Ég byrjaði á PMOing 15 ára (ég er núna 18) og gerði það um það bil 10 sinnum í viku í 3 ár. Síðastliðið vor (fyrir um það bil 8 mánuðum) byrjaði ég að reyna að skera niður án þess að vita af þessum undirmanni til að verða auðveldara vakinn fyrir þáverandi kærustu minni.
Fljótlega eftir það uppgötvaði ég NoFap. Ég byrjaði fljótt að reyna að byggja upp rákir og ég barðist upphaflega kröftuglega að komast yfir 5 daga án þess að kanta eða hellast að öllu leyti. Ég fékk á einum tímapunkti allt að 19 daga og ég byrjaði næstum því strax að fá áður óþekkta athygli frá aðlaðandi konum. Því miður fór ég þá aftur. Og svo kom ég aftur. Og aftur. Að lokum ákvað ég að vera strákur einu sinni í viku gæti ómögulega verið svo slæmur. Sem betur fer sá ég fljótt ljósið og fór aftur á hestinn og hélt áfram að berjast. Það eru tímar að það verður erfitt, stundum virðist það ekki vera þess virði, en í lok dags er NoFap eitthvað alvarlegt líf sem breytir efni.
Síðastliðinn september ákvað ég að hætta fyrir fullt og allt að lokum og náði eftirsóttu 90 daga röðinni. Vika 1 var í raun bara stöðug hornleiki og ég óskaði sárlega að snúa aftur til þæginda við að fella. Þetta hélt áfram þar til 10. dag, þegar ég hljóp í fyrsta lagi í gegnheill, kaldan, harðan (eða mjúkan) flatlínu. Ótti flatlínan. Það var eins og heilinn á mér hefði verið skammhlaup. Eftir að hafa verið horinn næstum stöðugt í mörg ár var eins og ég væri kominn í einhvers konar ókynhneigð. Ég var þunglyndur af og á en aðallega bara truflaður af því að ég fékk ekki lengur bónus. Eða jafnvel fundið elsku yfirleitt hvað það varðar. Þessi flatlína stóð í um það bil 30 daga. Kynhvöt mín sneri síðan aftur, en bónusar mínir voru samt ekki (og eru reyndar ekki) aftur í pre-nofap stærð. Frá 30. degi hef ég skipt á milli áföngum mikillar horns og áföngum af jaðar-ókynhneigðri svefnhöfgi. Mér finnst nú samt að hlutirnir séu farnir að komast í eðlilegt horf á þessu sviði.
Svæðið þar sem ég hef fengið mesta uppörvun vegna NoFap væri vissulega félagslegt traust. Þó að ég hafi áður verið nokkuð óþægilegur og lítið sjálfstraust náungi, þá er ég nú ansi áleitinn og félagslega óttalaus, sérstaklega í kringum konur sem líta vel út. Þar sem ég notaði til að kúga frá félagslegum aðstæðum sem eru í mikilli áhættu, faðma ég þær núna. Ég hef gripið til fleiri forystuembætta bæði félagslega og í skólanum og ég hef spurt og dagsett nokkrar stúlkur. Áður, ef ég hefði haldið að stelpa hefði áhuga, þá hefði ég kannski bara látið það líða hjá mér og farið heim og slegið heilann út. Mér hefur líka verið hafnað af stelpu sem mér líkaði mikið einu sinni og ekki hafa áhyggjur, það er ekki banvæn. Mér finnst samband mitt við fólk hafa batnað gífurlega og eins og ég þarf ekki að reyna að vera viðkunnanlegt lengur. Það gerist í raun bara. Það er eins og ég geisli nú af mér góðum titringi. Mér finnst félagsleg tengsl mín vera ósviknari og ég get horft í augun á fólki. Ég vil ekki að þeir sjái einhverja framhlið, ég vil að þeir sjái hinn raunverulega mig.
Hins vegar hefur NoFap vissulega haft galla fyrir mig. Ég hef alltaf verið nokkuð tilfinningaríkur og stöðugt áhyggjufullur náungi og NoFap hefur tekið þetta á áður óþekkt stig. Ég er á nokkuð miklu álagsstigi lífsins alla vega (háskólaforrit, síðasta ár í framhaldsskóla) og hef gengið í gegnum nokkrar grófar tilfinningalegar blettir. Ég held að þetta verði til góðs þegar til langs tíma er litið, en það raunverulega, raunverulega sjúg núna. Ég er að vinna að því að stjórna tilfinningum mínum betur og er að komast þangað, en ég hef átt í mörgum átökum við fjölskyldu mína og systkini síðan ég byrjaði á NoFap sem ég sé mjög eftir. Ég myndi eindregið mæla með því að blanda æfingarvenju saman við NoFap til að vega upp á móti þessu, eitthvað sem ég gerði ekki upphaflega. Ég hef einnig séð áherslu mína á skólastarf minnka á NoFap, sem virðist andstætt því sem flestir upplifa. Nú, veitt, gæti ég þjáðst af ó-svo algengri aldursbólgu, en mér finnst umframorkan mín vegna NoFap hafa leikið stóran, stóran þátt í þessu. Aftur er hreyfing besti vinur þinn. Án þess verður NoFap miklu erfiðara. Og þó NoFap geti hjálpað til við þessa hluti, þá er það undir þér komið að komast yfir hnúfuna og aga þig sannarlega. Og það leiðir mig að næsta stigi mínu.
Ég vildi aldrei gera NoFap bara í þágu þess að fá betri boners. Ég vildi að það væri blessun fyrir breytingar á öllum sviðum lífs míns. Og það hefur verið, en nú er ég farinn að átta mig á því að ég kemst ekki þangað sem ég vil vera nema að ég muni sannarlega sjálfur komast þangað, einn dag í einu. Það er engin töfrandi uppskrift, ekki einu sinni NoFap, áhrifaríkari en dagleg vinnusemi. Svo í framhaldi af 90 dögum NoFap ætla ég nú að byrja 90 daga heildar sjálfbætingar, með markmið allt frá því að vinna út 5 daga vikunnar, til að borða hollara, til að sýna meiri virðingu fyrir foreldrum mínum, til að vera meira gaum í tímum. NoFap hefur verið frábært og ég er vissulega ekki að snúa aftur til myrkra daga sjálfsfróunar, en á einhverjum tímapunkti verður þú að hætta að bera kennsl á sjálfan þig sem batafíkil og halda áfram til nýrrar tilveru sem endurheimtur fíkill. Þannig geturðu virkilega byrjað að vinna að því að breyta lífi þínu og komast á næsta stig.
Takk kærlega fyrir jákvæðu breytinguna sem þú hefur valdið í lífi mínu, félagar mínir í geimferð, og ég óska ykkur allrar heppni á ferðum ykkar. Jákvæðnin í þessu undirmáli er eins og ekkert sem ég hef nokkurn tíma orðið vitni að og ég hefði ekki náð þessu 90 daga kíki án þess. Treystu mér, ef ég get búið til, þá getið þið öll náð því.
Til margra frjósömu ára!
LINK - NoFap Full 90 Dagskýrsla !!!
by RadicalBro2
;
