J ကိုကလေးကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု။ 2016 မေလ-ဇွန်;30(3):216-23. doi: 10.1016/j.pedhc.2015.06.010.
ြဒပ်မဲ့သော
နိဒါန်း:
အဆိုပါနှစ်ဦးကိုအဓိကရည်ရွယ်ချက်များလူငယ်အတွက်စွဲလမ်းကဲ့သို့စားဖော်ထုတ်ရန်နှင့်စွဲလမ်းကဲ့သို့စား, hedonic ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးမှုများနှင့်စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ variable တွေကိုအကြားဆက်ဆံရေးကိုဆုံးဖြတ်ရန်ရကြ၏။
METHOD:
တစ် ဦး က Cross- အပိုင်းဒီဇိုင်းကိုအသုံးပြုခဲ့သည်။ ဘာသာရပ်တစ်ခုစီ၏ရည်မှန်းချက်အမြင့်နှင့်အလေးများကိုတိုင်းတာသည်။ ဘာသာရပ်များသည်စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း၊ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း၊ အစာစားချင်စိတ်တုန့်ပြန်ခြင်း၊ စွဲလမ်းစေသည့်အစာစားခြင်း၊ အစာစားခြင်းအခြားပုံစံများ၊
ရလဒ်:
လေ့လာမှုတွင်အသက် ၉ နှစ်မှ ၁၄ နှစ်ကြားကလေး ၆၅ ဦး ပါဝင်ခဲ့သည်။ အသက်နှင့်ကျားမအလိုက်ခန္ဓာကိုယ်အလေးချိန်အညွှန်းကိန်းသည် ၆၉% ရှိသည်။ ကလေးများ၏ ၃၃ ရာခိုင်နှုန်းသည်အဝလွန်ခြင်းသို့မဟုတ်အဝလွန်ခြင်းများဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ၁၆ ရာခိုင်နှုန်းကမူစွဲလမ်းစေသည့်အစာစားခြင်းအပြုအမူသုံးခုသို့မဟုတ်ထို့ထက်ပိုကြောင်းအစီရင်ခံခဲ့ပြီး ၄% ကမူ“ အစားအသောက်စွဲလမ်းမှု” အတွက်သတ်မှတ်ချက်များနှင့်ကိုက်ညီသည်။ စွဲလမ်းစေသည့်အစားအစာသည်သိသာထင်ရှားသည့်ဆက်နွယ်မှုရှိသော်လည်းကိုယ်ခန္ဓာ၏အညွှန်းကိန်း၊ စိုးရိမ်မှု၊
ဆွေးနွေးရန်:
စွဲလမ်းကဲ့သို့စား 9 နှစ်ပေါင်းအဖြစ်ငယ်ရွယ်အဖြစ်ကလေးတွေအတွက်ဖြစ်ပေါ်ခြင်းနှင့် disorders စားတဲ့နေရာမှာမတူညီတဲ့အမျိုးအစားဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အစားအစာများ၏ hedonic တန်ဖိုးနှင့်နီးကပ်စွဲလမ်းကဲ့သို့စားအပြုအမူတစ်ခုပံ့ပိုးဖြစ်ပါတယ်။
;
