Tekort aan toestandsafhankelijke modellering van de risicohouding bij gokstoornissen (2017)

Transl Psychiatry. 2017 apr 4; 7 (4): e1085. doi: 10.1038 / tp.2017.55.

Fujimoto A1,2, Tsurumi K1, Kawada R1, Murao T1, Takeuchi H1, Murai T1, Takahashi H1,2.

Abstract

Gokstoornis (GD) wordt vaak beschouwd als een probleem van eigenschapachtige risicovoorkeur. De symptomen van GD kunnen echter niet volledig worden begrepen door deze kenmerkende opvatting. In de huidige studie stelden we de hypothese voor dat GD-patiënten ook problemen hadden met een flexibele beheersing van de risicohouding (toestandsafhankelijke strategieoptimalisatie), en hadden we tot doel de mechanismen te onderzoeken die ten grondslag liggen aan het nemen van abnormale risico's van GD. Om dit probleem aan te pakken, hebben we GD-patiënten zonder comorbiditeit (GD-groep: n = 21) en op leeftijd afgestemde gezonde controledeelnemers (HC-groep: n = 29) getest in een meerstaps goktaak, waarbij deelnemers het 'blok' moesten wissen. quota '(vereiste eenheden om een ​​blok te wissen, 1000-7000 eenheden) in 20 keuzes, en voerde een taakfunctioneel magnetisch resonantiebeeldvorming (fMRI) -experiment uit. Gedragsanalyse bracht inderdaad een minder flexibele risico-attitudeverandering in de GD-groep aan het licht; de GD-groep slaagde er niet in om risicovolle keuzes te vermijden in een specifiek quotumbereik (lage quotumvoorwaarde), waarin risicovolle strategie niet optimaal was om het quotum op te lossen. Dienovereenkomstig benadrukte fMRI-analyse een verminderd functioneren van de dorsolaterale prefrontale cortex (dlPFC), die sterk betrokken is bij cognitieve flexibiliteit. Voor zover wij weten, leverde de huidige studie het eerste empirische bewijs van een tekort aan staatsafhankelijke strategieoptimalisatie in GD. Focussen op flexibele beheersing van risicohouding onder quota kan bijdragen tot een beter begrip van de psychopathologie van GD's.

PMID: 28375207

PMCID: PMC5416696

DOI: 10.1038 / tp.2017.55

Gratis PMC artikel