By PornHelp.org
We hebben geschreven over het publieke "debat" over seks- en pornoverslaving, en zijn vooral kritisch geweest over nieuwsverhalen die proberen complexe kwesties terug te brengen tot simplistische krantenkoppen. Opzettelijk of niet, nieuwsartikelen met de schreeuwende 'Porno / seksverslaving is niet echt' bestendigen het stigma van problematisch seksueel gedrag.
Ze verwarren mensen met pijn die willen - genoodzaakt bent - om hulp te vinden door zeer gecompliceerde en emotionele problemen te verzachten.
Eind vorige maand, een aankondiging door de American Association of Sexuality Educators, Counselors en Therapists (Afgekort “AASECT”) deed de stofstorm weer oplaaien. In wat werd aangekondigd als een "historische positieverklaring", verwierp AASECT verslavingsgerichte behandelmethoden voor problematisch seksueel gedrag. Specifiek, vanaf vandaag "is het het standpunt van AASECT dat het koppelen van problemen met betrekking tot seksuele driften, gedachten of gedrag aan een porno- / seksuele verslavingsproces niet door AASECT kan worden bevorderd als een standaardpraktijk voor het geven van seksuele voorlichting, counseling of therapie."
Voorspelbaar, mediakanalen vertaalden dit ter bevestiging door 'Experts' dat seks- en pornoverslaving niet 'echt' is, of erger, dat ze een "hoax" zijn. In deze verhalen ontbrak veel (of geen) analyse van de nuance in de aankondiging van AASECT. AASECT erkent bijvoorbeeld dat mensen do lijdt aan ongecontroleerd gedrag met betrekking tot seks en porno, en dat zijn die mensen genoodzaakt bent helpen. Maar AASECT gelooft dat er onvoldoende empirisch bewijs is om dit gedrag vast te stellen als "psychische stoornissen" van het verslavingstype, en is daarom van mening dat het ongepast is om verslavingsgerichte therapieën te gebruiken om ze te behandelen. Ten slotte, en misschien veelzeggend, beweert AASECT dat therapeuten die het "verslavingsmodel" volgen, geen "nauwkeurige kennis van menselijke seksualiteit" hebben.
Journalisten wezen ook niet op een belangrijke omissie in de verklaring van AASECT. Verloren in de opvallende heisa over de vraag of seks- en pornoverslaving 'echt' is, was de stilzwijgende erkenning van AASECT dat het geen duidelijke aanbeveling heeft voor hoe therapeuten mensen met problematisch seksueel gedrag moeten begeleiden. In plaats daarvan stal AASECT een pagina uit het officiële Paul Ryan "Repeal and Delay" Playbook ™, nadat het al lang bestaande "seksverslavingsmodel" van behandeling was verwoest, bood AASECT alleen zijn steun aan voor een "samenwerkingsbeweging om zorgstandaarden vast te stellen die worden ondersteund door de wetenschap, gezondheidsconsensus en de strikte bescherming van seksuele rechten. " Dat klinkt voor ons als AASECT die het blik op de weg schopt.
Dus wat moeten we hiervan denken? En met 'wij' bedoelen we de mensen die worstelen met problematisch pornagebruik die de consumenten zijn van de therapiediensten die AASECT op de aankondiging dekt. Moeten we het gebruiken als leidraad bij het kiezen van een therapeut? Als dat zo is, wat heb je dan aan een therapeut als hij wacht op een "gezamenlijke beweging" om hem te vertellen hoe hij ons kan helpen? Enige achtergrond kan ons helpen die vragen te beantwoorden.
AASECT is een verklarende instantie voor beoefenaars van seksuele gezondheid, met name voor de certificering "Certified Sex Therapist" ("CST"). AASECT concurreert om bekendheid in de certificeringsmarkt voor seksualiteitsbeoefenaars met de Internationaal instituut voor trauma- en verslavingsprofessionals ("IITAP"). IITAP werd opgericht door Patrick Carnes, de peetvader van de behandelingsmethodologie "seksverslaving" en een oprichter van de Society for the Advancement of Sexual Health ("SASH"). IITAP is de certificerende instantie voor de certificering Certified Sex Addiction Therapist ("CSAT").
Met andere woorden, AASECT en IITAP zijn rivalen. Het "seksverslavingsmodel" dat AASECT heeft afgewezen, is de therapiemethode die wordt gepromoot en onderwezen door IITAP. Toen AASECT een por nam bij verslavingsgerichte therapeuten die zogenaamd geen "nauwkeurige kennis van menselijke seksualiteit" hadden, had dit ongetwijfeld betrekking op door IITAP opgeleide, CSAT-gecertificeerde beoefenaars. In dit licht bezien lijkt de aankondiging van AASECT veel op een schot dat wordt afgevuurd in een (hoogst nis) grasmatoorlog tussen concurrerende professionele certificatie-instellingen.
