Novus hic, his paucis mensibus latens, hodie sum 90 dies ab PMO immunis. Fabulam meam communicare volui, et in spem aliis spem dare, sicut plusquam centena paginarum me legisse me per hoc adiuvit. Nos paenitet diu post.
33 annos natus sum, masculum et primum inveni PMO circiter 13/14 annos natus. PMO stapula in vita mea factus est, plerumque ab initio/in principio, sed tandem factus est quotidianus "habitus". Meus “habitus” tantum circiter 30 minuta P paene cotidie erat, semel in die totum opus erat, SI possem. Fuerunt plures dies, quandoque usque ad hebdomadem vel duos simul, ubi opus meum cotidianum facere non potui. Numquam putavi me habere problema, quod mihi semper dixi, "sine qua hebdomada bene ivi", sed numquam intellexi me cerebrum perdere.
Primum memini concubuisse, alicubi circa aetatem XVIII. Nec etiam finire, nec bene mihi sentire. impar esse duxi. Cum igitur, cum ex amica vel una nocte stat, raro conficiam, et diu ire possem, basically donec defessus sum vel sistere rogabatur. Pervenit ad id, quo si perficere vellem, ire in mentem meam et me ipsum vigilantem videre. P. Destiti evigilare cum erectionibus, interdum ne unum quidem possem cum actu fornicatur. Non bene scivi, sed PMO non destiti, cum ego damnum facerem/feceram nesciebam. Mihi hoc modo sensi bonum, paene ut brevis evasio ex re aut aliquid.
PMO tandem aliquid sensi sicut opus erat facere ut per diem meum. Semper cogitare vellem, cum id possem vel facerem. Aliquando etiam vellem alicubi esse similem laborem aut in gymnasio iam parare cum id facerem, quem locum vellem, aut quid quaererem. Non intellexi usque nunc, quam miserabilis hic habitus sit, etsi mihi ipse servavi.
Fere anno elapso, videre coepi video ads in Youtube, temere socialis instrumentorum communicationis, etc., de P mala pro cerebro tuo. Curiosus eram, sed non inspiciebat, quod me affici non arbitrabar. (Helloooo, vexillum rubrum). Amicam meam currentem inveneram me spectavisse P in iPad nobis participes (suspicari oblitus sum historiam delere eo die, qui uagantibus). Adversa me de illa, in magnam pugnam venimus, et admisi ei quod problema cum PMO haberem, et dixit mihi vel eam esse vel P. Vanitati, nolens amittere meam relationem, dixi. bene, quit….facilius dictum quam factum est.
Prima septimana facilis erat, tunc coepi habere sollicitudinem, tristitia, caligo cerebri, etc., malum erat, et non intellexi, quod numquam ante in vita mihi acciderat. Covidius causam malam nuper obtinui, et signa mea in Covid scidit, infernum etiam Doctor meus idem cogitavit. Paene quieto loco teneo in opere quod amo, obscuras cogitationes habui quod nunquam antea habui, quid infernum ageretur non intellexi. Post circiter 2 vel 3 septimanas, iterum cum PMO coepi, hoc tempore melius esse ab amica mea occultans. Profuit mihi melius sentire, et cum sentire coepi, fortasse desinam, sed perrexi. Hoc per sex menses probabiliter duravit, usque ad hoc praeteritum Februarium, cum uno die PMO consummarem et taetrum sentirem. Sciebam igitur me mutandum esse. Ad Google adii, hanc paginam cum multis aliis inveni, ac tandem intellexi me non habere habitum, accessionem habui, et opus decedere.
Finem constituo mihi 90 dierum, quae proprietas est pro plerisque. Hoc erat mihi XC diei iter;
Diebus 1-7 : Securus, certus sum.
Dierum VIII-XIV: Gravis nebula cerebri, gravis anxietas, tristitia levis, urget dira. Hoc expectabam, ut facilius per eam impellerem. Horribilis planae acies pariter.
Dierum 15-40: bene sentire coepi, mea amica animadvertit me beatiorem esse. Adhuc sollicitus eram, aliqua tristitia huc illuc, sed tandem incepit non cogitare de PMO tantum. Concubui cum amica mea primum cum discedens (scio aliquos non consentire) et verisimiliter fuit optimus, et brevissimus (lol), sexum quem unquam habui.
Dierum 41-50: maeror reversa est mala, tristitia iterum in calce, laboravi vera mala et aliqua mala habui, sed sciebam me per eum impulsum fuisse. Levia plana rursus.
Diebus 51-80: mirabile sensi, raro sollicitus sum, paene numquam depressus, semper eximius felix fui, desii esse piger et semper aliquid agere volui. Infernus, etiam tandem coepi lignum matutinum iterum surgere.
Dierum 81-90: Haec series longe optima semper fuit. Tam laetus sum, PMO fere numquam in mentem meam transivi. 90 Sciebam me appropinquare diem meum propositum, et ita peractum sensi! Admonui etiam me ne dies XC dies placebo effectus, et quod opus erat ut praeter XC dies.
XC dies! XC dies a malis PMO! Aliquot dies tristis sum, cum PMO vitae meae annos perdidisse putans, sed adhuc tam gratus sum pro hoc loco et multis aliis. Sicut quod ego feci XC dies non intelliguntur. Cupio ire, hoc sensu fruor, gaudeo sciens monstrum vici me intra annos quod nunquam intellexi crevisse.
Si hoc legiss, et oblucteris, noli discedere. Hoc potes, et velle, vincere.
Malos dies habiturus es, sicut feci inter dies 40-50. Ingens auxilium huic foro veniebat quovis die infesta, et cum solus non essem qui per primos XC dies luctatus est. Aliorum successus fabulas legere me magnum tempus adiuvit. Oportet te intelligere cerebri rewiring ab annis et annis purgamentum tuum, tempus futurum est. Hoc modo scitote non esse totum fixum ex aliqua sollicitudine/depressione, scio tamen quod hic illic eo perveniam quod vita est, sed non tam malum quam olim fuit!
Gratias tibi ago pro audiendo fabulam meam, et tibi gratias ago pro mirifica hac communitate.
;