Jæja, loksins er ég búinn að því, en satt að segja líður mér ekki eins og þetta hafi verið svona langt. 2015 hefur verið hreint ár fyrir mig. Í byrjun árs 2015 horfði ég á TED viðræður um hvernig sjálfsfróun getur valdið félagslegum kvíða.
Ég vissi strax og þar hver vandamál mitt var. Ég taldi mig ekki vera einhvern sem glímir við félagslegar aðstæður áður en ég byrjaði að slá, en undir lok grunnskólans og upphaf menntaskólans áttaði ég mig á því að ég ætti í vandræðum. Ég áttaði mig á því að sennilega 80% af félagslegum kvíða mínum stafaði af sjálfsfróun. Í eðli mínu er ég ekki einhver sem fer þarna út og talar við alla, en ég hafði þróað með mér persónuleika þar sem ég myndi ekki einu sinni taka opinberlega við fólki sem vildi bara tala við mig.
Þegar ég hætti, fékk ég fáránlega sjálfstraust og orku. Sektarkenndin sem ég hafði ómeðvitað borið á herðar mínar hvarf og með henni kom fram ný og öflugri útgáfa af sjálfum mér. Það var reyndar ekki svo erfitt fyrir mig í fyrstu. Ég hafði mikla hvata og vissi markmiðin mín.
Því miður setti ég lítið markmið um aðeins 30 daga ókeypis PMO. Þegar ég nálgaðist þessa dagsetningu fór ég næstum aftur. Mér var bara sama lengur og ég vissi ekki ástæður mínar fyrir því að halda áfram. Ég var að fara að koma aftur en sem betur fer kom mamma heim rétt í tæka tíð og ég fattaði hvað ég var að gera. Restin af dagunum leið án mikils atburðar. Það voru tímar þegar ég myndi fá virkar hvatir, en með því að ýta aðeins í gegnum þær fékk ég yfirþyrmandi sjálfstraust í því að vita að ég stjórnaði líkama mínum, ekki öfugt.
Ég átti marga blauta drauma á þessum 90 dögum sem ég kom aftur og það hræddi mig alltaf til dauða. Ég tel að þessir draumar hafi hjálpað mér að halda áfram. Ég gat kynnt mér ógeðslega tilfinningu um að koma aftur saman, án þess þó að mistakast.
Ég hef líka tekið eftir því að samfélag okkar er mjög kynferðislegt. Ég sá tits í kvikmynd tvisvar og varð fyrir miklum kynferðislegum samtölum án þess að komast hjá því. Svo margir aðrir menn eru gerðir að þrælum þessarar seigfljótandi fíknar. Að stíga frá því fékk mig til að átta mig á hve djúpt ör ég var. Ég lít ekki lengur á konur sem einfaldlega kynferðislega hluti. Ég reyni ekki lengur að sjá svip á líkama þeirra, (þó það sé erfitt þegar þeir opinbera sig svona opinskátt) og ég þarf þess ekki lengur.
Ég hef verið að vinna í því að tala við fleiri konur og nokkrar hafa sýnt merki um aðdráttarafl gagnvart mér. Það er næstum eins og þeir vita. Ég er með skýra huga og skýra samvisku þar sem ég get hugsað frjálslega.
Staðreyndin er sú að ég hefði ekki getað gert það án þessa samfélags. Allar þessar færslur um árangur og litlar ábendingar hjálpuðu mér mjög. Þetta var í fyrsta skipti sem ég reyni að sitja hjá við klám og sjálfsfróun, svo ég er mjög stoltur af mér fyrir að komast í 90 daga við fyrstu tilraun. Ég lifi hamingjusamara og auðveldara lífi núna. 90 dagar eru ekki þar sem það stoppar. Ég hef í hyggju að fara í heilt ár og byrja aftur hægt að koma aftur á MO án klám einu sinni í mánuði.
Gangi þér vel náungi fapstronaughts og haltu áfram að halda áfram! (btw, getur einhver útskýrt köldu sturturnar? Ég tók aldrei neitt, og hvað er málið? Ég veit að það er rýrnunarstuðullinn en allt annað. Mér virðist bara óþarfi.)
;