Een artikel gepubliceerd op de website Psychology Today door een van de beoefenaars achter de AASECT-aankondiging, Dr. Michael Aaron, hecht waarde aan die visie. Dr. Aaron heeft een Ph.D. van de American Academy of Certified Sexologists, en is al meer dan drie jaar CST-gecertificeerd door AASECT. In zijn Psychology Today-artikel beschrijft hij hoe hij een poging leidde om "hypocrisie" binnen AASECT rond de behandeling van seksverslaving te bestrijden. Dr. Aaron gelooft dat het "seksverslavingsmodel" van therapie "buitengewoon destructief is voor cliënten" in die zin dat het zogenaamd "seksuele zorgen vanuit een moralistisch en oordelend perspectief" behandelt. Om deze reden ziet hij "het seksverslavingsmodel als rechtstreeks in strijd met de sekspositieve berichten die AASECT ... [probeert] te projecteren."
Toen hij ontdekte dat AASECT's tolerantie voor het "seksverslavingsmodel" "diep hypocriet" was, begon Dr. Aaron in 2014 om de steun voor het concept van "seksverslaving" uit de gelederen van AASECT te verwijderen. Om zijn doel te bereiken, beweert dr.Aaron opzettelijk controverse te hebben gezaaid onder AASECT-leden om diegenen bloot te leggen met standpunten die het niet eens waren met de zijne, en vervolgens die standpunten expliciet het zwijgen op te leggen terwijl hij de organisatie stuurde in de richting van afwijzing van de 'seksverslaving model." Dr. Aaron rechtvaardigde het gebruik van deze "afvallige, guerrilla [sic] tactiek 'door te redeneren dat hij te maken had met een' lucratieve industrie 'van aanhangers van het' seksverslavingsmodel 'wiens financiële prikkels hem ervan zouden weerhouden hen met logica en rede aan zijn zijde te brengen. In plaats daarvan, om een "snelle verandering" in AASECT's "berichten" te bewerkstelligen, probeerde hij ervoor te zorgen dat pro-seksverslavingstemmen niet wezenlijk werden opgenomen in de discussie over de koerswijziging van AASECT.
Dr. Aarons opschepperij komt een beetje ongepast over. Mensen zijn zelden trots op, laat staan publiceren, het onderdrukken van academisch en wetenschappelijk debat. En het lijkt vreemd dat Dr. Aaron de tijd en het geld heeft besteed om CST-gecertificeerd te worden door een organisatie die hij "diep hypocriet" achtte, amper een jaar nadat hij erbij was gekomen (zo niet eerder). Het is in elk geval dr. Aaron die hypocriet lijkt wanneer hij pro- "seksverslaving" -therapeuten bekritiseert voor het hebben van een financiële investering in het "seksverslavingsmodel", terwijl hij, heel duidelijk, een vergelijkbare investering heeft in het promoten van zijn tegengestelde standpunt.
En dat is voor ons de sleutel om de echte betekenis van de AASECT-aankondiging te begrijpen. Dr. Aarons trots om het debat te onderdrukken en AASECT ertoe aan te zetten het 'seksverslavingsmodel' van therapie af te wijzen, is logisch als we zijn inspanningen beschouwen als een oefening in merkdifferentiatie. Commercieel motief is tot op zekere hoogte een gemeenschappelijke noemer voor alle professionele therapeuten. AASECT-gecertificeerde therapeuten verhandelen hun CST-certificeringen op dezelfde manier als IITAP-gecertificeerde therapeuten handelen met hun CSAT-referenties. Maar voor potentiële consumenten van therapiediensten is het moeilijk om onderscheid te maken tussen de twee certificeringen. Te gebruiken zowel vereisen het naleven van strikte ethische richtlijnen, waaronder non-discriminatie en acceptatie van seksuele diversiteit. Beiden benadrukken ook het belang van het bevorderen van seksuele gezondheid van cliënten. Heck, de afkortingen voor de certificeringen zijn zelfs verwarrend vergelijkbaar.
