An Ode to Cold Shows (The Atlantic)

maður að fara í kalda sturtu

Fyrir þá sem eru með öfluga þörf fyrir hálf-raf inngrip af einhverju tagi, endurræsa og endurnýja ...

By James Parker -

Renndu breitt úr plastglugganum, taktu andann og stigu rétt inn

Here hvað vanur að gerast.

Ég myndi vakna, mylla og andvarpa, spóla úr rúminu og inn í eldhús og setja ketilinn á. Þá myndi ég hugsa: Jæja, hvað nú? Tíminn myndi líða eins og í Jack Reacher skáldsögu, en minna spennandi. Fimm mínútur að minnsta kosti þar til ketillinn sjónar. Taktu ákvörðun. Sprungið í fartölvuna, lestu fréttirnar. Eða stara murkily út um gluggann. Losaðu uppþvottavélina? Ó elskan. Er þetta líf, þessi súra þyngd, þessi farangur meðvitundar? Hvað er þessi lykt? Það er tilgangslaust, hækkandi í gufum í kringum mig. Og allt þetta fyrir kl

Hérna er það sem gerist núna.

Ég vakna, ulla og andvarpa, spóla úr rúminu og inn í eldhús og set ketilinn á. Og svo er ég með kalda sturtu.

Ég vil ekki fara um borð hér, lesandi. Lífsbreytandi, stöðvandi taugakerfi, uppljómun við kranann - ég vil ekki gera þessar fullyrðingar vegna kalda sturtunnar snemma morguns. En ef þú eins og ég er með silalagan þunglyndi í eðli þínu, og nokkuð þröngur heili, og öflug þörf, allan daginn, fyrir hálfgerðar rafíhlutanir af þessu tagi eða öðru, endurræsingar og endurnýjun - eða ef þú vilt bara til að vakna aðeins hraðar - get ég með eindregnum hætti mælt með því að þú myndir taka það?

Gerðu það fyrsta. Um leið og þú stendur upp. Ekki pynta þig með frestun. Og ekki klúðra þér með heitum til köldum breytingum, klipum við hitastigið osfrv. Renndu breiddu plastglugganum, sveifðu kranann að kaldasta, taktu andann og stígðu rétt inn. Ekki ógeðfelldur eða refsiverður, heldur með slappastikari trúnaði : Heilög Guðsmóðir! Cowabunga! Hérna fer ég! (Ef það er of snemmt á daginn vegna trassa við slapstick, reyndu höfuðhristing af þreytandi undrun.) Vatnið lendir og líffræði fullyrðir sig. Þú ert ekki þreyttur blaðra með heilastarfsemi; þú ert líkami og þér er mótmælt. Þú gulp loft; púlsinn þinn berst. Heilinn þinn, á meðan, þinn yndislegi, loðinn gamli heili, verður jökulblár af áfalli. Hugsunin er afnumin. Persónuleiki er afnuminn. Þú ert nafnlaust spendýr undir glóandi þota af köldu vatni. Það er einskonar flýta hugarfar, í raun og veru: Á tveimur sekúndum ertu á sætum stað milli frægðar og alls staðar. Það er kuldinn á bak við kuldann; hið fallega, hreyfanlega núll; logi dofi sem beygir þig að vilja þess. Einnig - þetta er mikilvægt - þú getur samt varað þig í köldum sturtu og fengið alla þvottana þína: hár, líkama, allt.

Síðan ferðu út og þú ert öðruvísi. Það hafa gerst taugaboðin þín sem geta verið tengd, segja vísindamennirnir, með hækkuðu skapi og aukinni árvekni. Þú ert vakandi, hvað sem því líður. Ofþekjan þín er svöl og innsigli. Taugakerfið gengur saman - en melódískt eins og örlítið bjöllur. Og úr eldhúsinu heyrist ketillinn byrja að flauta.

Meira um kalda sturtur