131 dagen - ik heb mijn pijnlijke verleden gezien voor wat het is. Ik zie het alleen maar makkelijker worden.

Alles waar ik me ooit zorgen over maakte... voor altijd wegglijden. Dit is waar het allemaal om draait.

Stoppen wees me meer op mijn andere grote onzekerheid. Blijkt dat de mijne tandheelkundig was. Ik heb een paar hiaten en ik denk dat ze me er gek en walgelijk uit laten zien. De gedachte creëert onhandigheid en ik trek me terug in depressie, fixatie of overdaad. Terugkijkend zie ik dat mijn tanden heel erg vast zaten. Als en wanneer een ander mens iets over mijn mond zei, dan was het dat mijn adem stonk, mijn tanden geel waren en ik snaggletoothed was.

"Wigga, ik kan een vrachtwagen door dat gat rijden!" “Yo Bref STANK!” 'Ik wil niet gemeen zijn, maar je hebt wat Listerine nodig. Geen slok, geen slok, de hele verdomde fles. "Yo teef zo ​​geel dat je naar de zon glimlachte en het draaide zich om met een gezicht en zei WASSUP BROTHA??"

En dat is mijn hele jeugd zo gebleven. Ik herinner me dat mijn moeder, die in Zuid-Texas maar elke besneeuwde dag slechts kort bezoek kreeg, een opmerking maakte over hoe slecht ze waren. DIT, dames en heren, is waar mijn "problemen" in het leven echt vorm begonnen te krijgen. Maar ik was jong en mijn vader was er nooit; en ik had er nooit aan gedacht om met een andere aanwezige volwassene te praten, omdat MIJN familie dat niet doet. Alles met hen moet een geheim zijn. Er zijn geen open communicatielijnen, omdat er nooit iemand is die zegt:

"hier is de sleutel, wanneer je me nodig hebt, ben ik hier..."

Hoe dan ook ... Mijn gevoel van eigenwaarde kelderde elke keer als ik vlam vatte over mijn grill. En mijn familie is gewoon een stel acteurs... We liegen zonder een woord te zeggen. Dus ik duwde de gevoelens naar beneden (zeer sterke punctie-chakra) en ik bleef in beweging. Het remde me op dat moment niet af. Maar als ik een auto was, zou praten de olie in mijn motor zijn die mijn krachtige geest en emoties smeert, dat was het belangrijkste aspect van de groeifase. Mensen kunnen opzettelijk demonen zijn geweest. Anderen wilden me leren poetsen. Toen het klaar was, lekte ik uiteindelijk. Eerst begon ik een A $$ hole te zijn in mijn kleuterklas (ja, ik herinner me elk woord ervan). Ik begon in hetzelfde jaar ruzie te krijgen, nog steeds verder naar binnen kerend. Een oudere man waar ik enigszins tegen opkeek merkte mijn duisternis op en besloot me mijn eerste pornofilm te laten zien. Ik keek herhaaldelijk naar de VHS terwijl ik alleen was. Ik kreeg toen pornomagazines te zien van mijn collega's, ik denk dat mensen het kunnen voelen als je een grens overschrijdt. Een gestage infuus zou ertoe leiden dat ik in shock zou grijpen! Ik heb gloednieuwe koplampen, 20 inch velgen, een nieuwe bodykit... maar nooit echt onderhoud. En daarom ben ik mezelf kwijtgeraakt. Verdorie, ik kan beweren dat ik mezelf nooit heb gehad. Ik had het te druk met me rot voelen over de volgende belediging die ik zou krijgen.

Ik zweer het, het werd alleen maar erger. 3 jaar geleden zwoer ik dat ik gek werd... SNAPPED. Angst... Maar het was het gevolg van het negeren van het aanvankelijke probleem; en van daaruit eiste ik in zekere zin nog steeds dat het leven zou zijn zoals het zou zijn geweest als ik deze dingen in het verleden had geregeld. Ik heb een illusie gecreëerd. Ik begroef mezelf in een overvloed aan videogames, sport, filmavonden en pornografie, gangsterrapmuziek en woede voor mijn ouders en broers en zussen. Vertrouwen, dat is genoeg om iemand volledig onder water te houden. Ik vergat mijn verdomde tanden helemaal. Dank moeder aarde voor mijn kans om MJ als adolescent te misbruiken. Dat was wat de spiegel verbrijzelde. Ik heb er veel dingen over gehoord. Maar een van de meest interessante is dat het gebruik geen nieuwe psychologische problemen veroorzaakt, het benadrukt alleen de problemen die je al hebt. Voor mij is het een van die waarheden die ervoor zorgen dat je wilt schreeuwen en huilen van vreugde. Voelt goed... dan verdrietig. 🙂 Dat is wat er gebeurde. Ik gebruikte een jaar lang minstens 3 keer per week, toen realiseerde ik me dat ik elke kans benutte die ik kreeg. De "zenuwinzinking" gebeurde toen ik mijn eigen stash kocht. Natuurlijk gebruikte ik op dat moment elke dag. Ik klaagde altijd over de details die bij de verandering kwamen. Niets was hetzelfde. Ik ben echter blij, want als er nooit iets zou veranderen, zou ik ook niet… Ik kende de weg die ik insloeg. Ik had het destijds echter nooit aan mezelf kunnen toegeven. Ik zou ongelukkig zijn geweest. Gedoemd om het leven van een babypapa te herhalen voor 30 vrouwen, een mannenhoer.

