ខ្ញុំចាប់ផ្តើមសម្រេចកាមដោយខ្លួននៅពេលដែលខ្ញុំមានអាយុ ៤ ឆ្នាំ។ គ្មាននរណាម្នាក់បង្រៀនខ្ញុំពីវិធីនោះទេខ្ញុំទើបតែគិត។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមមើលរូបអាសអាភាសនៅពេលខ្ញុំមានអាយុ ១១ ឆ្នាំ។ ខ្ញុំមានទំលាប់ទាំងនេះជាមួយខ្ញុំយ៉ាងពេញវ័យ។ ខ្ញុំតែងតែឆ្ងល់ថាតើវាជាអ្វីដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំជំពប់ដួលនឹងការញៀនទាំងនេះមុនពេលដែលខ្ញុំដឹងថាវាជាអ្វីប៉ុន្តែខ្ញុំបានរកឃើញថា why ហេតុអ្វីខ្ញុំ? មិនមានសំណួរដែលមានប្រយោជន៍ដូចជា“ ឥឡូវនេះអ្វីទៅ?”
ទីបំផុតខ្ញុំឈានដល់ចំណុចដែលខ្ញុំមិនអាចទៅមួយថ្ងៃដោយមិនមើលរឿងអាសអាភាសនិងសម្រេចកាមដោយខ្លួន។ នៅខាងក្រៅខ្ញុំហាក់ដូចជាមនុស្សដែលស្ងាត់ស្ងៀមនិងចេះកែខ្លួនបានប៉ុន្តែខាងក្នុងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថានៅទទេ។ ខ្ញុំមានប្រពន្ធមួយដែលខ្ញុំពិតជាមិនមានទំនាក់ទំនងនឹងនាង។ ខ្ញុំចៀសវាងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដូចជាពួកគេជារោគពិស។ ខ្ញុំចាំពីអារម្មណ៍នៅខាងក្នុងដែលខ្ញុំមិនអាចមានគភ៌ថាហេតុអ្វីបានជាអ្នកណាម្នាក់ពិតជាចង់ចំណាយពេលជាមួយខ្ញុំដូច្នេះជាធម្មជាតិខ្ញុំពេញចិត្តពួកគេ (ឬដូច្នេះខ្ញុំគិតថា) ជៀសវាងពួកគេទាំងអស់គ្នា។
ខ្ញុំបានព្យាយាមបំពេញភាពទទេរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងល្បែងសិចនិងវីដេអូ។ មកដល់ថ្ងៃនេះខ្ញុំចូលចិត្តហ្គេមវីដេអូប៉ុន្តែមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងច្បាស់រវាងការលេងរយៈពេល ៣០ នាទីដើម្បីបោះបង់ចោលនិងលេងរយៈពេល ១២ ម៉ោងជាប់គ្នានិងបាត់ការគេងអាហារនិងការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់មនុស្សពីព្រោះអ្នកព្យាយាមរារាំងអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន។
នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមចៀសវាងពីល្បែងសិចនិងវីដេអូខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំនឹងត្រូវស្លាប់។ អារម្មណ៍ទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានលាក់ពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំបានពុះកញ្ជ្រោលឡើងនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំហើយខ្ញុំមិនមានវិធីដើម្បីលាក់ពីពួកគេទេ។ ភាគច្រើននៃអារម្មណ៍ទាំងនេះគឺច្បាស់ជាក្មេងហើយមិនត្រូវគ្នានឹងការពិត។ ឧទាហរណ៍ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាគ្មាននរណាម្នាក់ពិតជាស្រឡាញ់ខ្ញុំទេទោះបីខ្ញុំមានភ័ស្តុតាងច្បាស់លាស់ដែលមនុស្សបានព្យាយាមក៏ដោយ។ ការពិតគឺខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមិនគួរឱ្យស្រឡាញ់ព្រោះខ្ញុំបានផ្តាច់ទំនាក់ទំនងពីអ្នកដទៃនិងខ្លួនខ្ញុំអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយហើយខ្ញុំមិនជឿថាខ្ញុំអាចភ្ជាប់ម្តងទៀតបានទេ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខឹងព្រោះព្រះ / ជីវិត / សកលលោកអយុត្តិធម៌ចំពោះខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់ជឿថាខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍អំពីរឿងទាំងអស់នេះទេហើយខ្ញុំអាចរត់ចេញពីពួកគេនិងបង្កើតការពិតថ្មីសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំ។ បញ្ហាជាមួយនឹងយុទ្ធសាស្រ្តនោះគឺថាវាជាអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំរត់ចេញពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំហើយព្យាយាមបង្ខំខ្លួនឯងអោយក្លាយជានិងមានអារម្មណ៍អ្វីផ្សេងទៀត។
នៅចំណុចខ្លះនៅក្នុងភាពងងឹតនិងអ័ព្ទខ្ញុំចាប់ផ្តើមចាប់យកអារម្មណ៍ទាំងនេះជំនួសឱ្យការបដិសេធ។ នៅពេលមានការពិបាកកើតឡើងនៅពេលដែលខ្ញុំតានតឹងក្នុងចិត្តនៅពេលដែលជីវិតរបស់ខ្ញុំគ្មានន័យអ្វីហើយខ្ញុំគ្រាន់តែចង់អោយអ្វីៗទាំងអស់ត្រូវឃ្លាតឆ្ងាយខ្ញុំបានអោបវា។ ទោះយ៉ាងណាខ្ញុំបានមើលឃើញថាជីវិតរបស់ខ្ញុំមិនមែនគ្រាន់តែជាបញ្ហារញ៉េរញ៉ៃដែលខ្ញុំត្រូវរត់គេចនោះទេវាគឺជារឿងនៃភាពស្រស់ស្អាតដែលមានគុណវិបត្តិទោះបីជាវាអាចកើតឡើងក៏ដោយ។ នៅពេលដែលអ័ព្ទបានលើករបស់ដែលខ្ញុំគិតថាជាចំណីអាហារធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់តែពេញលេញគួរឱ្យស្រឡាញ់និងអាចទុកចិត្តបានជាងមុន។
សព្វថ្ងៃនេះនៅតែមានអ័ព្ទនៅឡើយប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងពីរបៀបដោះស្រាយវាឥឡូវនេះ។ ពេលណាអារម្មណ៍អវិជ្ជមានលេចចេញជាកំហឹងការខកចិត្តការធ្លាក់ទឹកចិត្តការថប់បារម្ភឬអ្វីក៏ដោយខ្ញុំឱបក្រសោបវា។ ខ្ញុំព្យាយាមយល់ពីវា។ ខ្ញុំមិនប្រាប់ខ្លួនឯងថាខ្ញុំអាក្រក់ឬខុសដោយមានអារម្មណ៍បែបនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញខ្ញុំព្យាយាមរកមូលហេតុដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចខ្ញុំ។ ខ្ញុំស្គាល់ខ្លួនឯង។
ខ្ញុំធ្លាប់រុញខ្លួនឯងពិតប្រាកដចូលជ្រុងហើយជំនួសគាត់ដោយកុហក។ ខ្ញុំនឹងផ្តល់ឱ្យប្រជាជននូវការក្លែងបន្លំឧត្តមគតិនិងល្អឥតខ្ចោះប៉ុន្តែទីបំផុតមានតែខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ទេ។ ពេលខ្លះខ្ញុំនៅតែធ្វើមិនដឹងខ្លួនប៉ុន្តែខ្ញុំកាន់តែស្គាល់ខ្លួនឯងកាន់តែច្រើនខ្ញុំអាចជួយអ្នកដទៃភ្ជាប់ជាមួយ“ ខ្ញុំ” ។
LINK - អ័ព្ទនេះនឹងទៅជាយថាហេតុ។
;