Ik plaats dit nu, omdat ik het niet kan doen als ik 90 dagen bereikt. En hel ja, ik zal! De tekst is erg lang maar ik hoop dat het vermakelijk is en dat je er iets uit kunt halen (voor jezelf natuurlijk).
Als er fouten zijn, vergeef me dan, want Engels is niet mijn moedertaal.
Iedereen is verslaafd. Ik ook.
Een paar maanden geleden verliet mijn ex-vriendin me. Ze was mijn eerste echte liefde en het doet nog steeds pijn. Mijn verslaving aan haar liefde is elk uur gegroeid sinds de dag dat ze me verliet. Ik pak een glas wodka en neem een foto. Ik denk aan de tijd die we deelden, de gelukkige momenten. Meestal denk ik aan de gelukkige momenten. En haar mooie gezicht, haar prachtige lichaam. Negatieve dingen? Echt niet. Ze was perfect. En nu is ze weg. Ik neem nog een keer wodka. Het verdooft alle gevoelens. Ik masturbeer omdat het me helpt te vergeten. Het voelt om een of andere reden goed. Ik doe het steeds weer opnieuw, zoals ik de laatste 12-jaren van mijn leven deed. Met porno natuurlijk!
Drie maanden later. Mijn moeder sterft na 15 jaren vechten tegen kanker. Ze was alles voor mij. Ik kan de gevoelens die ik voel niet uiten. De pijn. Het verlies. Het voelt alsof mijn hart brandt en ik kan het niet stoppen. Hier ben ik weer terug en drink ik shot na shot. Numbing mijn gevoelens. Ik denk aan goede tijden waarin mijn moeder nog leefde en ik een vriendin had. Ik mis mijn ex. Ik masturbeer steeds opnieuw.
Zes maanden later. Mijn tante sterft na de bestrijding van kanker. Ze was een speciaal persoon voor mij. Voor mij zorgen terwijl ik een kind was en naar school ging toen mijn moeder moest werken. Ze was als een tweede moeder voor mij. Nogmaals die gevoelens. De pijn. Het verlies. De wodka. Dronken. Masturberen. Eenzaam.
De tijd gaat verder. Maand na maand word ik elk weekend dronken en verlies ik de controle over alles. Fucking girls Ik ben niet geïnteresseerd en soms zelfs niet aangetrokken. Ik laat een spoor van gebroken harten en gevoelens achter, terwijl ik het pad van het leven wandel en helemaal niets voel. Soms praat mijn brein tegen me en stelt me vragen als "weet je zeker dat je niet verslaafd bent?". Nah. Ik ben niet verslaafd omdat ik veel aannemelijke redenen heb waarom ik dat niet ben. Ga gewoon uit en feest alsof het de laatste dag op aarde is.
Twee jaar later. Tijdens het surfen op internet, op zoek naar goede adviezen over het leggen van meisjes, lees ik iets over een gemeenschap die NoFap heet. Ze praten over 'superkrachten' en zo. Je krijgt deze alleen als je stopt met het kijken naar porno. Ik heb veel artikelen over het onderwerp gelezen en een aantal reacties op de subreddit gevolgd. Na een paar dagen besloot ik het eens te proberen, want met die "superkrachten" verander je in een beest gevuld met testosteron en daarom krijg je veel meisjes.
Eerste poging. 35 dagen. Ik voel me als stront na mijn eerste terugval. Het is net alsof ik achterbleef bij mijn eerste echte liefde. Ik neem een week vrij en masturbeer als een gek. Ik heb de porno nodig. Ik heb mijn wodka nodig.
Tweede poging. 5 dagen. Wil iemand zich rot voelen vandaag? Ja graag! Ik masturbeer opnieuw. Oh en natuurlijk: ik heb mijn wodka nodig. Ik heb meer porno nodig. Fuck ja!
