Bewijs dat 'voedselverslaving' een geldig fenotype van obesitas is (2011)

Er zijn steeds meer aanwijzingen voor 'voedselverslaving' (FA) bij dieren die suiker en vet eten. Het doel van deze studie was om de legitimiteit van deze aandoening in de menselijke conditie te onderzoeken. Het was ook onze bedoeling om de validatie van de Yale Food Addiction Scale (YFAS) - de eerste tool die werd ontwikkeld om personen met een verslavende neiging tot voedsel te identificeren - uit te breiden. Met behulp van een steekproef van zwaarlijvige volwassenen (in de leeftijd van 25-45 jaar) en een case-control-methodologie, hebben we onze beoordelingen gericht op drie domeinen die relevant zijn voor de karakterisering van conventionele verslavingsstoornissen: klinische comorbiditeit, psychologische risicofactoren en abnormale motivatie voor de verslavende stof. De resultaten waren sterk ondersteunend voor het FA-construct en de validatie van de YFAS. Degenen die voldeden aan de diagnostische criteria voor FA hadden een significant grotere comorbiditeit met eetbuistoornis, depressie en aandachtstekort / hyperactiviteitsstoornis in vergelijking met hun leeftijds- en gewichtsequivalenten. Degenen met FA waren ook impulsiever en vertoonden een grotere emotionele reactiviteit dan zwaarlijvige controles. Ze vertoonden ook een grotere hunkering naar voedsel en de neiging om 'zichzelf te kalmeren' met voedsel. Deze bevindingen bevorderen de zoektocht naar klinisch relevante subtypen van obesitas die mogelijk verschillende kwetsbaarheden hebben voor omgevingsrisicofactoren, en zouden daardoor meer gepersonaliseerde behandelingsbenaderingen kunnen opleveren voor degenen die worstelen met overeten en gewichtstoename.