Ik wilde daarna ZOOO VAAK dood. Mijn leven was een nachtmerrie. Ik kon mijn nek niet krabben zonder op de een of andere manier op de paniekknop te drukken.

Nadat ik een paar weken razend wakker werd, begon ik GOOGLE voor ALLES te gebruiken en probeerde ik onder woorden te brengen wat ik voelde, zodat ik het kon oplossen. Ik wist gewoon dat er iets heel erg mis was. En hoe meer mensen zeiden "er is niets mis met je, je bent in orde" of een variatie op die boodschap dat ik gewoon aan het trippen ben, hoe meer ik zoek. Ik was GEAVANCEERD aan het zoeken! Ik besloot,

“Oké, ik heb sociale angst. Dus, hoe kom ik er vanaf!?”

Daar ben ik onderzoek naar gaan doen. Binnen een paar dagen liep ik supermarkten, parken, feesten en sportevenementen binnen, allemaal met de bedoeling om met zoveel mogelijk onbekenden te praten. Ik weet niet waar ik het vandaan heb; maar ik was een vechter! Ik zei tegen mezelf: 'Ik ga DEZE SHIT VERSLAGEN! Je kunt andere dingen aan jezelf oplossen, maar uiteindelijk zul je afvlakken omdat dat niet het belangrijkste was voor de fase waarin je je in het leven bevindt. Blijf kijken. Ik heb een half jaar antidepressiva geprobeerd, voelde de verandering maar ik wist dat er nog steeds iets niet klopte. Onderzoek gevonden naar disfunctie van het binnenoor omdat ik wakker werd terwijl ik omviel en het gevoel had dat ik niet rondliep, alsof ik heel gemakkelijk zou kunnen vallen als ik niet erg oplette hoe ik liep (dit soort dingen zijn echte mensen, ik was van het gras en Ik dronk niet! Dit is wat mijn lichaam/geest aan het doen was om zijn punt duidelijk te maken!).

Ging naar een KNO, hij zei dat mijn oren in orde zijn.

DICHTER!

Ik kreeg een verzekering voor een arme man en begon gaatjes te laten vullen. Toen begon ik elk van mijn verstandskiezen te laten trekken. Eén tand per bezoek, ongeacht de procedure. Dat was stom!

BEEETTERRR. MEEREE!!!

Toen kreeg ik wat ECHT geld en ging naar de grote jongens. Ik kreeg een examen en kreeg mijn röntgenfoto's te zien. En BAM, tandvleesaandoeningen en botverlies door tandvleesaandoeningen. SLECHTE ADEM?! Geen SH%T Sherlock! Ik was geschokt en schaamde me. Maar ik was vastbesloten om deze problemen na te streven. Ik heb een volledig behandelplan. Reinigingen, vullingen, 2 kronen, DIEPreiniging en tandvleestherapie… Het heeft mijn leven veranderd. Je zult me ​​NOOIT betrappen op mijn adem die iets anders ruikt dan fris of neutraal. Ik speel die rotzooi niet. Niet meer. Ik heb meer dan $ 5K aan mijn mond uitgegeven om het op te ruimen. Er IS geen weg terug voor mij. Vervolgens krijg ik een goede verzekering en ga ik naar ORTHO schat. En wanneer deze gaten worden gedicht ... ahhh ik voel het. Ik voel het heel even… hoe het leven zal voelen zonder die ene grote onzekerheid. Stoppen met porno was in het begin het laatste wat ik moest doen; maar ik zal prima achteruit werken.

Mijn vader zag me altijd beverig en verward en met zijn neerbuigende koude toon vroeg hij:

"Waar ren je voor weg?"

Het zou me kwaad maken.

Altijd…

Mijn mede-fapstronauten ... hier is voor jullie om licht te schijnen op je lelijkste demonen en ze neer te slaan met het mes van de waarheid! MENSEN, jullie hoeven niet meer te rennen!!! Keer om!!! En onder ogen zien hoofd OOONNN!!!

GEEN porno, geen flap, geen spijt.

LINK - Na 131 dagen heb ik mijn pijnlijke verleden gezien voor wat het is. Voorlopig geen problemen meer. Ik zie het alleen maar makkelijker worden.

by Zoals eenapouttahel


 

EERSTE POST - Na dag 5 ben ik gestopt met tellen.