Zou het kunnen dat dr. Aaron dit ook herkende? Zonder een duidelijk onderscheid tussen zijn CST-certificering en de CSAT-certificeringen van zijn concurrenten, heeft Dr. Aaron misschien erkend dat hij handelde op een slecht gedefinieerd merk dat gemakkelijk verward kon worden met een standpunt waarmee hij het niet eens was. Dat zou kunnen verklaren waarom hij zich aansloot bij AASECT (hoewel het 'diep hypocriet' was), en prompt een impopulaire en controversiële poging ondernam om een wig te drijven tussen AASECT en IITAP over de koploperproblematiek van 'seks- en pornoverslaving'. Dr. Aaron greep het stigma aan dat aan het woord "verslaving" is gehecht en drong er bij AASECT op aan om de langdurige methoden van zijn concurrent, IITAP, in diskrediet te brengen. Het was een knap staaltje politiek en marketinginzicht: niemand wil als een 'verslaafde' worden bestempeld, dus waarom zou je AASECT-gecertificeerde therapeuten niet definiëren als mensen die je onbeheerste seksuele gedragingen behandelen zonder je er een te noemen?
Dat zou allemaal prima zijn als AASECT de rest van zijn boodschap een beetje beter zou beheren. Maar door de reductieve boodschap te onderschrijven dat "seks- en pornoverslaving niet echt zijn", stond AASECT toe dat zijn verklaring werd gecommuniceerd als een categorische afwijzing van het feit dat mensen eigenlijk do lijdt aan problematisch, dwangmatig seksueel gedrag dat voor hen aanvoelt als verslavingen. AASECT verergerde ook zijn fout door te schrappen op de belangrijkste vraag: hoe CST-gecertificeerde therapie anders zou zijn dan verslavingsgerichte therapie. En dan is er de verbijsterende weigering van de mensen aan de AASECT-kant van de grasmat om zelfs maar te erkennen het geheel van wetenschappelijk bewijs dat een op verslaving gebaseerde aanpak van seksueel gedrag zonder controle ondersteunt. Kortom, AASECT (per ongeluk, we hopen) zaaide nog veel meer verwarring en schande voor de mensen die het wilde helpen.
Voor wat het waard is, hebben degenen onder ons die therapeuten hebben geraadpleegd die zijn opgeleid in het 'seksverslavingsmodel' (meestal CSAT's), ontdekt dat ze dat wel zijn niet moraliserend of veroordelend in het algemeen. Onze collectieve ervaring is dat CSAT's schaamte niet gebruiken om ons gedrag aan te pakken. Ze tonen zelfs veel empathie. In onze ervaring is CSAT-therapie erop gericht ons te helpen begrijpen hoe en waarom ons gedrag ongewenst is, en om in het reine te komen met dat gedrag dat het meest destructief is geweest voor de dingen waar we om geven. In dat opzicht vermoeden we dat we een vergelijkbare benadering zouden vinden die wordt gebruikt in CST-gecertificeerde therapie (en we nodigen iedereen met ervaring in dat opzicht uit om hieronder commentaar te geven). Ja, CSAT-gecertificeerde therapeuten kunnen een verslavingswoordenschat gebruiken om onze problemen aan te pakken. Maar eerlijk gezegd, tegen de tijd dat de meesten van ons hulp zoeken, geven we niet zoveel om labels. We willen alleen maar hulp bij het beheersen van een persoonlijk destructieve cyclus van gedrag, schuld en schaamte die ons leven heeft overgenomen. Velen van ons hebben zelfs troost gevonden door ons probleem een naam te geven - zelfs als de naam "verslaving" is.
Kort gezegd: de aankondiging van AASECT is mogelijk "historisch”Voor AASECT-gecertificeerde beoefenaars, maar voor degenen onder ons die hun diensten gebruiken, voelt het niet bijzonder verhelderend. Als AASECT echt een zinvol verschil wil maken op de therapiemarkt, moet het precies adverteren hoe haar therapeuten zijn opgeleid om de behandeling van onbeheerste problemen met seks en porno te benaderen. In plaats van ons te vertellen hoe "slecht" de "seksverslavingsmodel" -behandeling is die we hebben gekregen (in tegenstelling tot de ervaringen van de overgrote meerderheid van ons), zou het ons moeten vertellen hoe zijn alternatieve behandelingsmodel beter zal zijn. En in plaats van het wetenschappelijk onderzoek volledig te negeren dat in strijd lijkt te zijn met zijn standpunt over de verbanden tussen onbeheerst seksueel gedrag en verslaving, zou AASECT moeten uitleggen waarom het het niet eens is met dat onderzoek.
Tot die tijd zullen we op onze hoede zijn om te kopen wat het ook is dat AASECT verkoopt.
;
