Ég neita að láta líf mitt renna hjá og helga það allt klám

Eins og titillinn gefur til kynna, eftir um það bil 4-5 ára stöðugar tilraunir, 19 ára að aldri, hef ég loksins náð markmiði mínu um 90 daga. Ég skal bara byrja á því að segja að ég veit að þetta er ekki svo lengi sem skrímslastríðin sem greint er frá hér (gríðarleg ástarsorg fyrir ykkur öll btw), en fjandinn hefur verið lengi að koma, og ég vil deila með ferðalaginu, hvernig mér líður núna og hvað ég gerði til að koma hingað. Bara fljótt að minnast, ég ætla aldrei að fróa mér aftur.

Ég uppgötvaði klám þegar ég var um 14 ára gömul og það tók líf mitt með því að storma að vera unglingur með unglingum með hormónum, það var frábært og miðað við að ég skyldi ekki hafa mörg skyldur þá er það allt sem ég hef nokkru sinni áður gert. Flesta daga myndi ég slá 3+ sinnum, það var slæmt. Ári seinna uppgötvaði ég nofap og allur ávinningur sem fólk talaði um, sagði ég við sjálfan mig að þetta væri það sem ég þarf að gera til að byrja að líða betur (þar sem ég hef aldrei átt frábært fjölskyldulíf).

Það tók svo margar tilraunir, á þessum 5 árum var það lengsta sem ég gat farið í nokkrar vikur, og ég komst að því að ég lenti í því aðeins þegar ég lenti í stelpu (hversu þægilegt). Sjálfsfróun og klám klúðraði virkilega sjálfstrausti mínu, útliti mínu, hugarfari, félagslyndi mínum o.s.frv.

28. apríl 2020, sem fylgdi algerum lægsta punkti lífs míns, að hafa misst alla vini og raunverulega bara verið þunglyndis sóðaskapur, blekkti ég að lokum nóg var nóg, og að þessu sinni festist ég við það. Ég hef loksins gert það.

Fyrstu tvær vikurnar voru þær erfiðustu, bylgja af hvötum kom en löngunin til að fróa mér dreifðist hægt, frá og með 20. degi og áfram myndi ég hafa bylgja kannski á 3/4 daga fresti en aftur, þeir voru svo auðvelt að stjórna, hugsunin um að fróa mér gerði mig bara veikan. Og eftir dag 40, við skulum segja að það hafi verið slétt sigling. Líkamsræktir hafa loksins opnað þar sem ég er svo ég er að slá það aftur, ég er farin að lesa aftur, ég er orðin ástfangin af námskeiðinu mínu aftur, mér hefur tekist að lenda í vandræðum, tónlist hljómar ótrúlega. Það er fyndið þó ég þrái ekki einu sinni raunverulegt kynlíf með konu (fyrir utan undarlegan dag), það sem mér þykir mest vænt um er raunveruleg ósambandi, því í lok dagsins verður það það sem þú metur mest samband.

Mín ráð? Stattu upp núna, farðu í spegil þinn og segðu sjálfum þér aldrei aftur, hugsaðu um allt það illa sem klámiðnaðurinn gerir, ímyndaðu þér hvort það væri móðir þín? Systir þín? Konan sem þér líkar? Hvernig myndi það láta þér líða? Og segðu síðan við sjálfan þig: „Ég er að gera þetta fyrir mig“ og ég lofa þér, þú hættir að fróa þér og þú færð góða siði, fólk verður vakið að þér, þú munt horfast í augu við vandamál þín (vegna þess að þeir gera það ekki hverfur ekki, þú hefur bara orku og rök til að takast á við þau á viðeigandi hátt). Þegar þú hefur slegið í kringum 30 dag líka mun það komast á þann stað að þú vilt ekki einu sinni gera það vegna þess að þú hefur ekki gert það svo lengi. Mér finnst það vera erfitt, enginn góður hlutur komst auðveldlega fyrir neinn. Ég gerði þetta ekki fyrir nein trúarbrögð eða neinn annan, ég gerði það vegna þess að þú færð eitt skot á lífið og þú munt grípa mig dauðan áður en ég læt líf mitt renna og helga það allt klám, vakna þegar ég er 40 og hugsaði hvert andskotinn fór líf mitt.

Ég óska ​​ykkur alls hins besta, ég þakka ykkur öllum, dms mínir eru alltaf opnir fyrir ráðgjöf eða almennu spjalli. Þú hefur þetta. Ekki láta neinn segja þér frábrugðið.

LINK - Eftir 5 ár hef ég loksins slegið 90 daga, og er ekki að hætta, aldrei.

Eftir sxfyyy [notandi hefur eytt reikningi sínum]