Dagen gaan voorbij en ik voel me erger als ik masturbeer. Ik begin eenmaal per week te masturberen. Goed gewerkt voor een tijdje. Ik geef geen rotzooi meer en val terug in masturberen en drinken.
Maanden later ga ik uit op een vrijdagavond. Dronken zoals gewoonlijk met mijn goede oude drinkmaatjes die daar de afgelopen jaren voor mij waren. Ik heb plezier, ik dans rond terwijl ik op een wodkadieet sta. Los drie dagen in een week. Ik ontmoet een oude vriend, hij koopt een fles met het heldere en pure spul. Ik neem een foto. Alles wordt donkerder om me heen. Mijn visie wordt wazig, totdat ik eindelijk flauwval.
Vijf uur later. Ik word wakker op straat. Waar ben ik? Mijn hele lichaam doet pijn, mijn armen bloeden een beetje. Mijn hoofd doet pijn als nooit tevoren. Terwijl ik strompel, vind ik een weg naar beneden de heuvel waar ik ben. Twee uur later kan ik een plek vinden die ik herken. Ik ben nog steeds in mijn geboortestad. Ik pak een taxi en ga naar huis. En slaap. Alsof ik meestal het hele weekend doe vanwege feesten. Ik word wakker en heb mijn ergste kater ooit. Terwijl ik mijn shit samenbreng, besef ik dat het Pasen is. Mijn familie wacht op me. Ik kan het familie-paasfeest niet bijwonen. Ik bel mijn vader en zeg dat ik ziek ben omdat ik iets verkeerd heb gegeten. Bullshit. Ze geloven het. Ik kan het niet.
Ik beloof mezelf: ik stop om 6-maanden alcohol te drinken en daarna wil ik niet meer dronken worden als neuken. De komende week masturbeer ik veel en het eerste weekend nadat ik mijn belofte heb gedaan komt. Sommige van mijn drinkvrienden noemen me. Ze willen uitgaan en feesten. Ik weiger. Ze lachen me uit. Omdat ik al meerdere keren heb geprobeerd te stoppen met 'genieten van alcohol'. Hetzelfde geldt voor PMO. Ik beëindig de oproep. Ik zit thuis. Alleen. Op een vrijdagavond. Niets te doen. Geen alcohol. Alle gevoelens die ik had moeten hebben gevoeld de laatste twee en een half jaar kruipen over mijn rug rechtstreeks in mijn aderen. Ik voel alles en niets op hetzelfde moment. Ik raak mezelf aan als ik eindelijk besef wat er in de komende vijf minuten zal gebeuren. Ik neem nog een belofte: ik wil mijn pornoverslaving beëindigen. Daarnaast wil ik stoppen met masturberen.
90 dagen later. Ik zit thuis voor mijn notebook. Ik schrijf een zeer lange tekst over de afgelopen paar jaar en mijn ervaringen die ik in die tijd had. Terwijl ik alle dingen las die ik schreef, besef ik dat het allemaal gaat om de slechte dingen die het leven naar me heeft gegooid.
Ik heb nooit gezegd hoe ik mijn universitaire studie heb afgerond nadat ik mijn masterproef in Architectuur met een perfecte score had afgerond. Ik heb dit bereikt in juni 2012. Vier maanden nadat mijn moeder aan kanker was gestorven. Mijn hele werk was aan haar opgedragen, omdat zij een van de vriendelijkste, gelukkigste en sterkste personen was die ik ooit in mijn leven heb gekend. Alleen al om na te denken over haar trotse glimlach, vervult mijn hart nog steeds van geluk.
Ik heb nooit het eerste concert van mijn band in juli 2012 genoemd. We hebben vijf nummers in één maand geschreven. Het laatste nummer dat ik op het podium speelde was het nummer dat ik voor mijn ex schreef. Zelfs het lied was aan haar opgedragen, het was een van de beste momenten in het leven. Ik was dankbaar dat zij en mijn pad zijn overgestoken, want zonder haar zou ik dat lied nooit hebben geschreven. Ik zou een geweldig moment in het leven gemist hebben.
