Ik ben niet speciaal. Gewoon een man die al 21 jaar aan verslaving leed en anderen hielp.

Hallo, ik ben niemand speciaal. Gewoon een man die 21 jaar aan een verslaving leed en anderen hielp.

Het is een lange LANGE post, ik hoop dat je het zult lezen.

Nou, seks/porno is altijd een probleem voor mij geweest. Rond de leeftijd van 8 of 9 was er een vrouw die mij mishandelde. Het voelt nog steeds niet als mishandeling (ik ben nog in therapie) maar omdat ik geen trauma's voel ga ik ervan uit dat alles goed met me is. Maar dat is slechts mijn eerste reactie. Als ik begin te mediteren, en echt terugga naar dat moment en het hele leven daarna, kan ik eerlijk zeggen.. Het heeft me enorm verpest!

Ik geloof dat ik direct na dat moment met masturbatie begon.

ik ben pmo-verslaafd sinds de leeftijd van 9. Ik werd veel gepest, dus nadat ik ontdekte dat de pmo zo'n opluchting was, begon ik pmo dagelijks te oefenen.

Dus vanaf dat moment heb ik elke dag ongeveer 3 keer per dag een pmo gedaan. Toen ik 18 werd, kreeg ik dexamfetamine vanwege problemen met focus, concentratie enz. Vanaf het moment dat ik het effect van amfetamine en pmo opmerkte, was ik zo verdomd verslaafd, ik pmo'd nog steeds elke dag nuchter, maar ik denk eens in de twee keer per week ik heb de hele nacht amfetamine en pmo gedaan. Het was absoluut het beste gevoel ter wereld. Toen ik naar mijn eigen appartement in een grote studentenstad verhuisde om te studeren begon het te escaleren. Om een ​​lang verhaal kort te maken, ik werd steeds verslavender en op 26-jarige leeftijd begon ik bijna elke week te masturberen op amfetamine. Ik heb ongeveer 3 a 4 dagen achter elkaar gebingeld zonder te slapen. Alleen masturberen en zoeken naar extreme EXTREME gewelddadige porno. Op een gegeven moment – ​​17 mei 2015 – raakte ik in een zware psychose. Ik had er al 3 eerder, maar deze was zo verdomd zwaar dat ik mijn ouders belde en ze letterlijk alles vertelde (later realiseerde ik me dat het maar 20% was, maar daar kom ik op terug) over mijn verslaving. Ik vertelde ze dat ik verslaafd was, dat ik op zoek was naar extreme porno etc etc. Vanaf dat moment begon mijn herstel. Eerst ging ik naar de afkickkliniek. De eerste keer dat ik eruit stapte na slechts 1 dag. Vol ontkenning keerde ik meteen terug naar mijn oude leven. Na bijna 3 maanden middelenmisbruik, werd ik weer psychotisch en ging ik meteen weer naar de afkickkliniek.

Hoewel ik daar een goede tijd heb gehad, heb ik nooit dat echte "AHA-dit is wat het is"-moment gehad. Dus ik werd vrij van drank en drugs en bleef ongeveer 2 maanden nuchter. Toen alles weer cool was in mijn hoofd, vergat ik alle afspraken die ik met mezelf had gemaakt en begon ik weer drank te gebruiken. (kanttekening: ik ben nooit gestopt met pmo tijdens dit proces omdat ik niet wist dat het zo erg was)

Dus begon ik weer drank te gebruiken en het verpestte me weer. Wederom kreeg ik een zware psychose. Deze keer was het zo zwaar dat ik buiten stemmen hoorde schreeuwen dat ze me zouden vermoorden en ik dacht dat mijn ouders aan de basis lagen van een samenzwering om mijn keel door te snijden. (vanwege de gewelddadige porno die ik heb gezien, dacht ik dat mensen wilden doden ik) Dus moesten ze me naar het psychiatrisch ziekenhuis brengen. Ik ben daar 1,5 maand gebleven, volledig gedrogeerd door allerlei medicijnen. Dus toen ik terugkwam uit het ziekenhuis was ik uitgeput en heb ik 8 maanden lang op de bank gelegen. Toch pmo ik dagelijks.

