Obes feiten. 2012 apr 19; 5 (2): 180-195. [E-publicatie voorafgaand aan druk]
de Jong JW, Vanderschuren LJ, Adan RA.
bron
Rudolf Magnus Institute of Neuroscience, Department of Neuroscience and Pharmacology, Universitair Medisch Centrum Utrecht, Utrecht, Nederland.
Abstract
De dramatisch toenemende prevalentie van zwaarlijvigheid, geassocieerd met potentieel levensbedreigende gezondheidsproblemen, waaronder hart- en vaatziekten en diabetes type II, vormt een enorm probleem voor de volksgezondheid. Er is voorgesteld dat de obesitas-epidemie kan worden verklaard door het concept van 'voedselverslaving'. In deze review richten we ons op mogelijke overeenkomsten tussen de eetbuistoornis (BED), die veel voorkomt in de populatie met obesitas en drugsverslaving. Inderdaad, zowel gedrags- als neurale overeenkomsten tussen verslaving en BED zijn aangetoond. Gedragsoverekeningen worden weerspiegeld in de overlap in DSM-IV-criteria voor drugsverslaving met de (aanbevolen) criteria voor BED en door voedselverslavend gedrag bij dieren na langdurige intermitterende toegang tot eetbaar voedsel. Neurale overeenkomsten omvatten de overlap in hersengebieden die betrokken zijn bij het verlangen naar voedsel en drugs. Verminderde dopamine D2-receptorbeschikbaarheid in het striatum is gevonden in diermodellen van eetaanvallen, na cocaïne zelftoediening bij dieren evenals bij drugsverslaving en obesitas bij mensen.
Om de neurobiologische basis van voedselverslaving verder te onderzoeken, is het essentieel om een diermodel te hebben om het verslavende potentieel van smakelijk voedsel te testen. Een recent ontwikkeld diermodel voor drugsverslaving omvat drie gedragskenmerken die zijn gebaseerd op de DSM-IV-criteria:
i) extreem hoge motivatie om het medicijn te verkrijgen,
ii) problemen om het zoeken naar medicijnen te beperken, zelfs in perioden van expliciete niet-beschikbaarheid,
iii) voortzetting van het zoeken naar drugs ondanks negatieve consequenties.
Er is inderdaad aangetoond dat een subgroep van ratten, na langdurige zelftoediening door cocaïne, positief scoort op deze drie criteria. Als voedsel verslavende eigenschappen bezit, moeten voedselverslaafde ratten ook aan deze criteria voldoen bij het zoeken naar en consumeren van voedsel. In deze review bespreken we bewijs uit de literatuur over voedselverslavend gedrag. We suggereren ook toekomstige experimenten die verder kunnen bijdragen aan ons begrip van gedrags- en neurale overeenkomsten en verschillen tussen obesitas en drugsverslaving.
Copyright © 2012 S. Karger GmbH, Freiburg.
;
