Ik was een pornoverslaafde, maar ik dacht van niet

… Het bekijken van pornografie en masturberen werd een dagelijks ritueel voor mij, zo niet meerdere keren per dag. Ik had mijn favoriete websites en favoriete video's met mijn favoriete pornoactrices. Ze waren als mijn persoonlijke harem. Ik zou het lichaam kiezen dat ik die dag leuk vond om in mijn behoeften te voorzien, en ook voortdurend op zoek naar meer vers vlees. Ik was altijd op jacht.

Met een bijna oneindig aanbod van digitale vrouwen, die geen moeite kostten om het hof te maken of te verleiden, was ik de enige grens aan mijn toegeeflijkheid. Ik klikte elke sessie door 10, 20 of zelfs 30 video's die maar een kwartier of zo duurden. Ik zou natuurlijk niet de hele video's bekijken, maar alleen genoeg skimmen om de perfecte scène te vinden die mijn orgasme waardig is.

Naarmate video's bekender werden, werden ze saai. Ik had constant nieuwe en spannendere inhoud nodig om me op te winden. Dit leidde me naar een donker pad waar ik begon te zoeken naar nieuwe video's van gewaagde of obscene aard. Gelukkig stopte ik voordat het te donker werd (bijvoorbeeld kinderporno), een ellendige put waar veel pornoverslaafden uiteindelijk in terechtkomen.

Ik was een pornoverslaafde, maar ik dacht van niet. Ik dacht dat ik een normale jongen was die normale dingen deed. Ik bevredigde gewoon een natuurlijke drang die alle mannen hebben. En aangezien ik geen echte partner had om aan deze drang te voldoen, vond ik het prima om te kijken. Ik deed niemand pijn. Het enige wat ik aan het doen was, was video's kijken en mezelf een plezier doen. Porno is acceptabel en gezond, toch? …

[De volledige blogpost van Aaron Shugyosha is niet langer beschikbaar]