Een retrospectief gedicht op dag 30

Wazige randen en een bewolkt ideaal,
Met ongrijpbaar thematisch en gevoelloos gevoel.
Er is hier iets, iets vol verkeerd
Een verre stem. Zwak maar sterk.

Iets dat ertoe doet en op high is gebouwd
mijn perspectief op anderen die vliegen en vliegen.
Geluk en paden en aangeboren ambities.
Gekristalliseerde momenten van steenachtige beslissingen.

Een glazen plafond en een brandende zon
Kleivleugels en een rokend pistool
Maar de stralen zijn mentaal, de grond is druk
En iedereen is stil. Waarom heeft niemand geschreeuwd?

Een wiel rolt en komt rond.
Genoeg tijd om het te vinden?
Hoe sneller en groter de cyclus wordt,
Met minder en snellere beats van de drums.

De spoel draait steeds strakker
Verbazingwekkend leert en leert mijn geest.
Minder beats en een uitgeputte put
Tijd om te graven. Moraal om te verkopen.

Wazig is comfort. Cloudy is veilig.
Bescherm je tegen dat innerlijke kunstaas.
Die gevaarlijke stem die diep vanbinnen op de loer ligt
Dat ding waar je je constant voor verbergt.

Ik ben een zorgvuldige benadering.
Niet-gedefinieerd. Weinig specificatie.
Ik hoop dat ik die stem nooit zal vinden
Confronterende keuze opduiken.

Zintuigen dof en ogen dimmen
Kleurneutraal en klauwen bijgesneden.
Vermak je dorst op afnemende rendementen.
Stop niet of anders brandt het.

Ondertussen zijn die moedige paar
Vliegen op vleugels gevormd uit lijm
Alle geluk, alles is op hun manier.
Ik heb 5% gelezen van wat ze zeggen.

Maar ik ben tevreden, ik heb geleerd me aan te passen
Mijn verwachtingen, mijn vertrouwen en lust.
En ik ben gezond, vraag het gewoon aan de menigte.

Vraag het 10-jarige gewoon niet aan mij
Als ik trots ben.

[Privé verzonden met toestemming om te delen]