Na ongeveer 4 maanden ziek te zijn geweest, herstelde ik een beetje en begon ik wat liefdadigheidswerk te doen. Nog eens 4 maanden later begon ik weer te studeren. Maar deze keer op een veel lager niveau dan ik vroeger studeerde, omdat ik mijn hersenen SLECHT had verknald>

Vanaf daar ging het goed en begon ik mijn leven op de rails te krijgen. Totdat ik de afspraken die ik met mezelf had gemaakt weer vergat en het weer verkloot. Terugval na terugval. Drugs, drank, pmo alles haha. De psychose kwam terug en alle medicijnen ook.

Dus besloot ik om de drank en drugs eindelijk voorgoed op te geven. Ik moest mijn leven herstellen.

Ik ben een jaar nuchter gebleven. Ik had een baan als ervaren hulpverlener in de GGZ en hielp mensen met dezelfde problemen die ik heb/had. Maar ik bleef pmo'en. En ik raakte zwaar verslaafd aan instagram en facebook. Ik was altijd verslaafd aan instagram, maar het werd niet obsessief. Ik schrijf gedichten en dat deed het zo goed op instagram dat ik bleef posten. Plotseling -binnen 2 maanden- draaide mijn leven alleen maar om facebook en instagram (en pmo) en raakte ik ook steeds meer verslaafd aan suiker en cafeïne.

Ik begon ook manieren te vinden om me beter dan normaal te voelen door te zoeken naar noötropica. Ik ben een grote fan van natuurlijke supplementen, maar op een gegeven moment moest ik meer geluk hebben. Op een forum schreef een man dat de beste nootropic die hij ooit heeft gebruikt, op nofap ging nadat hij verslaafd was geraakt. Ik vond het interessant en begon te lezen over nofap ... En daar was het verdomde AHA-MOMENT! Ik heb me nog nooit meer verbonden gevoeld met mensen die ik nog nooit eerder heb ontmoet dan met alle jongens en meisjes die schrijven over nofap en pornoverslaving.

Dus besloot ik het eens te proberen. Mijn eerste streak was 4 dagen en ik voelde me goed. Na 4 dagen viel ik terug en ik dacht "bleh, dit is niets voor mij." Klassiek voor mij - en voor alle verslaafden - is ontkenning.
Dus na een week opnieuw fokken wilde ik het opnieuw proberen. Ik bleef ongeveer 7 dagen schoon van fokken en ik voelde me geweldig! Maar na een week kreeg ik weer een terugval in drugs en bing fapping. Ik voelde me vreselijk. 1 jaar nuchterheid in de put.

Ik wilde ECHT iets aan mijn leven doen, dus besloot ik terug te gaan op nofap. Dat was 15-02-2018!!!

Na een week nofap voelde ik me op de top van de wereld .. Extreem positief. Maar na een week dacht ik .. "aah, ik voel me zo goed, alles is gedaan, trauma is weg, ik voel me zo goed jeeej jeej jeeee laten we flappen." Ik heb mijn ouders al over nofap verteld en ze hebben sterk aangeraden het niet te doen. En toen raakte het me. Mijn lichaam en hersenen logen tegen me sinds ik drugs begon te gebruiken. Ik voelde me niet geweldig. Het lichaam en mijn geest vertelden me dat ik me goed voel om een ​​dosis dopamine te krijgen. Dus besloot ik niet toe te geven en bam.. psychose nummer 6!