Ik heb nooit gezegd hoe ik in augustus naar een backpackertocht naar Thailand ging, 2012. De dag dat ik daar aankwam, stierf mijn tante aan kanker. Tijdens mijn drie maanden durende tournee door het land kwam ik bij een tempel waar ik een kaars voor haar verlichte. Het was een mooi en duurzaam moment.
Ik heb nooit gezegd dat ik besefte dat ik helemaal geen architectuur wilde doen en besloot een baan te vinden die bij mijn karakter past. In februari begon 2013 I met werken op de plek waar ik nog steeds werk. Het is de beste baan die ik ooit heb gehad en het daagt me elke dag uit. Ik voel dat ik op de juiste plaats ben. Het voelt zo goed. Het maakt me blij.
Ik heb nooit alle mensen en goede vrienden genoemd die ik in 2013 heb ontmoet. De verhalen die we deelden, de tijden die we hadden, de dingen die we hebben gedaan. Ik kijk ook terug naar de fijne meisjes en vrouwen die ik heb ontmoet in de eerste dagen van NoFap en daarna.
De laatste paar jaar waren inderdaad de meest uitdagende en beste in mijn leven. NoFap gaf me iets dat ik ergens tussen de puberteit en een volwassene kwijt ben geraakt. NoFap schraapte de mist in mijn hoofd. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik een heldere geest. Soms voel ik me speels als een kind, gelukkig als een kat die in de zon ligt. Ik voel. Ik ben niet verdoofd meer.
Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt als 'superkrachten'. In plaats daarvan heeft NoFap me geconfronteerd met mijn ware zelf. De gevoelens die ik had gevoeld. De schande die ik had moeten hebben. De pijn die ik moest verdragen. Weekends alleen tijd doorbrengen met mezelf. Eenzaam voelen. Alleen terwijl je dat niet bent.
Ik duwde dit alles opzij. Met porno en alcohol. Zelfs als ik deze zogenaamde 'superkrachten' nooit zal ervaren. Het maakt me niet meer uit. Omdat ik iets veel waardevoller ben dan welke andere macht dan ook ter wereld. Tijd. Tijd om mezelf op de grond te ervaren. Tijd om erachter te komen wat ik echt wil in het leven. Ik lees veel berichten die de vraag proberen te beantwoorden: "Waar gaat NoFap over?". Zoals jullie allemaal weten, kunnen we nu een eindeloze discussie over dit onderwerp openen. De meeste mensen vergeten dat mogelijke antwoorden op deze vraag niet goed of fout zijn. NoFap gaat over hoe iemand zijn perfecte antwoord op deze vraag vindt.
Dus wat is het voor mij? NoFap is een proces. Je evolueert van dag tot dag, van maand tot maand, van jaar tot jaar. Het gaat niet om porno of fapping of "superkrachten". Het gaat om het bereiken van doelen. Uw persoonlijke doelen. Ik ben nog steeds op mijn reis en elke dag die voorbijgaat, geeft me een stukje van mijn echte ik terug. Het 'ik' dat ik de afgelopen jaren heb verloren. Nu ben ik weer op het goede spoor, voel me beter dan ooit, gezonder dan ooit en echt gelukkiger dan ooit.
En toch, ik heb een aantal onderwerpen en obstakels om over te steken. Maar ik doe het met stijl. Volledig nuchter zijn en zonder te fokken voor porno. Nu sta ik achter mezelf en elke dag denk ik na over hoe de dingen zijn verlopen. Mijn ervaringen herinneren me altijd waarom ik dit doe. Ik doe het voor mezelf.
Iedereen is verslaafd. Ik ook. Ik ben verslaafd aan het leven.
LINK - 90 dagen van NoFap of "Wie je echt bent!"
;
