De snacking-rat als model voor obesitas bij de mens: effecten van een vrije-keuze vetrijke, hoog-suiker dieet op maaltijdpatronen (2014)

Int J Obes (Lond). 2014 mei; 38 (5): 643-9. doi: 10.1038 / ijo.2013.159. Epub 2013 Aug 27.

la Fleur SE1, Luijendijk MC2, van der Zwaal EM2, Brans MA2, Adan RA2.

Abstract

DOELEN:

Ratten die onderworpen zijn aan een vrije-keus vetrijke, hoog-suiker (fcHFHS) voeding houden voortdurend aan te veel eten, vertonen verhoogd voedingsgemotiveerd gedrag en worden overdreven zwaarlijvig. Omgekeerd toonden verschillende onderzoeken met een niet-keuze (nc) energierijk dieet slechts een initiële toename van de voedselinname met ongewijzigd of verminderd gemotiveerd voedselgedrag. Dit roept de vraag op van het belang van keuze in de persistentie van hyperfagie bij ratten op een fcHFHS-dieet.

ONDERWERPEN:

Maaltijdpatronen, voedselinname en toename van het lichaamsgewicht werden bestudeerd bij mannelijke Wistar-ratten op vrijwillige diëten met vet en / of suiker en bij ratten op nc-diëten met vet en suiker (op maat gemaakt met ingrediënten vergelijkbaar met het fcHFHS-dieet).

RESULTATEN:

Ratten op een ncHFHS-dieet waren aanvankelijk overconsumpt, maar verminderden daarna de opname, terwijl ratten op een fcHFHS-dieet hyperfagisch bleven. Omdat de helft van de suikerinname in de fcHFHS-groep plaatsvond tijdens de inactieve periode, bepaalden we vervolgens of de suikerinname tijdens de lichte fase een noodzakelijke vereiste was voor hyperfagie, door de toegang tot vloeibare suiker te beperken tot de lichte of donkere periode met onbeperkte toegang tot vet en voer. De resultaten toonden aan dat hyperfagie plaatsvond, ongeacht de timing van de suikerinname. Maaltijdpatroonanalyse onthulde consumptie van grotere maar minder maaltijden in de ncHFHS-groep, evenals de fcHF-groep. Interessant is dat het aantal maaltijden toenam bij alle ratten die vloeibare suiker dronken (ongeacht of dit op een fcHFHS- of fcHS-dieet was), terwijl een compenserende afname van de maaltijdomvang alleen werd waargenomen in de fcHS-groep, maar niet in de fcHFHS-groep.

CONCLUSIE:

We tonen hierbij het belang van keuzevrijheid bij de waarneming van door fcHFHS-dieet veroorzaakte hyperfagie, wat resulteert in toenamen van het aantal maaltijden door suiker drinken zonder enige compenserende afname van de maaltijdomvang. We bieden dus een nieuw voedingsmodel bij ratten dat belangrijke kenmerken van menselijke overconsumptie nabootst die zijn genegeerd in knaagdiermodellen van obesitas.

PMID: 23979221

DOI: 10.1038 / ijo.2013.159