Volgens mijn teller ben ik nu de 18 maanden gepasseerd sinds ik masturbeerde of pornografie gebruikte. Terwijl ik schrijf, zijn mijn emoties een mengeling van vreugde en plechtigheid. Ik ben erg blij dat ik vrij ben en wil nooit meer terug. De plechtige emoties zijn het resultaat van het besef hoeveel tijd er aan deze gewoonte is verspild.
Er is niets lichtzinnigs of grappigs aan een gewoonte die 43 jaar van het leven van een man heeft vernietigd. Verslaving aan pornografie en masturbatie hebben mijn leven niet anders beschadigd dan verslaving aan alcohol, drugs of gokken mijn leven zou hebben beschadigd. Je zou kunnen stellen dat pornoverslaving niet de gezondheidsrisico's met zich meebrengt die gepaard gaan met alcohol- of drugsverslaving, maar seksuele disfunctie is zeker een gezondheidsprobleem als er ooit een was. Eerlijk gezegd is mijn lever misschien gezonder dan die van iemand die decennialang een drankprobleem had, maar mijn leven werd beschadigd door mijn verslaving.
Zo; hoe voelt het om 18 maanden te zijn? Nou, het is zeker een goed gevoel. Het is niet nieuw of uniek meer. Niet masturberen is op dit moment de normale toestand voor mij en de aangeleerde reflex om te masturberen is verdwenen. Wat er is gebeurd, is naar mijn persoonlijke mening niets minder dan mezelf seksueel heroriënteren. 43 jaar lang zocht ik seksuele bevrediging bij mezelf; nu zoek ik alleen seksuele bevrediging als het een liefhebbende partner betreft. Het woord liefhebben is belangrijk voor mijn begrip hiervan, omdat ik echt geloof dat de primaire bron van bevrediging van geslachtsgemeenschap niet de fysieke sensatie of het orgasme is, maar in plaats daarvan de emotionele connectie.
Ik heb de biografieën van veel mannen gelezen en de biografie van een man gedetailleerde jaren van promiscuïteit. Zijn conclusie was uiteindelijk dat hij geen voldoening vond, hoewel hij in staat was om talloze jonge vrouwen als partners aan te trekken. Na verscheidene jaren seks te hebben gezocht bij zoveel mogelijk vrouwen, realiseerde hij zich dat hij meer geluk en voldoening zou vinden als hij een vaste relatie zou vinden en decennia later de vreugde van zijn leven zijn familie is.
Door het bovenstaande voorbeeld te lezen, realiseerde ik me dat de gratis seks die ik idealiseerde tijdens mijn jarenlange pornoverslaving nooit enige blijvende voldoening kon brengen. Het zou zeker voor opwinding en nieuwigheid kunnen zorgen, maar de nawerking is op zijn minst eenzaamheid en een zeer reëel risico op ziekte of het verwekken van een kind met een vreemde. Ik bereikte een punt, ongeveer negen maanden in het herstelproces, waarop ik mijn seksuele fantasieën het hoofd moest bieden. Ik gaf mezelf letterlijk toestemming om te doen wat ik wilde, en wachtte af om te zien wat ik wilde. Het blijkt dat ik mezelf heb afgevraagd 'wat wil je nu?' Ik kwam tot de conclusie dat ik hunkerde naar gezelschap, niet naar een losse seksuele ontmoeting. Simpel gezegd, gezien de keuze tussen een broodje in het hooi met een gretige vreemdeling en een kopje koffie met een vriendin, had ik voor het kopje koffie gekozen. Dat wil niet zeggen dat ik een rol in het hooi niet leuk zou vinden, het is gewoon dat ik me realiseerde dat de persoon iets voor me moest betekenen om de "rol" enige hoop te geven dat hij bevredigend zou zijn.
Dit is een grote openbaring en een zeer belangrijke stap in mijn herstel op lange termijn. Porno is een stuk minder aantrekkelijk als je je realiseert dat de overgrote meerderheid ervan volledig nep is. Dit zijn geen mensen die van seks genieten, het zijn acteurs die de bewegingen van seks ondergaan ten behoeve van de camera. De pornostudent die tijdens de video meerdere vrouwen bedlegt, wordt niet seksueel vervuld door zinloze seks omdat zinloze seks geen emotionele behoefte kan vervullen, en seks een emotionele behoefte is.