Ik schaam me zo voor het hele proces.. Beginnend met vanille-foto's in boeken tot softcore tot hardcore tot extreem tot extremer tot nog extremer tot enz. Ik weet dat het de verslaving is die doet wat hij het beste kan.. Je ziek maken. Je een dier maken. Maakt je alles wat je niet wilt zijn! Maar zoals ik in het bovenstaande bericht schreef.. Ik kijk al zo ZO ZOOOO lang naar (extreme) porno dat ik zo'n enorme bijdrage heb geleverd aan de uitbuiting van deze mensen.! Ik voel me er vreselijk bij. Ik kan in het verleden niets veranderen, maar vanwege dat verleden heb ik nu de keuze gemaakt om mijn hele leven te werken om het niet nog een keer te verpesten.

Ik ben klaar met mijn leven als verslaafde en ben eindelijk bereid me volledig in te zetten om nuchter te worden. Ik ben ervan overtuigd dat als je al zo lang verslaafd bent, werken aan herstel net zo belangrijk moet zijn als zuurstof, water, eten en slaap.

Ik begrijp eindelijk dat ik niet verslaafd ben aan pmo, drank, drugs. Noch voor instagram, facebook, suiker, cafeïne. Ze geven me allemaal een shot instant geluk. Ik ben verslaafd aan kortetermijnoplossingen. Naar het effect van korte termijn oplossingen. En het zijn niet alleen die dingen.. Mijn verslaving zit in elke vezel van mijn leven. Mijn herstel betekende altijd dat ik mijn vrienden, familieleden, ouders bijna iedereen vertelde hoe goed ik aan mijn herstel werk. Ik voelde de onbedwingbare behoefte om complimenten te krijgen over mijn werk, herstel, mijn leven etc etc. Mijn verslaving zit in ALLES!

Iemand schreef dit "gemakkelijke keuzes, moeilijk leven - moeilijke keuzes gemakkelijk leven"

Voor mij is het "Gemakkelijke oplossingen -> moeilijk leven / Moeilijke oplossingen -> Gemakkelijk leven."

Ik ben zo blij dat ik deze community heb gevonden.

Sinds ik stopte met alle kunstmatige stimulatie zoals koffie, suiker, instagram, facebook, nofap enz. En sinds ik mijn ouders vertelde over wat er in mijn jeugd was gebeurd, voelde ik me meer ontspannen dan alle drugs konden doen. Het heeft me tenslotte nog 3 jaar gekost om alles te vertellen. Ik zei altijd tegen mezelf dat het niet nodig was om mensen te vertellen wat er was gebeurd, omdat ik me nooit echt realiseerde hoe het mijn leven verpestte. Toen ik besefte hoe het mijn leven beïnvloedde, hoopte ik dat het vanzelf zou verdwijnen.
NIET. Uiteindelijk moest ik eerlijk zijn en iedereen vertellen wat er was gebeurd. Mijn therapeut en mijn ouders moesten echt uitleggen hoe het mijn leven verpestte. Ik heb geen baan, geen hbo-opleiding (ook al kon ik naar de universiteit). Ik woon bij mijn ouders, ik heb geen geld etc...
Ik ben gewoon blij dat hoewel het leven me niet goed heeft behandeld, ik nog steeds geloof dat het leven geweldig kan zijn.

Dus zoals ik al zei, ik ben verslaafd geweest aan drank, drugs, suiker, cafeïne, pmo, pmo met veel amfetamine, instagram, facebook, complimenten etc etc. Toen ik stopte met het gebruik van de ene, raakte ik betrokken bij de andere verslaving.

Ik denk dat verslaving slechts een symptoom is van een dieper liggend probleem. Het komt vaak voor dat verslaafden verslaafd raken aan andere dingen wanneer ze de oerverslaving doorbreken. Ik denk dat als je dieper ingaat op waarom je verslaafd bent, het gemakkelijker te begrijpen wordt.

Dus zoek uit waarom je verslaafd raakt! En het is niet omdat je het leuk vindt. Er zit meer achter het simpele "Ik vind het leuk".

Zoals ik al schreef, kijk goed waarom je verslaafd bent. Omdat elke kortetermijnoplossing zorgt voor een toename van dopamine en daarom voelen we ons goed. We hebben die prik nodig omdat we niet kunnen omgaan met het gevoel dat we hebben als we die prik niet krijgen. We kunnen niet omgaan met negatieve emoties. Je moet dus weten waarom je op zoek bent naar kunstmatige stimulatie. Ik zie het als een ui.

