အောက်တိုဘာ 29, 2007 - အမေရိကန်စွမ်းအင်ဌာန Brookhaven အမျိုးသားဓာတ်ခွဲခန်းတွင်ပြုလုပ်ခဲ့သည့်မျိုးရိုးဗီဇအဝလွန်ကြွက်များအား ဦး နှောက်ပုံရိပ်လေ့လာခြင်းက dopamine - အကျိုး၊ ပျော်ရွှင်မှု၊ လှုပ်ရှားမှုနှင့်လှုံ့ဆော်မှုများနှင့်ဆက်စပ်သော ဦး နှောက်ဓာတုပစ္စည်း - အဝလွန်ခြင်းတွင်အဓိကကျသောအခန်းကဏ္ plays မှပါ ၀ င်သည်။ အဆိုပါသိပ္ပံပညာရှင်များဗီဇအဝလွန်ကြွက်ပိန်ကြွက်များထက် dopamine D2 receptors ၏အောက်ပိုင်းအဆင့်ဆင့်ရှိခဲ့ကြောင်းတွေ့ရှိခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ကအစအစားအသောက်စားသုံးမှုကန့်သတ် D2 receptors တွေရဲ့အရေအတွက်တိုးမြှင့်နိုင်သည်ကိုသရုပ်ပြ, တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအိုမင်းနှင့်အတူဆက်နွယ်နေတဲ့ပုံမှန်ကျဆင်းမှု attenuating ။
"ဒီသုတေသနက Brookhaven မှာ ဦး နှောက်ပုံရိပ်လေ့လာမှုကိုအတည်ပြုပြီးအ ၀ လွန်သူတွေမှာပုံမှန်အလေးချိန်ရှိသူတွေနဲ့နှိုင်းယှဉ်ရင်အ ၀ လွန်သူတွေမှာ dopamine D2 receptors ပမာဏလျော့နည်းသွားတာကိုတွေ့ရှိခဲ့ပါတယ်။ Brookhaven အာရုံကြောဆိုင်ရာသိပ္ပံပညာရှင် Panayotis (ပတေရုသ) Thanos, ထိုဂျာနယ် synapses အတွက်ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေပါလိမ့်မည်သည့်လက်ရှိလေ့လာမှု၏ဦးဆောင်ရေးသားသူကပြောပါတယ်။
လျော့ကျသော receptor အဆင့်များသည်အဝလွန်ခြင်း၏အကြောင်းအရင်းသို့မဟုတ်အကျိုးဆက်ဟုတ်မဟုတ်မသေချာပါ။ ရေရှည်တွင်နောက်ဆုံး၌အဝလွန်ခြင်းကိုအထောက်အကူပြုနိုင်သည့်ရေရှည်တွင်ရေရှည်တွင်အဝလွန်ခြင်းကိုဖြစ်ပေါ်စေသည့် receptor level ကိုနာတာရှည်လျှော့ချနိုင်သည်။ သို့သော်မျိုးရိုးဗီဇနိမ့်သော receptor level ရှိခြင်းသည်လူတစ် ဦး အား“ တုံး” သောဆုလာဘ်စနစ်ကိုလှုံ့ဆော်ရန်တစ် ဦး ချင်းကိုအလွန်အကျွံစားသုံးရန်ခန့်မှန်းခြင်းအားဖြင့်အဝလွန်ခြင်းကိုဖြစ်စေနိုင်သည်။ မည်သည့်နည်းဖြင့်မဆိုအစာစားခြင်းကိုကန့်သတ်ခြင်းဖြင့် receptor level တိုးမြှင့်ခြင်းသည်အဝလွန်ခြင်းကိုတိုက်ဖျက်ရန်အတွက်ဤဘုံမဟာဗျူဟာ၏အကျိုးသက်ရောက်မှုကိုမြှင့်တင်နိုင်သည်။
"ကယ်လိုရီနည်းနည်းစားတာဟာကိုယ်အလေးချိန်ကျဖို့ကြိုးစားနေသူတွေအတွက်အရေးကြီးတယ်။ ပြီးတော့အစားအစာမဟုတ်ဘဲတခြားအကျိုးကျေးဇူးတွေကိုလည်း ဦး နှောက်ရဲ့စွမ်းရည်ကိုမြှင့်တင်ပေးတာကအဝလွန်တာကိုတားဆီးရာရောက်တယ်" အစားအစာစားသုံးမှုသည် dopamine receptor level ကိုသိသိသာသာအကျိုးသက်ရောက်စေနိုင်သောကြောင့်၊ “ ဒီလေ့လာမှုကမျိုးရိုးဗီဇဆိုင်ရာအချက်များနှင့်ပတ်ဝန်းကျင်လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်းအဝလွန်ခြင်းဖွံ့ဖြိုးမှုအတွက်ဆက်စပ်မှုကိုနောက်ထပ်သက်သေအထောက်အထားများပေးထားပါသည်” ဟုသူကပြောသည်။
အစားအစာကန့်သတ်ချက်သည်အိုမင်းခြင်း၏သက်ရောက်မှုကို ဦး နှောက်၏ dopamine ကိုတုန့်ပြန်နိုင်စွမ်းအပေါ်အကျိုးသက်ရောက်နိုင်သည်ကိုတွေ့ရှိခြင်းသည်အစားအစာကန့်သတ်ခြင်းသည်အိုမင်းခြင်းနှင့်ဆက်စပ်သောအခြားအပြောင်းအလဲများကိုအဘယ်ကြောင့်နှေးကွေးစေကြောင်းရှင်းပြနိုင်သည်။