Voel ik me ooit geil? Natuurlijk doe ik dat; en godzijdank voor het feit. Een grote verandering in mijn gedrag is dat ik de betekenis van geil zijn opnieuw heb gedefinieerd. 43 jaar lang betekende geil dat ik er iets aan moest doen, hopelijk eerder dan later. Tegenwoordig zie ik geil zijn als iets positiefs op zich. Het is een teken van gezondheid en mannelijkheid. Ik ben letterlijk dankbaar dat ik geil word. Geil zijn betekent dat alles in orde is met mij. Het betekent dat wanneer de gelegenheid voor gemeenschap met een liefhebbende partner komt, ik mijn steentje kan bijdragen. Het feit dat ik af en toe moet leven met het ongemak dat ik geen seksuele ontlading heb, maakt me niet minder een man. Ik moet gewoon seksueel de controle over mezelf hebben en ik ben blij dat ik dat kan.
Mijn probleem was niet alleen een pornoverslaving. Mijn probleem begon toen ik 14 was en werd blootgesteld aan hardcore pornografie in de vorm van foto's van geslachtsgemeenschap. Ik leerde masturberen van een vriend uit de buurt en bracht vele uren door met dwangmatig masturberen, beginnend in de vroege puberteit. Ik had verwacht dat ik het zou ontgroeien, maar dat heb ik nooit gedaan. Toen ik seksueel actief werd, schrok ik dat ik me gedwongen voelde om te masturberen en daardoor heb ik twee huwelijken verpest. Twee liefhebbende vrouwen die bereid waren hun toekomst op mij als levenspartner in te zetten en ik was zo erg verslaafd aan masturbatie dat ik het mooie geschenk van bemind te worden weggooide. Als ik alleen voor mijn situatie spreek, zie ik dit als dwangmatig seksueel gedrag dat zich op twee verschillende manieren manifesteert. Ten eerste masturbeerde ik meer dan 40 jaar dwangmatig en ten tweede vond ik pornografie onweerstaanbaar en gebruikte ik het als een stimulerend middel om mijn masturbatie-gewoonte te versterken.
Naarmate ik ouder werd, verliep het probleem enigszins en werd het een mechanisme om stress te verminderen. Ik was nog steeds verslaafd, let wel, maar ik acteerde minder vaak en wist zelfs op een gegeven moment meer dan 900-dagen uit de buurt van masturbatie te blijven. Een belangrijk punt hier, ik heb me onthouden van 900-dagen, maar ik was nog steeds machteloos in het geval van verslaving aan dwangmatig seksueel gedrag. Ik verlangde nog steeds naar porno en idealiseerde het nog steeds. Ik wist dat masturbatie schade aan mijn leven had toegebracht en wilde stoppen, maar ik voelde toch dat ik iets miste. Ik voel niet meer zo. Ik wil helemaal geen pornografie meer.
Uiteindelijk viel ik na 900 dagen van onthouding terug op masturbatie en beschadigde ik mijn huwelijk. Ik worstelde verder, maar toen internet langs kwam, bleek de aantrekkingskracht van porno te geweldig en ging ik terug naar het gebruik van porno en masturberen, vooral in tijden van stress. Uiteindelijk vond ik seks binnen het huwelijk vervelend en verliet ik mijn vrouw bijna seksueel. Zoals te verwachten, zijn we gescheiden. Toen dat eenmaal gebeurde, begon ik vele keren per dag te masturberen en bracht ik een aantal jaren regelmatig door met masturberen. Ik besloot dat ik geen zin had in het gedoe van echte seks en heb mezelf bijna tien jaar lang geïsoleerd. Uiteindelijk zijn mijn porno-gebruik en masturbatie een beetje gematigd, maar ik was nog steeds verslaafd en gebruikte nog steeds vaak internetporno.
