Ég kláraði bara daginn 75 og mér líður vel. Tækni mín er að vinna að því að efla lífið hvert frjálsan augnablik dagsins. Ef ég þyrfti ég bara mala erfiðara. Í lok dagsins er ég þreyttur og hugurinn minn gleypist í skapandi hugsunum.
Stöðnun er versta óvinurinn minn. Ég verð að halda áfram að flytja þar til ég er tilbúinn að sofna á hverju kvöldi. Þá vakna og gera það aftur. Aldrei hætta að ýta.
Alltaf þegar einhver lendir í því að eitthvað sorglegt gerist í lífi sínu eða þjáist af þunglyndi er þeim ráðlagt að sökkva sér í eitthvað. Til að þrífa allt húsið. Að byrja að æfa. Að vinna sjálfboðaliða. Til að hefja nýtt verkefni o.s.frv. Reynslu minni gefur þetta eirðarlausa huga eitthvað til að grípa í svo að það spíralist ekki niður í það dökka gat. Meðan tíminn er í bakgrunni veldur lækningin sér stað. Er það ekki ástæðan fyrir því að reyna að fara í ákveðinn tíma án þess að fella svo heilinn okkar geti lagfært.
Varðandi að vera vinnufíkill kannski er það satt en það er bara ég. Ég finn tíma til að eyða með fjölskyldunni en þegar ég er ekki, er ég að plægja í gegnum allar hindranir sem koma í veg fyrir mig og markmið mín. Ég verð á toppnum, sama hvað. Þessi ástríða innra með mér er það sem ég var að reyna að deyfa með klám til að taka brúnina af.
Nú er eldurinn ofsafenginn og ég fann leið til að virkja það.
Ég er 23. Ég sá fyrst klám á aldrinum 7. Notað það á og frá síðan um aldur 12. Reyndar mikil notkun frá aldri 12-15, 17-18 og 19-23 og flestar fundur mínar yrði lengi frá 10pm til 4am stundum á hverju kvöldi.
Sumir aðrir kostir:
- Ég geri mikilvægar ákvarðanir í lífinu hraðar og örugglega án overthinking.
- Ég hef auðveldara að stjórna reiði.
- Meira sjálfs aga og minni tíma sóun.
- Betra samband við fjölskyldu og vini. Ég fela mig ekki lengur í eigin huga eins mikið.
- Öflugri viljastyrk meðan á æfingum stendur.
LINK - Dagur 75. Aldrei hætta að flytja
By verndari137
;
