OPMERKINGEN: De focus van dit lekenartikel is het effect dat 'uitvoerend functioneren' heeft op onze kansen op ontrouw. Het is belangrijk omdat het verlangen (dopamine) om seks te hebben met een nieuwe partner dezelfde neurale circuits (beloningscircuits) van verlangen activeert als porno. Het vermogen om weerstand te bieden (uitvoerende functie) maakt gebruik van dezelfde frontale cortexcircuits als weerstand bieden aan pornagebruik. Een slecht functioneren van deze uitvoerende circuits is een kenmerk van impulsiviteit en verslavingen. Hypofrontaliteit is wanneer deze wilskrachtcircuits niet geschikt zijn voor het werk.
Artikel: Waarom sommige mensen zich verzetten tegen relatie Ontrouw beter dan anderen
Scott Barry Kaufman, Ph.D.
Geplaatst: 05 / 17 / 11 09: 21 AM ET
Je bent een aantrekkelijk persoon in een liefdevolle, toegewijde, gelukkige relatie. Toch is er elke keer weer verleiding. Bij de supermarkt lacht de schattige persoon aan de kassa met een opgetrokken wenkbrauw naar je. Je begint een flirterig gesprek en deze persoon vraagt om je nummer. Wat doe jij? Waarom bedrieg je niet? Wat houdt je tegen?
Op momenten als deze is er een conflict tussen je directe instinct (heb nu seks met deze persoon!) En je langetermijndoel (blijf toegewijd aan je partner!). Het onderbuikgevoel op zich hebben is niet per se verkeerd. Het is slechts een teken dat u een mens bent. Bijna iedereen, alleenstaand of niet, wordt automatisch naar mooie mensen getrokken. Wanneer ze worden geconfronteerd met een aantrekkelijk persoon, worden de benaderingsneigingen van mensen automatisch geactiveerd en hebben ze de neiging om langer in de ogen van de aantrekkelijke persoon te staren. Dit alles gebeurt zonder enige inspanning of controle. Oogcontact maken met een aantrekkelijk persoon is zelfs lonend voor onze hersenen en activeert beloningsgerelateerde circuits.
Als je bedenkt hoe universeel, automatisch en krachtig deze neigingen zijn, kun je je afvragen: waarom speelt niet iedereen vals? Het is duidelijk dat niet iedereen vals speelt, wat de vraag oproept: waarom zijn sommige mensen beter in staat om deze onmiddellijke verleiding te weerstaan dan anderen?
Recent onderzoek suggereert dat het antwoord veel te maken heeft met cognitieve controle. De standaardstatus is om te handelen in een impuls. Het opdringen van deze sterke emoties vereist mentale inspanning en de aantrekkelijkere alternatieven die je hebt (stel je alle aanbiedingen voor die Tiger Woods ontving), hoe moeilijker het is om je impulsen onder controle te houden.
In de afgelopen jaren hebben neuropsychologen een reeks hersengebieden in de frontale kwab (rond het voorhoofd) van mensen gelokaliseerd die zelfbeheersingsprocessen ondersteunen. Deze zogenaamde "uitvoerende functies", die het laatste stukje van ons brein waren dat zich ontwikkelde, omvatten het vermogen om te plannen, te remmen of het reageren uit te stellen. Wanneer iemand zich hard op een taak moet concentreren en afleiding moet negeren, is dit gebied bijzonder actief. De mate waarin deze gebieden van de hersenen oplichten, voorspelt veel belangrijke resultaten, waaronder of mensen waarschijnlijk de regelnormen van de samenleving volgen, weerstand bieden aan een breed scala aan verleidingen en risicovol gedrag vertonen. Uitvoerende controle voorspelt zelfs de wilskracht om de drang om M & M's te eten tijdens een dieet te weerstaan.
Daarom kan uitvoerende controle een rol spelen bij vreemdgaan. Als het je langetermijndoel is om toegewijd te blijven aan je partner, en je hebt enorm veel verleiding, dan vereist dit heel veel uitvoerende controle. Uitvoerende controle kan mensen in de eerste plaats ook helpen situaties te vermijden waarin ze de aantrekkingskracht van aantrekkelijke potentiële partners kunnen ervaren.