Ik gebruikte het zoals een alcoholist sterke drank gebruikt. Het was een stimulerend middel dat ik gebruikte om mezelf uit depressieve momenten te verheffen en een depressivum om angst te kalmeren. Ik spendeerde soms vele uren aan het zoeken naar porno op internet en had 20-40 browsertabbladen tegelijkertijd geopend, op zoek naar de perfecte clip. Masturbatie werd ondergeschikt aan het zoeken naar nieuwe dingen en ik zou elke draad van de verbeelding volgen om de ultieme clip te vinden. Gelukkig was mijn smaak tam, maar tegen het einde escaleerde ik tot op zekere hoogte en keek ik naar lesbische porno.
Ik kende ooit een alcoholist die een speciale zwak had voor een heel bepaald soort sterke drank. Hij consumeerde veel verschillende soorten alcohol, en dat deed hij, maar toen hij echt alles uit de kast wilde halen, koos hij voor een specifieke gedistilleerde drank en vertelde me dat het hem een zeer complexe high gaf. Ik weet niet wat ik hier concreet van moet denken, omdat mijn kennis van alcohol vrij beperkt is, maar ik denk dat het een onthullende kijk op verslaving is. Ik vermoed dat hij zijn favoriete soort drank gebruikte om zichzelf te belonen. Hij ging niet altijd voor dat soort sterke drank, maar als hij het echt verdiende, kocht hij zijn favoriet en gaf hij zich volledig over.
Ik neem de bovenstaande informatie op omdat ik denk dat het een heel belangrijk punt over verslavend gedrag illustreert. Verslaafden onderhandelen voortdurend met zichzelf over hun keuzevrijheid. Een drugsgebruiker kan marihuana als minder kwaadaardig beschouwen dan andere soorten drugs en op die manier zijn gewoonte behouden. Af en toe kan deze gebruiker hardere en gevaarlijkere geneesmiddelen gebruiken, maar deze persoon kan rationaliseren dat ze de controle hebben, omdat ze een minder medicijn gebruiken dan hun uiteindelijke favoriete medicijn. Een alcoholist zou hetzelfde kunnen doen als een alcoholhoudende alcoholist die bier gebruikt terwijl hij zich onthoudt van gedistilleerde dranken, wat hun favoriete aflaat is.
Hetzelfde geldt voor pornoverslaving en dwangmatige masturbatie. Ik zou 's morgens rustig en zonder porno masturberen voordat ik uit bed stapte, waarbij ik rationaliseerde dat dit op de een of andere manier minder problematisch was dan het gebruik van porno als stimulans. Maar ik hield mezelf voor de gek. Ik was nog steeds op zoek naar seksuele bevrediging zonder mijn vrouw daarbij te betrekken; dat is waarom we niet langer getrouwd zijn. Dit leidt me naar een zeer sterke mening die ik heb geformeerd met betrekking tot zowel porno als masturbatie; je kunt make-believe seks hebben of je kunt echte seks hebben, maar niet allebei. Wat heb je liever? Dit komt niet vanuit een moralistisch standpunt. Ik ben hier niet om op enigerlei wijze te moraliseren of te oordelen. Mensen hebben masturbatie en porno al heel lang gemoraliseerd en het heeft geen blijvend goed gedaan. Ik zie deze kwestie in puur praktische termen; we functioneren op een bepaalde manier en deze manier dicteert dat stimulatie een blijvend effect op ons heeft. Als we ervoor kiezen om niet-echte seks te stimuleren, zullen we moeite hebben om te reageren op de stimulatie van echte seks. Het is zo simpel.
Seksuele gemeenschap is een zeer stimulerende activiteit. Het is om verschillende redenen zeer stimulerend. De geslachtsorganen van zowel mannen als vrouwen zijn gevoelig. Er is een hoge dichtheid van zenuwen in de geslachtsorganen en we reageren snel op elk contact dat onze geslachtsdelen ervaren. Elke man die ooit de huid van zijn penis in een rits heeft gevangen, kan hiervan uitvoerig getuigen.
