Parallelle rollen voor dopamine bij pathologisch gokken en psychostimulantverslaving (2009)

Een verscheidenheid aan bewijs suggereert belangrijke overeenkomsten in de neurochemische basis van versterking bij pathologisch gokken (PG) en psychostimulerende verslaving. Dit artikel richt zich op de parallelle en specifieke rollen die dopamine (DA) -activering speelt bij deze twee aandoeningen, naast de generieke rol bij versterking. Een psychostimulant-mimetisch model voor PG wordt voorgesteld op basis van bewijs uit de volgende domeinen: Acute subjectieve gedragseffecten van gokken en psychostimulantia; Effecten van verwachte beloningen en onzekerheid over het afleveren van beloningen (sleutelelementen van gokken) op DA-release; Relatie tussen DA-release en positieve opwinding; Cross-priming van motivatie voor gokken door amfetamine; Effecten van DA D2-antagonisten op gokken en amfetamine-beloning; Effecten van gemengde D1-D2-antagonisten op klinische symptomen van PG; Effecten van DA D2-agonisten op experimentele maatregelen voor het nemen van risico's, gokken en inductie van PG bij patiënten met de ziekte van Parkinson; Elektrofysiologische en cognitieve stoornissen geassocieerd met chronische blootstelling aan gokken en psychostimulantia, en de mogelijke rol van sensibilisatie bij deze effecten. Beperkingen van het model met betrekking tot de exclusieve rol van DA worden besproken met bijzondere aandacht voor genetisch risico, comorbiditeit en subtypes van PG. Suggesties voor toekomstig onderzoek zijn onder meer het isoleren van de rollen van DA-receptorsubtypen in PG, en parallelle beoordeling binnen het onderwerp van DA-manipulaties op gokken en psychostimulerende versterking bij PG-proefpersonen en -controles.