နည်းလမ်းများနှင့်တွေ့ရှိချက်များကို
အဆိုပါသုတေသီများဆယ်ကျော်သက်နှင့်ငယ်ရွယ်အရွယ်ရောက်ပြီးသူမျိုးရိုးဗီဇအဝလွန် Zucker ကြွက်များနှင့်ပိန်ကြုံသောကြွက်များတွင် dopamine D2 အဲဒီ receptor အဆင့်ဆင့်တိုင်းတာ။ အခြားတစ်ဝက်စဉ်တစ်ခုစီကိုအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့အတွက်ကြွက်၏ထက်ဝက်အစားအစာအခမဲ့သုံးစွဲနိုင်ပေးခဲ့တင်းများအကြားအတားအဆီးမဲ့အဖွဲ့ကကိုစားအစားအစာများ၏နေ့စဉ်ပျမ်းမျှပမာဏ၏ 70 ရာခိုင်နှုန်းကိုပေးထားခဲ့သည်။
သက်ရှိသတ္တဝါများတွင် micro-positron ထုတ်လွှတ်ခြင်း tomography (microPET) နည်းစနစ်နှစ်ခုကို အသုံးပြု၍ D2 receptor level ကိုသိပ္ပံပညာရှင်များကတိုင်းတာသည်။ ရေဒီယိုသတ္တိကြွ tagged မော်လီကျူးကို အသုံးပြု၍ ဦး နှောက်၏ Dop receptor binding sites များအတွက် dopamine နှင့်ယှဉ်သည်။ သဘာဝ dopamine ထက်ပိုမိုပြင်းထန်စွာချည်နှောင်နိုင်သော်လည်းသက်ရှိသတ္တဝါများထက်တစ်ရှူးနမူနာများတွင်သာအသုံးပြုနိုင်သည်။ အတူတူဒီနည်းလမ်း (၂) ခုက ဦး နှောက်ထဲမှာတွေ့ရတဲ့ D2 receptor လုံးဝအရေအတွက်နဲ့နေ့စဉ်အလုပ်လုပ်နေစဉ်အတွင်းမည်မျှရရှိနိုင်၊ ဘယ်လောက်အခမဲ့ရှိသလဲဆိုတာကိုညွှန်ပြနေတယ်။ ဒါကအဝလွန်ခြင်းတွင် dopamine ၏အခန်းကဏ္toကိုထပ်မံဖော်ထုတ်ရန်သက်ဆိုင်ရာဖြစ်နိုင်သည်။
တစ်ခုမှာအဓိကတွေ့ရှိချက် D2 receptors ၏ခြုံငုံအရေအတွက်ကပိန်ကြွက်များထက်အဝလွန်အတွက်အနိမ့်ခဲ့ကြောင်းဖြစ်ခဲ့သည်။ ဒါ့အပြင် D2 အဲဒီ receptor အဆင့်ဆင့်အသက်အရွယ်နှင့်အတူလျော့နည်းသွားပေမယ့်ဒီကျဆင်းမှုသိသာစွာအစားအစာမှသူတို့အားပေးသောအခမဲ့သုံးစွဲနိုင်နှင့်နှိုင်းယှဉ်အစားအစာ-ကန့်သတ်ကြွက်များတွင်ကျိုးသကဲ့သို့ဖြစ်ကြပါစေခဲ့သည်။ ဤသည်ကို attenuation ဟာအဝလွန်ကြွက်များတွင်အများဆုံးသိသာခဲ့ပါတယ်။
နောက်ထပ်အဓိကတွေ့ရှိချက်မှာ Dop receptor ရရှိနိုင်မှု - dopamine ကိုစည်းနှောင်မှုအတွက်ရရှိနိုင်သောလက်ခံနိုင်သည့်အရေအတွက် - သည်ပိန်နေသောကြွက်များနှင့်နှိုင်းယှဉ်လျှင်အ ၀ လွန်ကြွက်များတွင်လူကြီးတွင်ပိုမိုများပြားသည်။ ဤအချက်က dopamine ထုတ်လွှတ်မှုသည်ကန့်သတ်ထားသည့်ကြွက်များနှင့်ကြွက်နို့များထက်များသောအားဖြင့်အဝလွန်ခြင်းမရှိသောတိရိစ္ဆာန်များတွင်အသက်အရွယ်နှင့်သိသိသာသာလျော့နည်းသွားနိုင်သည်ဟုဆိုသည်။ သုတေသီများကအဝလွန်သူများအတွက် dopamine ထုတ်လွှတ်မှုကိုလျှော့ချရန်ဖြစ်နိုင်ခြေကိုလက်ရှိတွင်လေ့လာလျက်ရှိသည်။
ဒီသုတေသနကိုအမေရိကန်စွမ်းအင်ဌာနသိပ္ပံအတွင်းရှိဇီဝဗေဒနှင့်သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာသုတေသနရုံးနှင့်အမျိုးသားကျန်းမာရေးဌာန၏အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သောအရက်အလွဲသုံးစားမှုနှင့်အရက်သေစာသောက်စားခြင်းဆိုင်ရာအမျိုးသားအင်စတီကျု၏ Intramural သုတေသနအစီအစဉ်မှငွေကြေးထောက်ပံ့ခဲ့သည်။
http://www.sciencedaily.com/releases/2007/10/071025091036.htm
;