De zure ui wordt mooi bewaard in de buitenste schil.

Voor het gemak noemen we de huid rond de ui verslaving.

Als je de buitenste schil rond de ui verwijdert, begin je spontaan te huilen. Het is zuur. Het doet pijn aan je ogen. Dus onze natuurlijke reactie is om daar iets aan te doen. Omdat wij als mensen evolutionair geprogrammeerd zijn om snelle oplossingen te vinden, is onze eerste reactie om dat laken weer op zijn plaats te leggen. We maskeren het zuur. Dus we vallen terug in onze oude verslaving, of we vinden, onbewust, een nieuwe verslaving.

Dus, zoals ik al zei, als je de buitenste laag van de ui opent, is het zuur en krijg je tranen. Daarom moet je de ui pellen.

Je moet alle ui schillen tot je bij de kern komt. Werk aan die kern. Pak de kern uit. En als je de kern hebt gevonden, ontrafel dan ook de kern. Ik heb gemerkt dat wanneer je bij de kern komt, er nog steeds een kern is. Ik heb 6 keer gehad dat ik dacht dat ik bij de kern zat, maar dat er toch een onderliggend probleem was. En uiteindelijk, als je eindelijk tot de kern bent gekomen, stop je met huilen omdat er geen ui meer is!

Het is ook heel handig om deze video 10 keer te bekijken!!

En het heeft me enorm geholpen om een ​​plan te maken. Dus toen ik begon te stoppen met verslaafd te zijn, wilde ik gewoon stoppen.. En dat is goed, maar het is verdomd moeilijk om de focus te behouden met maar één reden. Dus ik maakte een plan. Waarom raak ik verslaafd? Wat is het in mijn leven dat me zo weinig vreugde geeft dat ik altijd andere manieren moet vinden om gelukkig te worden. .. Dus begin met de gigantische vraag… WAAROM BEN IK VERSLAAFD? Begrijp je volledig waarom je toevallig de hele tijd gebruikt? Zoals ik schreef, was ik een fulltime verslaafde. Porno, drugs, drank, suiker, cafeïne, sociale media, complimenten van andere mensen.. Elke kortetermijnoplossing die ik gebruikte om met mijn problemen om te gaan.. Echt waar, na zo lang over mijn verslaving nagedacht te hebben, kwam ik tot de conclusie dat mijn verslaving in elke vezel van mijn leven zit!! En ik kwam eindelijk op een punt waarop ik echt begrijp waarom ik verslaafd ben. Aangezien ik volledig begrijp wat verslaving is en wat de mechanismen achter (mijn) verslaving zijn, is het makkelijker om niet toe te geven!

Zoek dus alle dingen uit die je moet weten over verslaving in het algemeen en over verslaving in relatie tot jou. Internet is daar best handig voor. En, misschien niet het leukste om te doen, je veel vervelen! In deze moderne tijd zijn we altijd ergens mee bezig. Vanaf het moment dat je je realiseert dat je je verveelt, zul je een manier vinden om met die verveling om te gaan. We hebben internet, boeken, SMARTPHONES, mensen om mee om te gaan. Kijk waar ik heen ga.. Onze hersenen worden gevuld met imput, imput, imput…. We zijn nooit meer leeg. Ja, ik weet het, verveling is niet leuk, maar het is essentieel voor het genezen van de geest en voor het vinden van antwoorden op zulke grote vragen als waarom ben ik verslaafd, waarom val ik steeds terug. Dus ga op internet, lees verhalen over ervaringen van anderen en verveel je en denk na.. DENK VEEL. Ik vond het heel ontspannend om een ​​boswandeling te maken, veel cardio te doen, te lezen of gewoon te mediteren. Er zijn heel veel meditatievormen. Ik hou van degene die ik tel mijn adem. En ik hou van degene waar ik gewoon nadenk over alles wat opduikt. Meestal gaat het over mijn verslaving.