Tehe. Geen flap is zo leuk. Ik weet dat ik op de grens van twee maanden zit. En voeg daar een paar dagen aan toe, want ik stopte een paar weken voordat ik me voor het eerst aanmeldde. Wat maakt het uit. Ik wil nooit meer foppen. Ik heb genoeg redenen om anders te kiezen, samen zijn met een vrouw, man. De rit is leuk. Tijdens een van de keren dat ik opzettelijk een vrouw negeerde die voorover boog om haar ondergoed te laten zien, zag ik twee mannen die een gesprek voerden, heel dichtbij staan. Hun gezichten waren hooguit 12 cm uit elkaar. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit iemand anders dan intieme stellen dat heb zien doen. Het heeft me veel geleerd. Ik kwam erachter dat mijn angst te wijten was aan mijn onbewuste behoefte om afstand te nemen van mensen wanneer ik met hen sprak. Gewoonlijk op afstand met mensen praten, zorgt voor spanning in mijn lichaam. Het is hetzelfde als alles binnenhouden. Het voelt onnatuurlijk. En als ik me zo voel, begin ik met hoge snelheden in cirkels te denken en geef ik mezelf ruimte voor twijfels. Dan zweet ik angstig. Het is rot. Ik kwam er ook achter waarom ik afstand nam van mensen. Het was mijn adem en de algehele presentatie van mijn tanden. Meestal mijn adem. Maar om intimiteit en vertrouwen te bevorderen, zal ik dichtbij moeten komen en me ook daar op mijn gemak moeten voelen. Toen ik de twee mannen zag praten, zwoer ik dat mijn adem MINTY fris zou moeten zijn voordat ik zelfs maar zou overwegen om zo dicht bij iemands gezicht te spreken. Ik maak me ook zorgen over het beetje spuug dat op het perfecte ongelegen moment naar buiten komt, net nu het goed gaat. Wanneer het gebeurt, bedek ik mijn glimlach met mijn hand, zeg sorry en ik ga verder. Het blijft toch gênant. Om deze sociale blokkades te omzeilen en ik poets en flos na elke maaltijd (tenzij het voedsel zuur is, in dat geval zal ik niet langer dan 30 minuten wachten, dit is om de enzymen in mijn speeksel de zuren te laten afbreken zodat ik ze niet met de tandenborstel in mijn glazuur roer en zo het doel van het poetsen van mijn tanden in de gezonde zin min of meer teniet doe). Mondwater is ook een must. Ik denk dat ik suikervrije kauwgom ga kauwen, maar ik hou er niet van om beperkt te worden en de kans bestaat dat het uit mijn mond valt. Ik kom er wel uit. En wat betreft de sociale buien, die zal ik weghouden door uitzonderlijk gehydrateerd te blijven.

Andere dingen die ik heb opgemerkt tijdens het vliegen in een NoFap-zone zijn: +Meer vastberadenheid om te leren van fouten, waaronder -Andere mensen toestaan ​​mijn acties met dominantie te dicteren (oooh, geen fap laat me dat sheeee haten!!!) +Meer besef van wie kijkt, wanneer iemand kijkt... -Mensen keren zich echter bijna altijd van mij af. Er is hier veel frustratie, ik kan geen enkele waardevolle beweging (ook geen sociale signalen) aanwijzen die me zal waarschuwen wanneer ik contact maak met iemand die het op zijn beurt zal onderhouden. Ik ben er zo aan gewend dat mensen naar me kijken en dan wegkijken als ze zelfs maar DENKEN dat ik op het punt sta om me naar hen toe te draaien, dat als ik iemand aankijk die verder contact wil, ik impulsief wegkijk. Als om te zeggen: ik ben eraan gewend dat mensen niet met me willen praten. Dus ik probeer het niet eens. Ik denk dit nu gewoon, maar wat als de snelle blik weg betekent: "Ja, kom met me praten ..."? Ik ben soms niet zo zeker van het gebruik van interpunctie. Ik merk ook dat mijn verbeelding soms de illusie geeft dat mensen aan het kijken zijn, bewegingen maken en zelfs ZEGGEN dat ze dat niet zijn. Ik wil hier graag controle over krijgen. Geen stijve meer, want ik jaag niet constant op rokken. Minder porno = minder bewustzijn van naakte delen. Begrijp me niet verkeerd, ik raak vrij gemakkelijk opgewonden; maar met de afwezigheid van porno en veel fappin ben ik minder geneigd tot geautomatiseerd fantaseren, hoewel ik dat nog steeds van tijd tot tijd doe.

Ik moet hier een einde aan maken. Het wordt laat en ik moet het afval opruimen en recyclen, de hond vastbinden, douchen ... Ik haat momenteel mijn baan en ik geloof dat nofap me heeft uitgerust met de tools die ik nodig had om aangenomen te worden als medisch assistent. Communicatie is de sleutel.

Veel bekende geuren duiken hier en daar op en brengen de herinneringen terug die eraan vastzitten. Goede herinneringen. Ik moet eruit en meer een sociale streep krijgen. Ik wil zeggen dat deze site me heeft geholpen mijn leven te redden!

NoFap MoDap