Ég er kominn í 90 daga erfiða stillingu og ég er virkilega stoltur af afrekinu og vildi deila reynslu minni. Án þess að ég uppgötvaði þessa hreyfingu er ég ekki viss um að ég hefði gert þessa breytingu í lífi mínu.
Í fyrsta lagi langar mig til að þakka ábyrgðafélaga mínum fyrir að standa með mér og þessu samfélagi. Styrkurinn sem ég hef fengið frá hagnýtum ráðum og vitnisburði fólks hérna um það sem ég hef gengið í gegnum hefur verið ómetanlegur. Svo ég þakka fólkinu sem rekur þessa síðu og gerir svo frábæra hluti fyrir þennan heim.
Svo hvar byrja ég!
Strax á unglingsárum mínum var ég farinn að skoða undirfatahluta fatatímarita, sem leiddi til þess að leita að óþekkum myndum í sjónvarpinu. Svo var mér kynnt klám í gegnum vini en ég skildi ekki alveg hvað var að gerast! Ég er alinn upp í ansi strangri kaþólskri fjölskyldu og kynlíf var aldrei í raun rætt. Ég held að þetta hafi verið mikið vandamál því ef þyngsli alls þessa efnis hefði mátt minnka hefði ótti og kvíði við kynlíf og skömm minnkað kannski. Engu að síður þegar við fengum internet og tölvu byrjaði ég að leita að klám, byrjaði á mýkri dótum þar til eins og þið öll vitið þá varð það að erfiðara efni og svo framvegis. Ég myndi fara í það þegar allir væru farnir að sofa í leyni og brún tímunum saman þá MO. Finnst hræðilegt á morgnana með sektarkennd og skömm en ég gat ekki hætt að gera það árum og árum saman. Ég flutti út til að búa einn nokkrum árum seinna og hélt áfram að hegða mér. Mér leið ein áður en ég byrjaði á þessu öllu saman og hélt að mamma elskaði mig ekki. Ég veit núna að hún elskar mig en tilfinningar mínar voru alls staðar og ég tók rangar rangar ákvarðanir. Ég vildi að ég gæti snúið klukkunni til baka.
Engu að síður sneri þetta hjarta mínu frá fjölskyldu minni og guði vegna þess að ég gat ekki talað um sektarkvíða mína vegna kynlífs. Ég ætti að segja að ég var mjög kvíðin fyrir líkamsímynd og það var mjög erfitt fyrir mig. Ég ákvað af einhverjum ástæðum að taka þátt í skyndikynnum þó ég vissi innst inni að það væri rangt og tómt og hélt mér bara til að líða illa. Fyrsta kynferðislega reynsla mín var hræðileg og ég var með ED. Ég veit að það var vegna PMO. Ég hélt að það væri vegna þess að ég fann til svo mikillar samvisku yfir kynlífi utan hjónabandsins. Kannski er kvíðinn hluti af því? Ég upplifði ýmsar svona upplifanir og gat aldrei komið fram og O. Svo ég hef aldrei haft þroskandi samband nokkurn tíma sem er svo mikil eftirsjá. Síðasta reynsla mín kynnti ég meira að segja P meðan á henni stóð fyrir O. Þetta var í fyrsta skipti sem ég hafði O fyrir framan stelpu og það var mjög hræðilegt. Ég hef vitað síðustu tíu árin að ég þyrfti að breyta hegðun minni (áður hélt ég að það væri allt í lagi að halda áfram eins og ég var vegna þess að mér fannst ég vera bitur að ég hafði þennan þrýsting að stunda ekki kynlíf fyrr en ég var gift).
Ég leit fyrst inn á kaþólsk málþing um kynlíf og það veitti smá hjálp en ég gat samt ekki breytt. Það var aðeins þegar ég rakst á þessa síðu sem ég tók meðvitað val til að breyta. Að vera hluti af hreyfingu sem annað fólk hafði náð árangri í hefur mér slíka von.
Ég reyndi harða stillingu um það bil 3 / 4 sinnum og besti árangurinn minn var 70 dagar. En allar fyrri tilraunir mínar tóku til kants og stöku sinnum P. Misbrestur á þessum tilraunum var alger og þótt erfitt væri að byrja aftur, varð mér staðráðinn í að halda áfram.
En nú er ég kominn í 90. Vá hélt ekki að ég myndi nokkurn tíma geta náð því.
Ég held að þegar þú heldur áfram að hvetja þig til að komast að markmiði þínu þá geturðu gert það. Við erum ótrúleg okkur menn.
Á þessum 90 dögum hafa verið erfiðir tímar en ég held að aðeins tvisvar hafi ég leitað stuttlega eftir kynlífssjónvarpsstöð en aldrei farið eftir því. Ég var ósáttur við sjálfan mig en stóð upp aftur.
Ég hef tekið upp jóga, þyngdarþjálfun, sund, hjólreiðar og fótbolta. Ég geng mikið og fer í kalda sturtu. Ég hef miklu meiri áhuga á heiminum í kringum mig og hef löngun til að læra um hugleiðslu og búddisma, grænmetisæta. Ég hef farið grænmeti og líður miklu betur fyrir það. Held að ég hafi misst stein og aldrei verið heilbrigðari. Ég er 34 ára núna. Gítarleikurinn minn hefur batnað svo mikið núna að ég hef tekið eftir því að ég er að spila með Groove og góðri tímasetningu. Það er eitthvað sem ég hef aldrei náð að hafa spilað í næstum 20 ár! Breytingin er merkileg. Ég er miklu betri sundmaður og vinn að nýjum hlut í hvert skipti sem ég fer í sundlaugina. Ég gat varla gert margar lengdir núna ég get gert 50-60 á fundi ekkert mál.
Ég er bara með miklu meiri orku núna. Ég sef vel og borða vel. Ég brosi miklu meira og ég er miklu öruggari með stelpur. Ég er ekki viss um öll þessi stórveldi, ég held að við töpum bara öllum innri kraftum okkar þegar við lúðumst fyrir PMO.
Ég hef verið að vakna við stöku stinningu sem hefur ekki gerst í mörg mörg ár svo mér finnst ég vera að heilsa líkamlega og heilinn er að gera sig vonandi.
Ég ætla að reyna að vera ekki þræll þessa lengur og lifa lífi sem ég ætti að hafa frá upphafi, en lífið er ekki þannig. Ég vona og bið til Guðs að mér bresti ekki og fari aftur til P þegar lífið er erfitt. Ég hef náð þessu langt og það veitir mér mikla hvatningu. Ég geri mér grein fyrir því að ef ég vil líf sem er fullnægjandi get ég ekki lifað því eins og ég hef áður gert. Ég hef verið að merkja við dagana í dagatali og ég ætla að hætta því sem og að senda reglulega til ábyrgðarfélaga míns. Það er kominn tími til að halda áfram og lifa lífinu enn fullar.
Að því sögðu er ég ánægður með að veita ráð sem einhver hérna er að leita að.
Ég er einhleyp í augnablikinu en er á stefnumótasviðinu svo vonandi mun ég hitta einhvern sérstakan einn daginn. Ég er sátt við hver ég er núna. Guð blessi viðleitni ykkar. Ef ég get gert það geturðu líka.
LINK - Gerði það að 90 daga hörðum ham
by Fran1981
;
