Kveðja frá Ítalíu endurræsingarfólk! Ég byrja á því að segja að ég hætti í klám fyrir nákvæmlega tveimur árum (byrjaði að endurræsa þann 01/08/2013) og mér finnst ég deila velgengnissögunni minni með ykkur.
Svolítill bakgrunnur fyrst: Ég er 26 ára og klámátakið mitt hefur verið „rússíbani“ með hæðir og lægðir. Ég byrjaði að horfa á mjúka klám 12 ára sem stigmögnuðust fljótt í öfgakenndari klám þegar ég kom í háskóla (19 ára). Þar áður höfðum við mjög hæga nettengingu heima (hin alræmdu 56kbps !!) og ég gat ekki hlaðið niður né skoðað klámmyndbönd á miklum hraða og það hélt unglingsárunum lausum við háhraðaklám.
Ég byrjaði með venjulegum beinum klám og fór fljótt í öfgakenndari hluti: Ég horfði á flokka klám sem passuðu ekki við náttúrulegan smekk minn, eins og transsexuals, gangbangs o.s.frv. Hins vegar hefur lægsti punktur minn verið dýrleiki, sem fékk mig til að líða bókstaflega eins og skíta augnablik eftir það að láta sáðlát fara, sérstaklega vegna þess að ég er líffræðingur og ég elska dýr en örugglega ekki á þann hátt. Reyndar notaði ég til að hlaða niður myndböndunum, horfa á þau og eyða þeim strax á eftir, bara til að endurtaka sama ferli í hvert skipti sem ég kom aftur inn í þessa tegund af klám.
Ég sagði að klámnotkun mín hafi verið „rússíbani“ vegna þess að á háskólaárunum skipti ég næstum klámlausum tímum við að kljást við klám oft á dag. Til allrar hamingju, á 8 mánaða klámlausu tímabili fyrsta árið í uni, gat ég haft farsælt kynferðislegt samband (allt í lagi, við áttum aldrei kynmök, en samt munnmök fóru frábærlega) við mjög mjög fallega stelpu (í raun var hún tískufyrirmynd, fyrir utan að vera ráðandi bi ** h) sem veitti mér nokkurt sjálfstraust á eftir. Eftir að hafa hætt við hana kom ég aftur illa í klám og eitt kvöldið fór ég í rúmið með einum af vinum mínum, ágætri og sætri stelpu, en gat ekki náð því upp að lokum. Ég kenndi því auðvitað um áfengið en í sannleika sagt var ég ekki að finna fyrir neinni kynferðislegri löngun gagnvart henni og ég var hræddur og undrandi yfir því hvers vegna þetta var að gerast. Af ótta hætti ég að deita stelpur alveg og á næstu tveimur árum fór klámneysla mín að aukast.
Engu að síður hafði ég alltaf eitthvað á höndunum að gera og endaði aldrei á því að þunglyndi mér of mikið fyrir þetta mál, einkum íþróttir héldu mér vel við hæfi og háskólinn veitti mér fullnægju svo ég fékk allavega það áfram.
Í 2012 var ég tekinn við erlendum háskóla í skiptinár og strax eftir komu mína hætti ég ómeðvitað að horfa á klám vegna þess gríðarlega mikils af hlutum sem ég þurfti að gera bæði á UNI og í félagslegu samhengi. Á þeim tíma vissi ég ekki af tilvist YBOP og ég vissi ekki neitt um fráhvarfseinkenni, samt slógu þau mig nógu illa vegna klámneyslu sem ég hafði gert áður en ég fór. Ég upplifði sérstaklega:
- ofur höfuðverkur (sérstaklega fyrstu vikuna)
- tilfinning um rangan stað og að eitthvað væri athugavert (að vera erlendis hjálpaði auðvitað ekki)
- Tilfinningasvip allan daginn
- óstöðugleiki skapsins
En verst af öllu var kvíðinn. Ég er þegar mildur kvíðinn að eðlisfari og á streitutímum hef ég tilhneigingu til að upplifa líkamseinkenni (eins og IBS) sem erfitt er að koma í veg fyrir. Óþarfur að segja að það að auka klám versnaði þessi einkenni og bætti stökk af svefnleysi ofan á það (það gerðist að í tvær vikur svaf ég tvær klukkustundir á nóttu). Allt þetta stuðlaði að því að gera fyrstu sex mánuðina mína erlendis að virkilega sh *** y tímabili (orðaleikur ætlaður).
