en man samt hvað þessar stundir voru ákafar.
Ég hætti loksins með klám alveg fyrir um það bil 7 mánuðum. Ég var rúmlega það og ég vissi í huga mér að líf mitt var haldið aftur af á fleiri vegu en ég áttaði mig á þessu. Fyrstu vikurnar voru alveg grimmar og mér leið eins og ég væri með flensuna eða eitthvað. Ofur daufur og engin orka, ég vildi sofa allan tímann. Ég las og las aðeins aftur eBook Your Brain on Porn nokkrum sinnum og það var mjög gagnlegt. Fannst þunglyndur. Eftir fyrstu vikurnar leið mér betur og betur og einbeitingin mín fór að lagast og hlutirnir litu vel út. Ég var að æfa mikið og mér datt ekki einu sinni í hug að ég væri með dauðasta, litla, lífvana typpið á jörðinni. Það leit út og fannst svo lítið að það var geðveikt. Ég veit að ég er verulega yfir meðallagi þegar það er tilbúið að fara en það leit bókstaflega út eins og smábarninn var 100% af tímanum, eins og það væri ekki einu sinni ætlað líkama mínum. Eistu líka. Brjálaður. Það var eins og að það væri ekki til einn dropi af blóði í öllu hlutanum 24 klukkustundir á dag, bara þurrkuð út köld húð sem hafði enga þyngd á því. En einhvern veginn var mér alveg sama og skemmtist næstum því og ég vissi að þetta var hluti af ferlinu. Ég hafði enga kynhvöt hvort eð er svo mér var alveg sama.
Þessi seinni hálfleikur er mikilvægasti hluti færslunnar minnar fyrir vissu. Ég hitti stelpu sem ég var alveg brjálaður yfir þegar ég var í þrjá mánuði í tákninu mínu. Mér líkaði strax svo vel við hana og tilfinningar mínar til hennar uxu bara þaðan. Með öðrum stelpum sem ég fór á stefnumót hafði ég alltaf einhverja hikrödd aftan í höfðinu á mér og með þessari fannst mér ég bara vera viss um að hún var sú sem ég hafði beðið eftir. Ég hafði þá tilfinningu sem ég vildi en vissi ekki hvort það var til áður en ég hitti hana - að líka svona mikið við einhvern án nokkurs hik. Ég varð fljótt ástfangin af henni og það gerist aldrei. Þegar við byrjuðum að stunda kynlíf eftir nokkrar vikur tók ég eftir því að það var allt önnur reynsla fyrir mig. Mér fannst ég vera meðvituð, óörugg og eins og hugur minn var ekki afslappaður og á þessari stundu. Ég var að hugsa of mikið og kynlífið fannst það bara vera ótengt og það var ekki þessi dæmigerða tilfinning efnafræði, vímu og stór hornleiki. Einhvern tíma leit hún aftur til mín og sagði eitthvað eins og „Hæ?“ og ég áttaði mig á því að hún gerði það vegna þess að henni fannst hún alls ekki eiga samskipti við hana - og ég áttaði mig á því að ég var það ekki, ég var bara svona að vélrænt hamra í burtu og ofhugsa það sem ég var að gera og vera ekki afslappaður og sjálfsöruggur. Þetta gerðist nokkrum sinnum og svo eitt kvöldið þegar við gengum um fyrir kvöldmatinn sagði ég henni bara frá klám hlutnum og að ég hefði verið að gera það síðan ég var 15 ára og fannst það óhollt og góð hugmynd að hætta og að ég hefði hætti þremur mánuðum fyrr. Henni var upphaflega hent af en skildi og þakkaði það. Ég sagði henni að þetta væri skrýtin tilfinning vegna þess að kynhvötin mín væri skrýtin og þetta væru bara skrýtin umskipti og hún sagði „Jæja ég held að það sem við þurfum að gera er að fara aftur í herbergið og ég mun setja á mig nýjan búning fékk ”, Við fórum aftur í herbergið og tengdumst og áttum kynmök, en sú staðreynd að ég sagði henni hvað var að gerast lét ekki aftengda tilfinninguna og óöryggi mitt og skort á sjálfstraust hverfa. Það fannst mér enn slökkt og ég vissi að það var mín vegna.