Maar er is een ander aspect aan seksuele stimulatie dat even belangrijk is en dat is het emotionele aspect. Nu, zelfs vanuit strikt biologisch oogpunt is dit erg belangrijk voor het voortbestaan van de meeste soorten op de planeet. Het is heel goed mogelijk dat dieren masturberen en het is niet onbekend dat dit gebeurt. Iedereen die ooit een reu heeft gehad, weet dit. Maar dieren, voor zover ik weet, masturberen niet zo vaak. In feite, afgezien van een handvol keren dat ik hond-tot-been actie heb gezien, kan ik geen enkele keer bedenken dat ik ooit een dier heb gezien dat zichzelf seksueel stimuleerde. Dit is een essentieel aspect van dierlijk gedrag. Als ze hun paringsinstinct zouden kunnen bevredigen door masturbatie, dan zou er weinig reden zijn om te strijden om partners, weinig reden voor mannelijke dieren om verwondingen te riskeren door te vechten om ontvankelijke vrouwtjes en weinig reden voor mannelijke vogels om een paringslied te beheersen, maar dat doen ze altijd.
Mijn punt is hier dat overprikkeling, of dit nu fysiek, emotioneel of beide is, een negatief effect kan hebben op iemands vermogen om een stabiele relatie met een significante ander te hebben. Heeft u ooit een kat geaaid en bent u gebeten? Dat gebeurt vaak bij katten omdat het emotionele beestjes zijn en een goed aaien kan overprikkend zijn. Ze zijn niet boos en proberen je ook niet te laten stoppen; het is gewoon dat het zo goed voelt dat ze iets moeten doen en bij de hand happen welke huisdieren ze zijn, is hun oplossing voor het probleem. Hetzelfde kan gebeuren met seks. Te veel stimulatie kan zelfs schadelijk zijn voor de relatie. Karezza is een gewoonte van afzien van een orgasme ten gunste van een diepere emotionele ervaring tijdens seks en wordt algemeen beschouwd als de voorkeur boven orgastische seks door degenen die het beoefenen. Of je nu voor deze richting kiest of niet, het bestaan van de beoefening, die in de loop van de geschiedenis in verschillende vormen is opgedoken, illustreert enkele essentiële punten met betrekking tot de aard van seksuele bevrediging. Seks heeft veel meer te bieden dan twee lichamen die elkaar wrijven in de hoop orgasmes te verhandelen.
Wat me in zekere zin terugbrengt naar waar ik begon; de vreugde en plechtigheid van het hebben van een veel groter begrip van seks en zijn rol in mijn leven. In mijn decennia van dwangmatige masturbatie en verslavend gebruik van pornografie zag ik seks in zeer scherpe bewoordingen. Niet alleen was seks frustrerend, het was leeg en verstoken van betekenis. Ik hield van de vrouwen waarmee ik was getrouwd en ze hielden van me, maar met een onvolwassen en onvolledige kijk op seks herkende ik het emotionele element niet en plaatste het in de juiste context. Ik weet uit ervaring dat geliefd zijn uit mijn huwelijken ons seksleven erger heeft gemaakt en het werd steeds gemakkelijker om te masturberen in plaats van liefde te bedrijven. Er volgde een vicieuze cirkel en ik eindigde zonder seksleven in de echte wereld en een zeer frustrerend seksleven, gegrondvest in onwerkelijkheid. Ik kan me herinneren dat ik gedwongen was om porno te zoeken en / of clubs te strippen als een manier om mijn seksleven op te peppen, maar het was in essentie een zinloos streven. Uiteindelijk kon ik nooit bevredigd worden door porno en masturbatie omdat niemand echt tevreden kan zijn met seksuele activiteit zonder het emotionele element.
