Ik ben zo dankbaar dat ik per ongeluk dit kleine hoekje van internet ben tegengekomen. TL; DR: Wacht even. Het is het waard. Je zult niet meer bang zijn voor het leven.
Ik wilde mijn ervaring delen om iedereen die vóór dag 76 worstelt de motivatie te geven om door te gaan. Dagelijks eraan herinnerd worden dat andere mensen het gedaan hebben en dat ze dankbaar waren dat ze alles hadden gedaan wat ik nodig had om door te gaan.
Ik heb alle standaardvoordelen ervaren, maar de grootste superkracht die ik heb opgedaan, is mijn kijk op het leven en de toekomst. Tot NoFap bracht ik mijn hele leven door met een stille maar gewelddadige wanhoop die altijd op de achtergrond van mijn geest aanwezig was. Ik ben een gelukkige jongen, ik ben gezegend met een geweldige carrière, een ondersteunend netwerk van familie en vrienden, een geweldige vrouw, enz. Ik lach veel en ik kan genieten van de kleine dingen. Ik ga zoals iedereen door ups en downs, maar zelfs tijdens mijn gelukkigste tijden heb ik me altijd centimeters verwijderd van een verlammende depressie.
Mijn leven voelde altijd alsof het wankelde op de rand van vreselijk en verbazingwekkend. Het ergste was, op een heel diep niveau, (ik realiseerde me dit pas ver in No Fap). Ik had het gevoel dat ik uiteindelijk geen controle had over de manier waarop ik wankelde, het werd gecontroleerd door de willekeurige worpen van het universum en de manier waarop mijn brein is ontworpen. Dat was eng en ook wat me er onbewust van overtuigde om zo vaak mijn beloften aan mezelf op te geven: dieet, lichaamsbeweging, een bedrijf starten, mijn mening geven, voor dingen opkomen, enz.
Uiteindelijk, toen ik ouder werd, accepteerde ik dit gewoon als onderdeel van het moderne leven en dacht dat iedereen zich zo voelde. Ik heb het op één hoop gegooid met alle andere realisaties die mensen maken naarmate ze ouder worden, zoals beseffen dat volwassenen dingen niet zo duidelijk hebben als het leek als een kind.
Ik begon met No Fap en dacht nooit dat ik verslaafd was aan porno en nooit seksuele problemen had zoals ED of zoiets. Ik hoorde net dat het mensen meer gemotiveerd maakte (en de wetenschap van downregulatie en FosB klopte), en ik ben altijd veel ambitieuzer geweest dan mijn arbeidsethos, dus ik dacht dat het me zou helpen om door te gaan met enkele zijprojecten buiten werk.
Maar naarmate de dagen verstreken met No Fap, begon het deel van mij dat altijd een vreselijk deprimerend bestaan voelde slechts vijf centimeter achter mij te vervagen. Het werd vervangen door een gevoel van stevigheid in de kern van mij. Ik kan het alleen maar omschrijven als een gevoel van “geaard” en stabiel te zijn. Dit is absoluut onbetaalbaar. Mijn leven is uiterlijk niet drastisch veranderd. Ik kreeg alle reguliere voordelen zoals verbeterde concentratie, meer energie en vastberadenheid, meer vermogen om andere fysieke verslavingen / driften zoals nicotine, alcohol, junkfood en uitstelgedrag te beheersen. Deze zijn allemaal geweldig, maar zijn uitvoerig besproken. Maar wat onbetaalbaar is, is dat het gevoel van wanhoop en gebrek aan controle min of meer verdwenen is.
Of ik nu verdrietig of blij ben of boos of moe, dat bange gevoel in mijn achterhoofd dat alles op elk moment verschrikkelijk kan worden, is weg. Misschien was het hormonaal en biologisch, misschien was het meer psychologisch (door iets moeilijks te bereiken, voelde ik me meer controle over mezelf), waarschijnlijk veel van beide, ik heb geen idee. Het enige wat ik weet is dat het het absoluut waard is. Als er iets stressvols gebeurde, rukte ik met mijn knie naar een mentale ruimte die ongelooflijk bang was voor alles. Ik wilde in een gat kruipen en gewoon de rest van een vreselijk leven uitrijden tot het voorbij was. Als ik nu gestrest raak, ben ik gewoon gestrest. Als ik verdrietig ben, ben ik gewoon verdrietig. Dan gaat het voorbij en ben ik weer gelukkig. En het beste van dat weten, is dat ik niet een klein deel van mezelf zorgen maak tijdens de gelukkige tijden.
Nadat mijn flatline rond dag 55 was geëindigd, wordt het steeds moeilijker en de hunkering voelt aan als de eerste twee weken waarin ik gestrest en overweldigd ben. Ik krijg nog steeds vaak pornoflashbacks. Maar nu weet ik dat het het helemaal waard is.
Waar je ook bent, hoe vaak je ook bent teruggevallen, blijf daar deze keer. Het zal het zo waard zijn. De moeite die je erin steekt (waarvan ik weet dat het veel is) zijn zulke kleine aardappelen vergeleken met wat je eruit haalt. Dit is de krachtvermenigvuldiger voor een beter leven.
LINK - Dag 76. Makkelijker wordt het niet. Maar je wordt beter. (leeftijd 25)
;
