Wie ik ben doet er niet toe. Ik ben 22 jaar oud. Ik heb lang naar porno gekeken. Ik ben er met 13/14 jaar over te weten gekomen. En flapte in de tussentijd op onregelmatige tijden. Tot 3 jaar geleden waar ik 19 werd. Die keer raakte ik verslaafd aan een fetisj. Die fetisj was 'gender-bender'.
Ik heb vanaf de middelbare school naar Japanse tekenfilms gekeken en ik geloof WEL dat dit een grote rol heeft gespeeld in mijn seksuele ontwikkeling. Na 'gelukkige' gebeurtenissen. Die fetisj veranderde uiteindelijk in een andere fetisj die autogynefilie wordt genoemd, of jezelf als een meisje voorstellen terwijl je geneukt wordt. Wat een vliegende eend. Bruto dingen jongens. Maar ik was er. En ik dacht echt dat ik transgender had kunnen zijn.
Als je me vandaag zou zien, zou je niet geloven dat ik die persoon was, zelfs niet overgeleverd aan de genade van je leven.
Tijdens het kijken naar porno en flappen was ik mezelf niet. Ik was een sissy-robot, die niets deed, niets bereikte en eerlijk gezegd was ik op een bepaalde manier behoorlijk walgelijk.
Porno nam me de essentie van wat ik ben. Ik nam mijn mannelijkheid en mannelijke geest en sloeg het helemaal kapot.
Het was mijn, en alleen mijn schuld. Niemand anders. Het kwam door mijn zwakte en doordat ik niet om stront gaf.
Nou, laat me je vertellen. Ik weet niet hoelang ik niet geflitst heb. Ik tel geen dagen, ik ben niet geïnteresseerd in fokken of niet fokken. Ik wil gewoon dingen voor elkaar krijgen. Porno en fapping staan niet meer in mijn woordenboek. Ik blijf er gewoon bij vandaan. Er is niets meer bevredigend in deze wereld dan een meisje in je armen te houden en haar te kussen en haar te laten weten en voelen dat ze een vrouw is en dat je haar, haar seksualiteit en haar schoonheid waardeert.
Mijn gebruikersnaam voordat ik het veranderde was 'BlackSnowPrince', een voorbeeld van de (sorry voor het beledigen van sommige mensen. [Het spijt me niet echt]) flikker sissy shit die in mijn hoofd omging. In die tijd hadden mijn hersenen ook zo goed kunnen worden verwisseld met een roze deken. God, ik krimp zo ineen, zelfs als ik erover nadenk. ugh. verdomme.
Op dat moment kon ik niet stoppen met foppen en opgewonden raken. De sissy-afbeeldingen werden in mijn sissy-brein gebrand. Daarom had ik een idee. Waarom laat ik kanker niet de cholera eten die mijn hersenen waren? Dus begon ik een week lang te masturberen naar gewoon, hetero, mannelijke porno. Een keer per dag, of zo. Ik was niet zo opgewonden als met sissy shit, maar het werkte. En hoe meer ik het deed, hoe meer ik me aangetrokken voelde tot meisjes in de dagen die volgden.
Ik heb al geruime tijd geen flauwekul of porno gekeken, maar wanneer ik aandrang heb, gebeurt dat niet vaak. Ik zie de foto's van schattige meisjes in mijn mentale oog.
De dingen die na alles PMO veranderd zijn:
- Ik verliet mijn huis opnieuw. Niet meer leven als een afgelegen verlegen menselijk afval.
- Ik waardeer socializen met mensen en ga voor drankjes en feesten.
- Ik werk eigenlijk goed met dames, zelfs als ze na mij komen.
- Mijn stem is veel dieper.
- Ik ben eigenlijk een charismatisch persoon wanneer er geen seksuele onzin in me opkomt.
- Ik voel me weer een man. Ik ben weer een man, een echte man. Een man die niet bang is om andere mannen en vrouwen te laten zien dat hij een man is. Op een beleefde maar eigenwijze manier.
Ik kwam erachter dat ik noch een aardige vent, noch een goed mens ben. Ik zou mezelf ook geen slecht persoon noemen, maar ik omarm de tag gewoon voor de lol om advocaat van de duivel te zijn.
Er zit iets tussenin tussen goed en slecht zijn.
Terwijl PMO mijn zelfvertrouwen een dieptepunt had bereikt, was ik bang dat anderen de mijne afwezen, daarom 'speelde ik het leuk' met andere woorden, ik was nep om geaccepteerd te worden, waardoor 'coole' mensen respect voor me verloren . En het grappige is dat ik niet eens wist dat ik nep was! Ik dacht echt dat ik een aardig persoon was. In werkelijkheid was ik gewoon een bange, saaie en saaie klootzak.
Op dat moment scheen er nooit iets van de persoon die echt in mij was. Mijn persoonlijkheid bestond niet.
Ik werd egoïstischer, ja. Er is geen liefdevolle anderen als je niet van jezelf houdt, weet je. Ik ging weer sporten. Ik ga sporten, ik ga zwemmen. Ik schijt weer. Ik accepteer niet dat ik een zwak en niet-mannelijk lichaam heb. Mijn eetgewoonten worden weer door mij gecontroleerd, niet andersom zoals voorheen bij PMO. Ik geef weer om stront. Ik doe echt dingen en krijg dingen voor elkaar.
Ik veracht anime omdat ze me destijds een totale achterlijk maakte. Het is gif dat kwetsbare mensen bezoedelt en ze langzaamaan in weirdo's verandert. Niet dat ik onbevooroordeeld ben. Laat uw kinderen er niet naar kijken. Het is niet leuk. Het is raar. Als fuck. En het zal hun escapisme alleen maar voeden. Ik heb geleerd om escapisme te haten. Ik heb geleerd om 'internet te haten', omdat het veel van mijn tijd verspilt en dat al eerder heeft gedaan. Wat kan ik zeggen. Ik heb nu vrienden, meisjes die van me houden. Ja, ik weet het, als ik 'contact' heb met meer dan één meisje, word ik een slecht persoon, maar ga niet voor sociale rechtvaardigheid
- Ik leer voor mijn diploma, ik heb weer een toekomst.
- Ik ben weer een rechte, mannelijke, mannelijke, mannelijke man.
- Ik heb een goede beheersing van emoties en ben nu rustig en gemakkelijk in de omgang.
- Ik ben verantwoordelijk geworden. Ik doe eigenlijk dingen. (zeg het voor de 3rd tijd, maar wat dan ook)
- Mijn lichaam is gespierd en ik train veel.
Dus de boodschap die ik je wil schieten: alles en alles kan veranderen. Ik dacht al aan zelfmoord. Wat een lach. Wat een stomme mietje ben ik geweest. Je kan veranderen. Je zult veranderen. Verander nu!
IK SPEEL ECHT OP OOIT GEWACHTE PORNO, MET MIJN HART EN ZIEL SPREEK IK HET GOED, of iets dergelijks.
Proost, blijf sterk, maak papa trots.
LINK - IK ZEG HET OM DEZELFDE TOE
by Jason Liam
;