Ik ben 18 maanden oud en mijn leven is nog nooit zo goed geweest. Ik vind verbeterpunten die veel verder gaan dan seks. Ik heb meer controle over mijn emoties en ben minder geneigd tot frustratie en woede. Mijn eetlust is veel evenwichtiger en ik vind het gemakkelijker om kleinere porties te eten en voldoende variatie in mijn dieet op te nemen, zodat ik betere voeding krijg. Ik lijk in staat om het leven in mijn schoenen te houden en ben over het algemeen gelukkiger. Ik merk dat ik me minder zorgen maak over materiële zaken. (Ik heb nog steeds dingen van waarde en zoek er nog steeds naar, maar ik heb lang niet zo veel problemen als ik niet in staat ben om een bepaald bezit of een ander te verkrijgen.)
Misschien wel het allerbelangrijkste, ik voel dat ik het verdient om bemind te worden. Dit is een HUGE ontwikkeling! Het beïnvloedt mijn benadering van relaties. Ik voel meer zelfvertrouwen en ik ben er absoluut zeker van dat ik mijn deel kan doen om een goede man te zijn, in staat om de liefde van een goede vrouw te winnen. En wat kan iemand nog meer vragen?
Ik zal eindigen met een metafoor die, naar ik hoop, de waarde illustreert van vrij zijn van mijn dwangmatige seksuele gedragingen. Stel dat het de dag van Thanksgiving is en u een eind naar het huis van een geliefde rijdt om deel te nemen aan het Thanksgiving-feest. Op ons wachten is een geroosterde kalkoen, vulling, aardappelpuree, sperziebonen, jus, maïs, broodjes, cranberries, salades en er zijn een aantal heerlijke dessertkeuzes waar je daarna van kunt genieten. Terwijl je naar dit feest rijdt, denk je aan deze heerlijke items die wachten, maar je hebt nog anderhalf uur om te rijden voordat je er bent. Je mond is watertanden en je geest keert terug naar de geneugten van Thanksgiving-diners die voorbij zijn. Je ziet een benzinestation met een gemakswinkel eraan en trekt naar binnen, je eetlust op koortsachtige hoogte. Er is niet veel om uit te kiezen, maar je koopt een zak met gearomatiseerde chips, een gigantische Snickers-reep en een 24 oz Mountain Dew. Je consumeert deze terwijl je verder rijdt en uiteindelijk je bestemming bereikt nadat je onderweg meer dan 1,000 calorieën junkfood hebt geconsumeerd. Het diner wordt geserveerd zodra je aankomt en je neemt hele kleine porties, zo klein dat de kok bang is dat je het eten niet lekker vindt. Na een flauwe poging om te eten trek je je samen met alle anderen terug in de tv-kamer, maar je voelt je echt niet zo goed en je raakt niet betrokken bij het gesprek of de grote wedstrijd op tv. Als het dessert wordt aangeboden, geef je het door en neem je een paar halfslachtige slokjes uit de koffiekop voordat je het koud en onsmakelijk laat worden.
Je gastheren zijn bezorgd dat er iets mis is, maar je bent niet van plan hun gevoelens te kwetsen door toe te geven dat je onderweg junkfood hebt gegeten, dus je laat ze achter met het gevoel dat er iets mis is, maar ze weten niet wat het is zou kunnen. Je excuseert jezelf en bent de eerste die vertrekt. Je rijdt naar huis en merkt dat je weer honger hebt, maar je maag is van streek en je kunt je alleen maar voorstellen dat je nog een frisdrank consumeert. De volgende ochtend word je wakker met een slecht gevoel en met een doffe hoofdpijn. Uiteindelijk besluit je aan het begin van de middag wat voedsel te zoeken, maar als je je niet lekker voelt, ga je op zoek naar voedsel dat troostrijk en licht verteerbaar lijkt. U beseft dat uw familieleden enigszins beledigd zijn en terecht, maar u weet niet wat u eraan moet doen. Zaterdag heb je je spijsverteringsevenwicht teruggekregen, maar de kans om echt te genieten van een fijne maaltijd met je gezin is voorbij. Je hoopt dat je weer wordt uitgenodigd, maar realiseert je dat je vanwege je fout een hekwerk moet repareren.
Welnu, wat zou u het liefste hebben, opruwen met junk food of een maaltijd zorgvuldig bereid door een geliefde? Je kunt dit op het onderwerp toepassen zonder mijn voorganger.
;
