អាយុ ២៤ ឆ្នាំ - វាជារឿងមិនប្រាកដប្រជា៖ តើការបិទទ្វារធ្លាក់ទឹកចិត្តធ្វើអត្តឃាតឆ្កួតនឹងអ្នកញៀនសិចពិភពលោកក្លាយជាមនុស្សគ្មានខ្លាញ់សុខភាពល្អទាក់ទាញនិងវិជ្ជមានដោយរបៀបណា?

នោះជាវិធីល្អបំផុតដើម្បីពន្យល់ពីអារម្មណ៍នេះ។ ក្នុងនាមជាបុរសម្នាក់ដែលញៀននឹងការមើលរូបអាសអាភាសយ៉ាងខ្លាំងតាំងពីក្មេងអាយុពី ១២ ទៅ ២៣ ឆ្នាំ។ វាហាក់ដូចជាខ្ញុំខកខានយ៉ាងខ្លាំង។

ការក្រឡេកមើលទៅគ្រាលំបាកនោះវាឈឺចាប់ជាងអ្វីៗទាំងអស់។ ជាមនុស្សដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តជាខ្លាំងហើយនៅដាច់ឆ្ងាយពីគេជានិច្ច។ ខ្ញុំចូលចិត្តនៅឯកោ។ ខ្ញុំមិនចង់នៅក្បែរនរណាម្នាក់ទេមិត្តភក្តិខ្ញុំទាំងអស់ជាមនុស្សស្រីក្មេងស្រីសើចដាក់ខ្ញុំ។ គ្មាននរណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់ពីខ្ញុំនៅផ្ទះទេ។ វាជាពេលវេលាដ៏ខ្មៅងងឹតប៉ុន្តែខ្ញុំមានសិចរបស់ខ្ញុំដូច្នេះខ្ញុំនិយាយថាស្អប់ខ្ញុំនិងបន្តបំផ្លាញខ្លួនឯងជីវិតនិងអនាគតរបស់ខ្ញុំ។

ទីបំផុតខ្ញុំបានឈប់រៀនប្រហែលមួយឆ្នាំផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅទៅអាផាតមិនហើយទីបំផុតខ្ញុំមានអ្វីដែលខ្ញុំគិតថាខ្ញុំចង់បាន។ ខ្ញុំបានរួចផុតពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលបាននាំអារម្មណ៍ឈឺចាប់របស់ខ្ញុំដល់ខ្លួន។ ដូច្នេះនៅពេលថ្ងៃទឹកកាមត្រូវបានបាត់បង់ពេលវេលាកន្លងផុតទៅ។ ទីបំផុតខ្ញុំនៅថ្ងៃអ័ព្ទសិចរបស់ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការរួមគ្នាហើយចុះឈ្មោះចូលមហាវិទ្យាល័យ។ មានតែនៅទីនោះប្រហែលមួយខែមុនពេលដែលចោរប្លន់ខួរក្បាលខ្ញុំបានផ្តន្ទាទោសខ្ញុំអោយបោះបង់ចោលថ្នាក់របស់ខ្ញុំទាំងអស់ដូច្នេះខ្ញុំអាចត្រលប់ទៅរកភាពឯកោហើយបន្តភាពលំបាកវេទនាដែលមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំចាប់ផ្តើមស្រងែអំឡុងពេលដែលខ្ញុំរៀនខ្លីនៅមហាវិទ្យាល័យហើយបន្ថែមដុំថ្មទៅនឹងទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ។ វាច្រើនជាងខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំដែលអាចគ្រប់គ្រងបាន។ ខ្ញុំចាំថាខ្ញុំបានមើលរឿងសិចដូចជាពួកគេជាទូរទស្សន៍ខ្សែកាបខណៈពេលដែលយូ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលគិតថាអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើគឺខុសនោះទេ។ គេប្រាប់ខ្ញុំថារឿងអាសអាភាសមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ទេហើយការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងគឺមិនអីទេហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើវា។ ខ្ញុំមិនមានឪពុកច្រើនទេនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំហើយខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើរឿងនេះមានអ្វីដែលត្រូវធ្វើជាមួយជម្រើសមិនល្អមួយចំនួនដែលខ្ញុំបានធ្វើនៅក្នុងជីវិត។

ឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងលឿនពីរឆ្នាំក្រោយមកខ្ញុំធំឡើងនៅតែជាស្ត្រីក្រមុំនៅឡើយ។ ធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងគ្មានក្តីសង្ឃឹមក្នុងជីវិតស្នាមជ្រីវជ្រួញបង្កើតចេញពីភ្នែកជក់បារីមើលទៅហត់នឿយនិងពាក់ខ្លួនប្រាណរាងស្លីម។ សក់ធ្វើឱ្យរញ៉េរញ៉ៃប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែមិនខ្វល់រឿងអាសអាភាសដែលបន្ដមកផ្សែងនៅតែបន្តខ្ញុំសប្បាយចិត្តបន្ទាប់មកខ្ញុំបានរកឃើញ។ អ្នកអាចអានប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ខ្ញុំដើម្បីមើលបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំជាមួយវា។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំត្រូវបានគេប្រាប់គឺកុហក។ ខ្ញុំត្រូវគេសម្លុតហៅឈ្មោះដាក់បំផ្លាញបំផ្លាញឯកោធ្លាក់ទឹកចិត្តគ្មានសង្ឃឹមត្រៀមខ្លួនស្លាប់។ តែដោយកាត់រូបភាពអាសអាភាសគ្រប់បែបយ៉ាងពីជីវិតរបស់ខ្ញុំកាត់កាមដោយខ្លួនឯងដល់កំរិតសូន្យគាំទ្រដល់សុខភាពនិងរាងកាយរបស់ខ្ញុំដោយធ្វើការអានអានសមាធិមិនជក់បារីសម្រាកដូច្នេះរាងកាយរបស់ខ្ញុំអាចស្រូបយកទឹកកាមដែលខ្ញុំខ្ជះខ្ជាយបានយ៉ាងច្រើន។ ឆ្នាំនិងចំណាយពេលវេលាជាមួយមនុស្សដែលខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់។

ជីវិតរបស់ខ្ញុំផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុង។ វាស្ទើរតែមិនប្រាកដប្រជាតើបុរសដែលធ្លាប់បិទទ្វារទាំងយប់ខឹងនឹងការមើលរឿងអាសអាភាសគំនិតតណ្ហាធ្វើអត្តឃាតជាដើមអាចក្លាយជាបុរសវិជ្ជមានដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្តេច? ខ្ញុំមើលទៅក្មេងជាងដប់ឆ្នាំនៅពេលដែលខ្ញុំក្រឡេកមើលកញ្ចក់។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តខ្លួនឯងខ្ញុំស្រលាញ់ខ្លួនឯង។ ខ្ញុំមិននិយាយអ្វីដែលនរណាគិតពីខ្ញុំឬអ្វីដែលខ្ញុំមើលទៅ។ ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងរាល់ថ្ងៃមានអារម្មណ៍ដូចជាសត្វសាហាវ។ ខ្ញុំមិនខ្លាចធ្វើអ្វីទាំងអស់។ វាដូចជាសត្វឆ្កែដែលត្រូវបានគេអនុញ្ញាតឱ្យបិទខ្សែដែលគាត់ត្រូវបានគេដាក់ច្រវាក់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ នោះហើយជាអ្វីដែលណាប៉ូលគឺសម្រាប់ខ្ញុំ។ រាល់ថ្ងៃគឺជាដំណើរផ្សងព្រេងថ្មីឱកាសធ្វើអ្វីៗដែលមានអត្ថន័យឃើញអ្វីដែលស្រស់ស្អាតចំណាយពេលជាមួយមនុស្ស។ ក្រោកឈរឡើងហើយធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ អ្នកស្រស់ស្អាតអ្នកអាចធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់បានគ្មានអ្វីអាចរារាំងអ្នកបានទេ។ បំបែកច្រវាក់ដែលជាល្ងាចហើយចេញពីទីនោះហើយមើលអ្វីដែលអ្នកបានបាត់។

LINK - មានអារម្មណ៍ថាដូចជាចេញពីអ័ព្ទវែងមួយជីវិត។

by chuck67