Leeftijd 23-100 dagen

100 dagen !!

Dit is het soort geweldig nieuws waarvan ik wou dat ik het op school kon aankondigen, of waar ik een grote oude Facebook-update over kon schrijven! Desalniettemin waardeer ik de kans die jullie me allemaal hebben gegeven enorm om mijn verhaal en enkele gedachten te delen.

Ik kan mijn verslaving aan pornografie helemaal terugvoeren tot de zesde klas. Ik was net klaar met leren hoe ik online onderzoek moest doen. Mijn onderwerp was natuurlijk eenvoudig, zoals George Washington of zoiets. Maar kort daarna kom ik toevallig een foto van Heidi Klum tegen. Natuurlijk dacht ik al snel bij mezelf: "Wat zou er gebeuren als ik wat online onderzoek deed naar Heidi Klum?" Het antwoord op die vraag heeft me in een val gelokt waaruit ik nog steeds worstel om te ontsnappen.

Sindsdien is mijn verslaving, hoewel ze qua intensiteit varieerde, onwrikbaar gebleven. Zelfs als zesdeklasser twijfelde ik er niet aan dat het kijken naar die foto's en het kijken naar die films onmogelijk iets anders kon zijn. Niettemin overweldigden de verlangens van mijn lichaam constant en meedogenloos het beter oordeel van mijn zwakke geweten.

De meedogenloze cyclus duurt al bijna twaalf jaar sinds die eerste Heidi-zoektocht. Mijn talloze pogingen om te stoppen duurden maar zo lang als de depressie. Deze mislukkingen resulteerden in een chronisch leeggelopen eigenwaarde, wat zeker een negatieve invloed heeft gehad op de persoon die ik nu ben.

Ten slotte is het vinden van deze blog een van de gelukkigste ontdekkingen geweest in de laatste twaalf jaar van mijn leven. Voor het eerst heb ik echt het gevoel dat ik gewoon niet naar porno wil kijken. Ik heb het gevoel dat ik buiten de situatie sta en naar binnen kijk, in plaats van in de kooi te staan ​​en wanhopig te verlangen naar de vrijheid die buiten wacht. Door deze vreugde moet ik mezelf er echter voortdurend aan herinneren dat mijn verslaving niet is en niet zal verdwijnen. Het is mijn achillespees. Ik moet volharden in mijn inspanningen en in mijn gebeden om mijn zwakke plek goed te beschermen.

Door de jaren van strijd hebben mijn honderden mislukkingen om te stoppen bijna evenveel nieuwe ideeën opgeleverd over manieren om mezelf te motiveren om te stoppen. Enkele voorbeelden zijn:

1. Na een terugval sloeg ik mezelf in één been totdat het gevoelloos werd.

2. Ik zou mezelf straffen voor iets dat ik leuk vond, zoals tv of videogames.

3. Onmiddellijk daarna schreef ik een brief aan mezelf waarin ik beschreef hoe ik me voelde (Dit was eigenlijk een waardevol idee. Het is belangrijk om iets te hebben om je eraan te herinneren hoe vreselijk de depressieve toestand voelt, zelfs nadat je er doorheen bent gegaan)

4. Ik zou beloningen vinden om mezelf te geven voor het bereiken van een pornovrij doel (succes hier was nooit permanent)

5. Computersoftware die sites voor volwassenen blokkeert (er is altijd wel een reden om dit te omzeilen)

6. Als ik in de verleiding kwam, ging ik hardlopen of rondhangen met vrienden. (Helaas heeft dit een onvermijdelijke terugval alleen maar uitgesteld, in plaats van geannuleerd)

Er is één cruciaal element dat ontbrak bij al mijn pogingen om te stoppen. Het is de oprechte en volledige afwezigheid van een verlangen naar porno. Dit is het plan dat ik heb gebruikt om dat punt te bereiken:

Eerst heb ik de toegang tot internet uit mijn appartement verwijderd. Ik liet mijn modem in mijn kluisje op school liggen, zodat als ik aandrang had, het veel moeite en tijd zou kosten om internet weer op gang te krijgen. De enige plaatsen waar ik op internet kan komen, zijn zeer openbare plaatsen, zoals mijn medische school, de lobby van mijn appartementencomplex of een Starbucks. Geen van beide zijn opties. Ik weet dat er vanwege het gemak van toegang tot porno tegenwoordig geen manier is om het volledig onbeschikbaar te maken; men kan het echter minder handig maken. Wat nog belangrijker is, ik begrijp dat deze oplossing de verslaving niet bij de wortel doodt. Daarom is het pas de eerste stap.