Je moet er dus voor zorgen dat wanneer je volledig wilt herstellen van een verslaving, dit bovenaan je lijst moet staan... Het moet het belangrijkste zijn naast voedsel, water, lucht en slaap. Dus als je volledig begrijpt wat de mechanismen achter je verslaving zijn, dan maak je een solide plan. Gewoon beginnen om opnieuw op te starten zonder een plan is hetzelfde als beginnen aan een Iron Man-triatlon zonder enige training.

En met een plan bedoel ik een echt plan.. Dus ik heb een mindmap gemaakt van alle redenen waarom ik niet wil foppen en waarom ik in godsnaam wil stoppen met mijn verslaving. Ik zou willen voorstellen dat je een geschreven paper maakt met 40 redenen waarom je niet meer wilt foppen. Ik zeg 40 omdat 2 tot 5 redenen te kort zijn. 40 redenen is een redelijk lange lijst, dus het kost wat tijd om te lezen. Het kan je geest afleiden van de driften. Ik denk dat wij verslaafden erg goed zijn in het vinden van redenen waarom we het zouden moeten doen.. En daarom zijn we zo verdomd goed in het overtuigen van ons om toe te geven.. En, niet te vergeten, een van de belangrijkste dingen is gezonde voeding. Mijn herstel zou absoluut mislukt zijn als ik ongezond was blijven eten. Uiteindelijk moest ik zelfs cafeïne en suiker opgeven en masturberen voor porno. Wij, verslaafden, zijn altijd op zoek naar de dosis dopamine. Dus om te herstellen en je hersenen opnieuw te bedraden, is het goed om te stoppen met alle kortetermijnoplossingen. Ik zou willen voorstellen om mee te doen aan de dopamine-uitdaging. Ik heb een link toegevoegd naar de dopamine challenge.. haha..

https://www.reddit.com/r/NoFap/comments/5crla0/the_dopamine_challenge_are_you_tough_enough/

Een planning maken is zo belangrijk. Geen plan hebben is hetzelfde als de marathon willen lopen zonder te willen trainen…

We moeten dus echt die mentaliteit veranderen en ons alleen de redenen laten zien waarom we niet meer willen gebruiken..

Het hielp en helpt me nog steeds veel, als ik echt sterke drang heb, om een ​​mantra te maken van alle redenen waarom ik het niet wil doen. En als een hunkering naar drugs, alcohol of een pornogerelateerde gedachte of beeld in me opkomt, tel ik van 1 tot 6 en achteruit en visualiseer ik de cijfers. Ik tel en visualiseer gewoon zo lang als ik nodig heb om van de pornobeelden of -gedachten af ​​te komen. Dit doet twee dingen.. Het zorgt er namelijk voor dat je de drang krijgt als je het consequent doet en... het helpt je hersenen om paden te vinden die geen verband houden met middelenmisbruik (herbedrading). Ik merkte echt dat na 3 weken van consequent doen, de hunkering begon te verzwakken... En daarna, als de hunkering weg is, doe ik de mantra 6 keer vol.. En als dat niet helpt, en ik ben thuis, ik spring onder de ijskoude douche. Het is zo'n schok voor lichaam en geest dat ik er in 90 procent van de tijd niet eens aan kan denken haha.. En als zelfs dat me niet helpt, ga ik rennen zolang ik nodig heb. De laatste keer dat ik moest rennen, ging ik 25 kilometer door hahaha.

Dus de andere dingen die ik doe om met de drang om te gaan zijn...

Moeilijke oplossingen, gemakkelijk leven – gemakkelijke oplossingen – moeilijk leven

Ik denk dat het een lange, moeilijke en zware reis zal worden, maar het is het meer dan waard.

