Hæ strákar! Ég kláraði 90 daga endurræsingu mína fyrir stuttu og ég fer núna í 120 daga án PMO. Ég var háður í heil 6 ár og reyndi að hætta í 2 ár þar til mér tókst það núna. Ég er ánægð með að hafa náð að gera þetta svona hratt og svo ungt og ég er virkilega þakklát öllu fólkinu og þessum vettvangi fyrir að hjálpa mér.
Á ferð minni uppgötvaði ég nokkra hluti sem ég hef ekki viðurkennt á fíknisárum mínum, þegar allt fannst eins mikið einhæfara, látlaust og sljór. Nú þegar ég hef verið án PMO í 120 daga finn ég fyrir miklu meiri ánægju af hversdagslegum hlutum eins og að klappa köttnum mínum, fara í göngutúr, hlusta á frábæra tónlist, spila lag á gítarnum mínum, leysa erfitt stærðfræðilegt vandamál eða horfa á góð kvikmynd.
Nú þegar heilinn minn er ekki svo dofinn frá PMO lengur uppgötvaði ég að ég er mjög tilfinningaþrungin manneskja. Þegar ég var háður fannst mér aðeins sjaldan eins og að gráta eða hlæja. Ég hef líka hægt og rólega áttað mig á því að það er svo miklu meira í heiminum að uppgötva og upplifa en konur. Ég hef sérstaklega haft áhuga á tónlist og gönguferðum núna. Í staðinn fyrir PMO er ég byrjaður að læra af krafti og spila meira á gítar og ég stefni á að fara í kenningar um tónfræði og fiðlunám fljótlega.
Félagsleg samskipti mín eru líka orðin svo ólík því sem áður var. Fyrst af öllu get ég haldið augnsambandi við samtöl. Í öðru lagi get ég talað frjálslega með vinum mínum sem og öðru fólki án þess að vera svona stressaður. Þessar til hliðar er ég ennþá innhverfur og ansi hljóðlátur maður, en núna er ég ekki svo félagslega óþægilegur lengur. Ég get líka talað við stelpur venjulega og tekið þær sem venjulegar manneskjur í staðinn fyrir að byrja bara að gera mér í hugarlund um þær strax. Ég eignaðist líka nokkra nýja vini við endurræsingu mína.
Eftir alla baráttuna er ég feginn að hafa ekki gefist upp. Stundum fannst það næstum ómögulegt, bara bilun eftir bilun. Samt hélt ég áfram að berjast og hér er ég núna, með 120 daga rák, og ég hef enga eftirsjá um endurræsingu mína. Samt sé ég eftir að hafa eytt æsku minni í að horfa á klám.
Ég vil þakka öllu fólki sem hvatti mig til að halda áfram, sem og öllu nofap samfélaginu. Ég hefði aldrei náð því án þessara vettvanga. Næst ætla ég að halda áfram og reyna að lifa lífinu til fulls, þar sem ég hef þegar misst svo mörg ár í klám.
Nú get ég örugglega sagt, ég ætla ekki að fara aftur
Þakka þér fyrir að gefa þér tíma til að lesa hugsanir mínar! Enska mín er ekki í toppstandi og líklega sýgur sniðið mitt líka en það kemur ekki í veg fyrir að ég skrifi.
LINK - Ég ætla ekki að fara aftur
;