Það var eins og allt mitt líf, klám var eins konar nándarvopn sem ég klæddist í kynferðisleg kynni sem gerðu mér kleift að verða kátur og öruggur, en ég notaði kynlífið næstum eins konar framlengingu á klám. Nú þegar ég stundaði kynlíf án þess að hafa nánustu herklæði, fannst mér ég vera miklu meðvitaðri og meðvitaðri, minna vímuefni við að mótmæla hornauga og meðvitaðri um hversu náin reynsla kynlíf með annarri manneskju var. Og ég áttaði mig á því að ég sogaðist við að vera sátt við djúpu tilfinningatengslin við heilbrigt kynlíf. Það hræðir mig í raun. Ég áttaði mig í grundvallaratriðum á því að ég hafði enga hugmynd um hvernig kynlíf ætti að vera ef það er ekki fyrirmynd eftir klám. Það var líka mjög óvenjulegt að laðast að henni andlega en lífeðlisfræðin mín fylgdi ekki. Hún var kynþokkafyllsta og næmasta og kynferðislega þægilegasta og öruggasta konan sem ég hafði verið með - og samt myndi kynhvöt mín ekki svara - þó að ég hafi ekki haft ED, þá var ég aðeins hornur fyrir hana í mínum huga.
Þegar fram liðu stundir var kynlífið betra hér og þar en það varð aldrei raunverulega frábært eða hafði efnafræðina sem ég hafði fundið fyrir með svo mörgum öðrum félögum. En ég vissi að ef ég væri eðlileg hefði ég og ég haft besta kynlíf allt mitt líf. Hún minntist margoft á að hún fann ekki fyrir þeim tilfinningalegu tengslum við mig sem hún vildi og að mér virtist ég hugsa um eitthvað annað eða ekki í núinu, en í raun var ég bara mjög hrædd og óþægileg með þetta nýja tilfinningaleg stig nánd tengd kynferðislegri reynslu og bara af því að ég vildi láta það gerast þýddi ekki að það væri bara að gerast strax. Ég vissi að aftengingin okkar var í raun ekki efnafræðilegt mál á milli okkar, heldur bara vanhæfðu hlutirnir mínir sem höfðu ekki enn haft tíma til að laga sig og reikna sig út. Stundum væri ég með ED-mál og ég gæti sagt að hún varð fyrir vonbrigðum í hvert skipti sem hún tók eftir því og jafnvel þó að við hefðum talað um að þetta væri hluti af ferlinu þá tók hún hana alveg út úr skapinu. Ég fann fyrir þolinmæði hennar að þreytast og ég varð svo áhyggjufull og kvíða vegna þess að ég var ástfangin af henni en ég gat ekki flýtt fyrir þessu ferli og ég fann fyrir panik. Þessi læti og það að finnast hún ekki vera ánægð, leiddi mig til þeirra mistaka að hugsa um að hún væri of mikilvæg til að missa svo ég reyndi að endurlífga kynhvötina með því að horfa á klám á hverjum degi í 8 daga þegar ég var bara feiminn í sex mánuði að endurræsa. Ég hélt að kannski gæti ég sparkað í upphafsatriðin mín, alfa karlkyns afstöðu og kynhvöt með klám og þá gæti hún tekið það þaðan. Það virkaði reyndar ekki, þó að klámið virkjuði gamlar leiðir sem ég hafði unnið hörðum höndum við að eyðileggja. Það er svo skrýtin og hjálparvana tilfinning að vera svo laðast að og ástfanginn af einhverjum en að geta ekki skapað eða fundið fyrir djúpum hornhimnubólgu og kynhvöt sem ég vissi að ég ætti að finna fyrir. Fyrir hana held ég að ég virtist bara mjög róleg og aðferðafull og hún gat ekki fundið fyrir ástríðu frá lokum mínum. Ég þekki þá tilfinningu að taka við ástríðu og því að setja þig í ofvirkni en ég gat bara ekki látið það gerast og ég veit að þetta gerði upplifun hennar mun minna ánægjuleg.