Toen ik aan mijn verslaving(en) begon te werken, had ik absoluut geen idee wat ik aan het doen was. Ik vond het ook niet nodig. Ik denk dat als je mijn verhaal leest, je zult zien dat het meer was dan nodig. Ik ben nu 3,5 jaar bezig met mijn herstel en ik ben nog steeds niet waar ik wil zijn. Ik ben nu zelfs 4 maanden gestopt met werken om meer aan mijn herstel te werken.

Uiteindelijk heb ik alles stopgezet. Instagram, Facebook, suiker, cafeïne, drugs en alcohol. Ook probeer ik te werken aan mijn obsessieve drang om complimenten te krijgen.

In het begin had ik het gevoel dat ik alles moest opgeven. Ik vond het verschrikkelijk omdat ik het nodig had. Nu kom ik langzamerhand tot de conclusie dat alles wat ik niet wilde opgeven om rechtvaardig te leven, mij het leven kostte. Leef matig, wees net op tijd tevreden en geluk komt wanneer je het niet verwacht omdat je niet bezig was met gelukkig worden maar met leven.

Gebaseerd op mijn eigen ervaring van de afgelopen 21 jaar, geloof ik echt dat het een lange reis is. Ik ben niet zomaar verslaafd geraakt. Dat is niet in één keer gelukt. Het is een lange weg om verslaafd te raken. Daarom kan ik niet verwachten dat ik er ineens klaar voor ben.

Elke keer als ik dacht dat ik er was, komt er iets nieuws. (ui: onderliggend probleem) En dat is niet erg, dat is goed. Omdat ik volledig wil herstellen. Ik geloof heilig dat herstel net zo belangrijk moet zijn als de zuurstof die je inademt, het voedsel dat je eet en het water dat je drinkt. Je bent niet in 1 jaar verslaafd. Dat is iets wat al jaren zo gaat. En waarschijnlijk kom je nog een paar keer op dit punt.. Het punt waarop alles goed lijkt te gaan en dan vergeet je alle afspraken die je met jezelf hebt gemaakt…

Ik heb zo vaak meegemaakt dat het weer goed ging (tenminste, dat dacht ik) en dat ik mijn eigen afspraken vergat. Ik vergat de afspraken omdat het weer goed ging… Dus viel ik ongeveer 100+ keer terug. Wees voorzichtig met die momenten.

Nu realiseer ik me dat het andersom is. Door die afspraken gaat het goed!

Weet je wat het probleem is met de mensheid als geheel? Wij, mensen, zijn jagers en verzamelaars gebaseerd op ons verleden. Het deel van ons brein dat verantwoordelijk is voor het gevoel van plezier en van "ah, dit is belangrijk dus dat moet ik vaker hebben" was ongeveer het eerste deel van ons brein. Dat is ook logisch. Zonder een gevoel van plezier zouden we nooit hebben kunnen evolueren. Voedsel is belangrijk om te leven, daarom voelen we ons goed na het eten. Seks is buitengewoon belangrijk voor de reproductie van onze genen, dus dit is een van de meest intense, natuurlijke dopamine-stoten. Zoals ik al zei, het is een mechanisme dat ervoor heeft gezorgd dat we in het nu leven. Dus van nature zijn we altijd bezig met ons goed voelen. Alleen in het verleden ging het om een ​​primair goed gevoel. Het ging niet zozeer om langetermijnplanning. Eten, slapen, contact maken met je groep, gevaar ontvluchten. Dat waren vooral dingen voor de korte termijn. Een van de weinige dingen die op de lange termijn gepland waren, was de reproductie van onze genen. Ik weet zeker dat je begrijpt wat ik bedoel.

Het nadeel van de mensheid is dus dat we altijd gaan voor korte termijn oplossingen. Kijk bijvoorbeeld naar ons eetpatroon. Het is volkomen onlogisch om 3.4.5.6 keer per dag te eten. Ons lichaam krijgt nauwelijks tijd om het te verwerken. Ik eet ongeveer 2200 calorieën per dag. Voornamelijk vet, een beetje eiwit en heel weinig koolhydraten. Ik voel me zoveel beter dan toen ik 4 keer per dag at

Maar er is goed nieuws jongeman. We kunnen onze hersenen trainen.

