OPMERKINGEN: Ik geloof niet dat dopamine er niet bij betrokken is, zoals de auteurs suggereren. Eerst gebruikten ze een D2-antagonist. Hoe zit het met D1-activering, de sleutel tot sensibilisatie? We weten ook dat bij sensibilisatie PFC- en amygdala-glutamaatinputs betrokken zijn die inwerken op de NaC. Is het gewoon glutamaat dat de D1-receptoren faciliteert? Maar hier is de grote kloof in de logica: terwijl bijna-ongevallen "MEER lonend" zijn voor gokverslaafden, zijn bijna-ongevallen niet echt de beloning - winnen is. Dopamine daalt als niet aan de verwachtingen wordt voldaan. De verwachting is in dit geval winnen.
13 april 2016
Bron:
Radboud Universiteit
Overzicht:
Pathologische gokkers hebben een sterkere hersenreactie op zogenaamde bijna-ongevallengebeurtenissen: verliezen van gebeurtenissen die heel dicht bij een overwinning komen. Neurowetenschappers laten dit zien in fMRI-scans van tweeëntwintig pathologische gokkers en evenveel gezonde controles.
Pathologische gokkers hebben een sterkere hersenreactie op zogenaamde bijna-ongevallengebeurtenissen: verliezen van gebeurtenissen die heel dicht bij een overwinning komen. Neurowetenschappers van het Donders Instituut van de Radboud Universiteit laten dit zien in fMRI-scans van tweeëntwintig pathologische gokkers en evenveel gezonde controles. Het wetenschappelijke tijdschrift Neuropsychopharmacology publiceerden hun resultaten vorige week in een artikel met vroege weergave.
Ondanks dat ze objectieve verliezen hebben, activeren bijna-ongelukken een bepaald beloningsgerelateerd gebied in het midden van onze hersenen: het striatum. In de huidige studie laten neurowetenschapper Guillaume Sescousse en zijn collega's zien dat deze activiteit wordt versterkt bij pathologische gokkers. In vergelijking met gezonde controles, vertonen pathologische gokkers meer activiteit in het striatum na een bijna-ongeluk, dan na een gebeurtenis compleet missen. Er wordt van uitgegaan dat deze activiteit het gokgedrag versterkt, vermoedelijk door het bevorderen van een illusie van controle over het spel.
Om deze resultaten te verkrijgen, vergeleek Sescousse fMRI-scans van pathologische gokkers en gezonde volwassenen terwijl ze een gokautomaat speelden. 'We hebben ons gokspel zo levensecht mogelijk gemaakt door de visuals te verbeteren, meer geluiden toe te voegen en de snelheid van het slotwiel aan te passen in vergelijking met eerdere versies. In ons spel was de kans op een bijna-misser 33%, vergeleken met 17% op een overwinning en 50% op een complete misser. '
Intensieve studie
Gokkers hebben een sterke illusie van controle en ze geloven meer in geluk dan anderen als ze gokken. 'Het was een uitdaging om de onderwerpen voor dit experiment te vinden', aldus Sescousse. 'De prevalentie van pathologisch gokken is relatief laag in Nederland en onze studie was vrij intensief. Mensen moesten drie keer terug naar het Donders Instituut, en ze mochten geen bijkomende aandoeningen, ziektes of medicijnen krijgen. '
Wat gebeurt er in de geest van een gokker wanneer hij wordt geconfronteerd met een bijna-gemiste gebeurtenis? Sescousse: 'In normale situaties duiden bijna-ongevallen op het feit dat je aan het leren bent: deze keer heb je het nog niet helemaal begrepen, maar blijf oefenen en je zult het ook doen. Bijna-ongelukken versterken dus je gedrag, wat gebeurt door activiteit op gang te brengen in beloningsgerelateerde hersengebieden zoals het striatum. Dit gebeurt ook bij gokken. Maar gokautomaten zijn willekeurig, in tegenstelling tot het dagelijkse leven, waardoor ze zo'n grote uitdaging voor ons brein zijn. Daarom kunnen deze bijna-ongevallen de illusie van controle creëren. '
Verrassing
Dierstudies hebben aangetoond dat gedragsreacties op bijna-ongevallen worden gemoduleerd door dopamine, maar deze dopaminerge invloed was nog niet getest bij mensen. Daarom voerden alle proefpersonen het experiment twee keer uit: een keer nadat ze een dopamineblokker hadden gekregen en een keer nadat ze een placebo hadden gekregen. Verrassend genoeg werden de reacties van de hersenen op bijna-ongevallen niet beïnvloed door deze manipulatie. 'Voor mij is dit opnieuw een bevestiging van de complexiteit van de puzzel waar we aan werken', legt Sescousse uit.
Verhaal Bron:
De bovenstaande post is overgenomen van materieel door Radboud Universiteit. Opmerking: materialen kunnen worden bewerkt voor inhoud en lengte.
Journal Reference:
- Guillaume Sescousse, Lieneke K Janssen, Mahur M Hashemi, Monique HM Timmer, Dirk EM Geurts, Niels P ter Huurne, Luke Clark, Roshan Cools. Amplified Striatal Responses to Near-Miss outcomes in Pathological Gamblers. Neuropsychopharmacology, 2016, DOI: 10.1038 / npp.2016.43
;