Ik ben verslaafd aan 27 en PMO. Ik startte MO in graad 5 (leeftijd 11 geloof ik). Mijn stiefbroer, de leeftijd van 13, die zomers bij ons kwam wonen, stelde me voor aan mijn eerste playboy magazine die zomer. Ik kan me niet herinneren wanneer masturbatie een gebeurtenis van elke avond werd, maar ik weet het op de leeftijd van 13 of 14.
Ik zou snel ontdekken dat er wat softcore porno op 2 was in het weekend. Ik zou zeggen dat ik naar bed ga, maar wacht uren voordat mijn ouders naar bed gaan, sluip dan naar buiten en zet de tv aan. Zittend recht voor me zodat ik met zo min mogelijk volume kon horen.
Ik begon hardcore porno te kijken in de zomer dat ik 14 of 15 was. Mijn grootmoeder had een belontvanger en had een van die kaarten die je elk kanaal gaf. Ik vond de pornokanalen op een avond terwijl ze sliep. Laten we zeggen dat ik vaker mijn oma ben gaan bezoeken.
Ik kreeg op 16 een computer en sindsdien heeft internet me van mijn oplossing voorzien. Ik herinner me dat toen ik voor het eerst begon te kijken, de gedachte aan anale me stoorde. Ik dacht: "waarom zou iemand dat willen doen, daar komt shit uit". Ik heb nu veel verschillende genres bekeken die me helemaal walgelijk maken.
Ik heb sociale angst en depressie. Ik heb zolang aan deze ziekte geleden als ik me herinner. Ik weet dat er een directe correlatie is tussen mijn PMO-verslaving en mijn geestelijke gezondheid. Ik kan me op 20-leeftijd herinneren toen ik naar Bootcamp ging voor de marine-reserves. Ik heb de hele 2-maanden niet masturberen. De eerste paar weken was ik erg gespannen. Maar iets begint de week 3 of 4 te veranderen. In een omgeving waar iemand die aan deze ziekten lijdt meestal een toename van angst zou ervaren, vond ik vertrouwen en geluk. Na de eerste maand kregen we eindelijk een weekend vrij en verloor ik dat weekend mijn maagdelijkheid. Ik hoefde het niet eens te proberen. Het meisje kwam naar me toe! In de volgende 4-weken merkte ik dat ik meer sprak en gewoon meer enthousiast was over het leven.
Ik heb twee jaar geleden nog een soortgelijke ervaring. Als ik voor het eerst naar de ted kijk, praat ik "de ondergang van jongens". Ik besloot dat ik zou stoppen (ik stopte voor 2 en een halve maand). Ik werkte de slechtst betaalde en meest arbeidsintensieve baan die ik ooit in mijn leven heb gewerkt. Ik merkte opnieuw dat ik zelfverzekerder en gelukkig was in een omgeving die niet erg ideaal was.
Ook de bruiloft van mijn maatje was bijna aan het einde van die periode, waarin ik een bruidsjonker was. Ik had die avond eigenlijk mijn keuze uit twee verschillende meisjes die bleven proberen met me te dansen. Toen werd ik twee dagen later opnieuw in een bar gelegd door een ander meisje. Ik viel enige tijd daarna terug en raakte weer verslaafd.
Ik stop deze keer voorgoed. Ik verander mijn levensstijl ten goede. Ik wil emoties ervaren zoals geluk, opwinding en zelfvertrouwen. Ik ben moe van verdriet, angst en angst.
Ik hoop deze community te gebruiken als een plek voor motivatie en begeleiding bij deze verandering van levensstijl.
LINK - Mijn verhaal
By imjustoneguy
;