Het heeft heel lang geduurd voordat ik door de mechanismen achter verslaving heen was. Elke keer stopte ik met iets en begon ik iets anders te doen. Dat werkt een tijdje totdat je weer ontspoort.

Elke keer dat je terugvalt in oude gewoonten, worden de paden van de oude gewoonten sterker. En elke keer dat je valt voor kortetermijnoplossingen, wordt de prefrontale cortex zwakker. De prefrontale cortex is betrokken bij cognitieve en emotionele functies zoals besluitvorming, planning, sociaal gedrag en impulscontrole. Dus, zoals je kunt zien, tilt het een het ander op.

Ik kan je geen antwoord geven over hoe je het moet doen. Ik kan je alleen maar vertellen waarom het altijd mis ging met mij.

Ik heb mijn herstel niet bovenaan mijn lijstje gezet. En ik herstelde vooral voor anderen. Om complimenten te krijgen, om te horen dat ze trots op me waren. Niet omdat ik geen wilskracht heb. Of geen discipline.

En omdat ik altijd koos voor kortetermijnoplossingen, vond ik het enorm moeilijk om langetermijndoelen te stellen.

Sorry voor het lange bericht, maar ik hoop dat ik je heb geïnspireerd om aan je herstel te werken. Ow, en ik zou willen voorstellen om te beginnen met een volledige herstart in de harde modus. Dat is de beste manier voor herstel van de dopaminereceptor en om het uit je systeem te krijgen.

En vergeet niet te behagen:

We geven geen dingen op om te herstellen. We gaven het leven op om verslaafd te raken.

PS. Vooral in de tijd dat ik amfetamine en pmo gebruikte, was ik op zoek naar zulke perverse dingen dat ik uiteindelijk dacht dat ik een vreselijke man was. Nadat ik stopte met het gebruik van drugs, was het nog steeds extreem en daarom geloofde ik nog steeds dat ik verschrikkelijk was.

Nu, na 101 onthoudingen, begin ik eindelijk weer een normale smaak te krijgen. Ik kwam tot de conclusie dat mijn smaak voor vrouwen vrij gemiddeld is.

Ik heb bijvoorbeeld veel porno gekeken die je voor mij veel meer dan normaal kunt beschouwen. Ook homoporno. Homo hardcore porno. Ik heb zelfs veel seks gehad met jongens.. Heel veel.

Ik heb mezelf nooit als homo beschouwd, maar lange tijd heb ik gedacht dat ik biseksueel was. Nu, na het stoppen met mijn verslaving, heb ik een meer vanillesmaak en realiseer ik me dat ik eigenlijk hetero ben haha.

Dus doe de volledige herstart, word nuchter en daarna kun je bepalen wat normaal voor je is!

Als je vragen hebt, stel ze dan gewoon.

Mijn dagboek: https://www.nofap.com/forum/index.php?threads/21-years-of-addiction-my-fight-my-story.164500/

PSS. De absolute basis voor een goed leven is om eerst aan jezelf te denken. Als je echt over jezelf leert nadenken, dan komt er vanzelf veel ruimte om aan anderen te denken. We kunnen zeggen dat we niet goed over onszelf dachten, wat waarschijnlijk de reden is waarom we verslaafd zijn geraakt.

Kijk nu eens om je heen, hoeveel mensen leven er op de automatische piloot. En hoeveel van die mensen zijn echt in staat om voor anderen op te komen. De automatische piloot van de wereld van vandaag is dat we ons voortdurend inzetten voor snelle, kortetermijnoplossingen.

Wees dus trots op jezelf dat je voor jezelf opkomt, dat je aan jezelf denkt en doet wat het beste voor je is!

LINK - 101 dagen sinds ik 9 was! Lees mijn verhaal/tips/tricks lang

by Mitheid