Ten tweede, een punt van veel discussie in deze blog, gaat over hoe om te gaan met masturbatie. Denk ik dat het ideaal zou zijn om masturbatie volledig te schrappen? Waarschijnlijk. Denk ik dat het belangrijk is om masturbatie gedurende een paar weken aan het begin van het herstartproces te onderbreken? Absoluut. Maar na een paar weken merkte ik dat masturberen volgens een zeer regelmatig en vooraf gepland schema de beste kans op succes bood. Ik begon tien dagen te wachten, maar nu heb ik het teruggebracht tot vijf dagen. Het is alsof Roodkapje de soep vindt die "precies goed" is. Natte dromen zijn vervelend en ik ben ervan overtuigd dat het doorspoelen van de leidingen enig voordeel moet hebben. Ook heb ik die masturbatiesessies veel leuker gevonden dan de post-pornosessies. Ik zou kunnen opmerken dat de situatie in het verleden die het vaakst resulteerde in terugval in porno zich voordeed toen ik besloot dat het tijd was om te masturberen zonder porno; ik liep echter bijna altijd naar de computer voor een beetje (uiteindelijk veel) hulp. Het doorbreken van die gedachtegang is een belangrijke stap geweest.

Ten derde, zoek een verantwoordingspartner (bij voorkeur een andere begripvolle man). Ik weet al een hele tijd dat het enorm nuttig zou zijn om aan deze stap te werken. Ik denk dat de angst om hierover met iemand te praten een andere motivatie voor mij is geweest om weg te blijven van plaatsen waar ik niet heen zou moeten gaan. Ook heeft deze blog, gevuld met mensen die worstelen met hetzelfde probleem, gezorgd voor een soort verantwoordingsgroep. Om deze reden ben ik jullie allemaal buitengewoon dankbaar. Als ik op dit punt echter zou terugvallen, zou ik een echte mentor moeten vinden om verantwoording aan af te leggen.

Ten vierde, elke keer als ik alleen ben met mijn computer op een plek met internettoegang, probeer ik een paar van deze blogs te lezen, gewoon om me eraan te herinneren hoe belangrijk het is om op het goede spoor te blijven.

Ten vijfde, hoewel ik weet dat velen van jullie verschillende religieuze/spirituele achtergronden hebben, heb ik gemerkt dat de liefde van Christus absoluut noodzakelijk is voor mijn herstel. Elke dag probeer ik dichter bij de God te komen. Ik moedig u aan om het volgende "Onze Vader" te lezen met speciale nadruk op de laatste vierde en vijfde regel:

Onze Vader in de hemel,

geheiligd zijt Uw naam,

je koninkrijk komt,

Uw wil geschiede,

op aarde zoals in de hemel.

Geef ons vandaag ons dagelijks brood.

Vergeef ons onze zonden

zoals wij degenen die tegen ons zondigen vergeven.

Leid ons niet in verzoeking

maar verlos ons van het kwade.

Want het koninkrijk, de kracht en de glorie zijn van jou

nu en voor altijd.

Amen.

Ten slotte, en waarschijnlijk het belangrijkste, heb ik alleen succes in deze strijd kunnen vinden door niet langer naar porno te willen kijken. In het verleden, elke keer dat ik probeerde te stoppen, kon ik altijd die stem diep van binnen horen die zei: "je weet dat je het nog een keer gaat doen". Dat is wie ik heb moeten verslaan. Het is ook geen solo-missie. Verantwoordingspartners en Christus zijn ongeveer de enige mensen die naast je zullen vechten.

Ik verwacht niet dat deze verslaving ooit zal verdwijnen. Wij jongens horen allemaal verslaafd te zijn aan meisjes. Het is de manier waarop we bedraad zijn. We moeten gewoon de controle behouden.

Als laatste opmerking wil ik nogmaals benadrukken hoe nuttig deze blog is. Ik waardeer de enorme hoeveelheid steun die ik heb gekregen van je verhalen enorm. Ik denk ook dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat porno en overmatige masturbatie een probleem zijn dat tot ED leidt. Om deze reden denk ik dat het naar mijn mening goed is om je te concentreren op het helpen van elkaar hierdoor, in plaats van je te concentreren op specifieke en onbeduidende kwesties zoals specifieke neurotransmitters en hersenplasticiteit die een rol spelen bij pornoverslaving en ED.

Nogmaals bedankt voor uw steun!

 DOOR - Medestrijder

 van deze Medhelp-thread