Auðvitað fór ég til læknanna og ekkert var líkamlega athugavert, svo að ég kenndi öllu álaginu við að vera erlendis og þegar ég fór aftur til skiptiborgarinnar minnar byrjaði ég að einbeita mér eingöngu að uni og íþróttum meðan ég tók meiri tíma til að slaka á með því að afsala mér til aukastarfsemi.
Hlutirnir urðu betri, en þar sem ég vissi ekki að það sem ég var að upplifa væri vegna klám byrjaði ég að koma aftur inn í það, að hluta til til að létta álaginu vegna fráhvarfseinkenna (kaldhæðnislegt, er það ekki?).
Að lokum, eftir lok skiptaársins í júlí 2013 uppgötvaði ég YBOP og ákvað strax að hætta í klám fyrir fullt og allt. Að hætta í sjálfu sér var ekki erfitt (ég hef aldrei komið aftur á þessum tveimur árum né hef ég viljað það) fyrir mig líklega vegna þess að ég byrjaði að horfa stöðugt á klám aðeins eftir unglingsár og einnig vegna þess að ég hafði þegar tiltölulega löng klámlaus tímabil. Samt fróaði ég nokkrum sinnum við endurræsingu, en ég var að hugsa um fyrsta sambandið mitt (tískufyrirmyndin) og aldrei klám. Þar að auki, ef ég var vakinn með því að hugsa um klám, myndi ég ekki láta undan með sjálfsfróun, annars hefði það í grundvallaratriðum verið eins og að koma aftur. Að takast á við fráhvarfseinkennin var líka auðveldara eftir að hafa vitað orsök þeirra og eftir hálft ár ákvað ég líka að leggja ótta minn til hliðar og ég byrjaði að hitta stelpu sem lærði í háskólanum mínum.
Áður en hlutirnir urðu of líkamlegir sagði ég henni frá klámmálinu og að ég hefði kannski ekki alltaf getað fengið það upp fyrir hana og útskýrði líka að það væri ekki henni að kenna. Þetta er lykilatriði og ég mæli eindregið með að þú gerir það sama þegar þú hittir stelpu við endurræsingu, eins og annars ef það gerist að þú sért ekki fær um að gera verkið eitt kvöldið, þá byrja þeir að kenna sjálfum sér um (hann er í raun ekki hrifinn af mér osfrv. ). Það kom í ljós að hún var algjörlega studd og þar sem mér fannst ég vera alveg afslappaður með henni gat ég líka loksins komið fram í fyrsta skipti með henni (árangur!). Eftir það lagaðist hlutirnir og ég gat næstum alltaf framkvæmt og ef ég gat það ekki var það aðallega vegna þess að ég var þegar dauðþreytt af öðrum ástæðum. Að auki fóru fráhvarfseinkenni að fjara út og ég fór aftur í eðlilegt stig kvíða, jafnvel þó að ferlið sjálft væri ekki línulegt, með góðum dögum sem fylgdu mjög slæmur.
Svo, lokahugsanir mínar um alla söguna:
- Þú munt jafna þig eftir PIED, jafnvel þó að þú hafir horft á brjálaðan skít eins og bestiality (sem btw nú ógeð mig algerlega)
- Fráhvarfseinkenni geta verið virkilega viðbjóðsleg en núna veistu orsökina og með tímanum hverfa þau.
- Ekki vera hræddur við að eiga stefnumót við stelpu jafnvel þó þú sért að endurræsa, en vertu viss um að segja henni aðstæðurnar og ef henni líkar virkilega vel við þig, þá mun hún örugglega styðja (annars er hún bara douchebag!).
- Stunda íþróttir! Það mun alltaf hjálpa, sérstaklega þegar þú endurræsir og reynir að finna ný áhugamál (til dæmis uppgötvaði ég skák!)
- 56kbps internettengingar hafa bjargað kynlífi margra ungra fullorðinna.
Því miður fyrir langa færslu krakkar, og ekki hika við að spyrja allra smáatriða!
Ciao!
Shinnosuke
LINK - Ekki eins og kynlífsvél, en ég verð allavega á staðnum
BY - Shinnosuke
;