Hrikalegt höggið kom þegar hún hætti með mér eftir fimm mánuði og ástæður hennar voru þær að hún „fann ekki sömu ástríðu fyrir mér og ég fann fyrir henni“, „hún vonaði að efnafræðin myndi þróast með tímanum en það gerðist ekki 't ", og" þú ert ótrúlegur á svo marga vegu að ég veit að ég mun ekki geta fundið hjá neinum öðrum en líkamlega tengingin er bara ekki til staðar og það er mikilvægur hluti af sambandi fyrir mig ". Ég var alveg niðurbrotin. Ég gat ekki farið fram úr rúminu, ég var grátandi og hágrátandi á hverjum degi í tvær vikur. Ég missti einhvern sem ég elskaði meira en nokkuð vegna vangetu minnar til að leiða tilfinningalega og kynferðislega nánd saman á þann hátt sem uppfyllti þarfir hennar. Ég sagði henni að þetta væri bara tímabundinn hlutur og að það væri ekki efnafræði okkar en hún virtist bara ekki trúa því. Hún var aldrei vond og er ákaflega umhyggjusöm en hún gat það bara ekki að lokum lengur.
Ég vil vera viss um að allir á þessari síðu geri sér grein fyrir því að stöðvun klám eitt og sér muni ekki leysa öll vandamál þín - fyrir meirihluta okkar eru djúp sálfræðileg vandamál sem stafa oft aftur til barna- og upprunaþátta, þar með talið óöryggi, óleyst sjálfsálit. málefni, nánd ótta og vanlíðan, vandamál með heilbrigða tilfinningatengingu og margt annað. Þessi undirliggjandi mál eru ástæða þess að við treystum svo verulega á klám í fyrsta lagi og þegar þú hættir kláminu, þá ertu bara að taka af þér brynjuna svo þú getir nú tekið á raunverulegu hlutunum undir. Ég er bara svo sorgmædd og niðurbrotin að nándaröskun mín og vanþróuð tilfinningaleg nándarhæfileiki með kynhneigð olli því að ég missti bestu konu sem ég hef kynnst.
Mér líður eins og sambandsslitin hafi orðið til þess að ég byrjaði upp á nýtt þar sem mér finnst ég eiga enn langt í land áður en kynhvöt mín og ristruflanir eru eðlilegar. Ég er einhvern veginn að fullu kominn aftur í „smábarnakjúk“ með kynlíf sem er næstum engin og ég fór aðeins aftur í 8 daga og það var fyrir tveimur mánuðum. Ég veit ekki hvort þunglyndi og sorg mynda sambandsslit og höfnun hefur einhvern veginn drepið framfarir mínar og kynhvöt enn frekar. Hver veit. Ég býst við að ég sé í mun lengri endurræsingu en ég hélt. Þessi reynsla af sambandsslitum hefur verið erfiðasti tilfinningaþrungni hlutur sem ég hef gengið í gegnum. Mig langaði bara að deila þessu ef það gæti hjálpað einhverjum öðrum að tengjast. Ég vildi svo innilega að ég hefði hitt hana 6-9 mánuðum seinna en ég gerði. Ég vona að allir hættir ASAP svo þú getir byrjað að byggja upp raunverulega kynferðislega og tilfinningalega nándarhæfileika sem konur í raunheimum raunverulega vilja. Öll BS í klám þar sem stelpurnar eru bara undirgefnar og drukknar af hornauga og vilja bara hafa algerlega aftengd hlutlæg kynlíf hefur skilyrt heila okkar til að halda að þetta sé eins og það á að vera - og svo þegar ég hitti stelpu með fallegasta og heilbrigðasta kynhneigð sem ég hef upplifað á ævinni, kynferðisleg nándarkunnátta mín dugði henni ekki og hún heldur nú áfram vegna þess. Ég vona að þetta komi ekki fyrir neinn annan. YBOP er byltingarkennd síða sem er gífurlega gagnleg. Krakkar, vinsamlegast farðu í gegnum sársaukann núna svo þú þurfir ekki að takast á við 1,000 sinnum meiri sársauka seinna.
Einnig gagnvart Gary og aðdáendum held ég að það væri gagnlegt að gera útvarpsþátt eða grein til að taka á einhverjum af þessum ótta og vandræðum sem geta komið upp við að stöðva PMO. Ég sé að næstum allar færslur snúast um ótrúlegan árangur sem gerist sjálfkrafa frá því að stöðva en mín reynsla er sú að stöðva afhjúpar aðrar verulegar hindranir við tengsl og heilbrigð kynferðisleg tengsl. Ég breytti ekki bara í kynlífsguð frá því að hætta klám og kannski einhverjir aðrir hafa svipaða reynslu? Gangi þér allir vel.
VIA EMAIL, MARS 2016
;