Recent bewijs suggereert dat uitvoerende functies veel te maken hebben met valsspelen. Simone Ritter en haar collega's van de Radboud Universiteit Nijmegen ontdekten dat onder normale omstandigheden, romantisch betrokken heteroseksuelen minder interesse vertelden in aantrekkelijke individuen van het andere geslacht dan alleenstaanden. Alle weddenschappen waren echter uit toen ze cognitief werden belast door de onderzoeker, zoals een zware tijdsdruk. In deze situaties was er, met hun bewaking van de uitvoerders, geen verschil meer tussen alleenstaande en romantisch betrokken individuen! Het lijkt er dus op dat romantisch betrokken mensen alleen aantrekkelijke potentiële partners verwerpen wanneer ze voldoende cognitieve middelen hebben en de tijd hebben om bewust te beslissen.
In een hot-off-the-press studie in het prestigieuze Journal of Personality and Social Psychology, keken Tila Pronk en haar collega's van de Radboud Universiteit Nijmegen directer naar de kwestie door wetenschappelijk te onderzoeken waarom sommige mensen meer moeite hebben dan anderen om trouw te blijven aan hun romantische partners. In drie onderzoeken onderzochten ze de relatie tussen een ander aspect van uitvoerende controle en het vermogen van mensen om trouw te blijven.
In hun eerste onderzoek voltooiden 72 romantisch betrokken studenten een uitvoerende controletaak om hun vermogen om te schakelen tussen twee sets instructies en een korte vragenlijst waarin ze werd gevraagd hoe goed ze trouw blijven aan hun partner (bijv. 'Als een schattige jongen / meisje toont interesse in mij, ik vind het moeilijk om verleiding te weerstaan ”). Ze ontdekten dat degenen met een lagere uitvoerende controle de neiging hadden om te melden dat ze meer moeite hadden om trouw te blijven. Er waren geen sekseverschillen.
In hun tweede studie keken ze alleen in mannen naar real-world gedrag. Tweeëntwintig heteroseksuele mannen voltooiden een taak van uitvoerende controle die de vaardigheid vereiste om brieven in het geheugen te houden terwijl ze tegelijkertijd informatie verwerken. Deze taak vereist een constante bijwerking van het geheugen, wat de uitvoerende besturingsprocessen belast. Na het voltooien van de taak werd de deelnemers gevraagd om in de wachtkamer te zitten totdat de onderzoeker hen belde.
Toen kwam er een aantrekkelijke vrouw binnen, die de onderzoekers rekruteerden om hen te helpen met hun experiment. Het vrouwtje werd door de onderzoekers opgedragen zich vriendelijk maar niet duidelijk geïnteresseerd of flirterig te gedragen. Geen van de deelnemers gaf aan zich ervan bewust te zijn dat de vrouwen deel uitmaakten van het experiment. De interacties werden op video opgenomen en daarna kregen de vrouwen en vier onafhankelijke waarnemers de eerste vijf minuten van de interactie te zien, en ze beoordeelden de flirtintensiteit van de man. Alle waarnemers waren het zeer met elkaar eens over wat ze zagen. In overeenstemming met hun eerste onderzoek ontdekten ze dat hoe lager het niveau van uitvoerende controle, hoe groter het flirtgedrag.
In hun derde onderzoek hebben ze gekeken of executive control helpt voorkomen dat mensen in een situatie terechtkomen met een aantrekkelijk alternatief in de eerste plaats. Vijfenzestig mannen en vrouwen voltooiden de beroemde Stroop-test, waarin ze de kleur van een woord moesten noemen terwijl ze de betekenis van dat woord negeerden. Dit is geen gemakkelijke taak: probeer het zelf!
Nadat ze de mate van uitvoerende controle hadden genomen, kregen ze te horen dat ze een 'kennismakingsspel' zouden spelen met een willekeurig toegewezen deelnemer, waarin ze persoonlijke vragen zouden stellen en beantwoorden (bijv. 'Zou je beroemd willen worden?') . Ze kregen een foto te zien van deze andere deelnemer (die toevallig een aantrekkelijke persoon van het andere geslacht was!). Na het spel gaven ze aan hoe aantrekkelijk ze de andere deelnemer vonden door een schuifregelaar ergens tussen totaal niet aantrekkelijk tot erg aantrekkelijk te schuiven en hoe graag ze de andere deelnemer in het echt zouden willen ontmoeten.
Het is niet verwonderlijk dat hoe meer een deelnemer de ander aantrekkelijk vond, hoe meer hij of zij die persoon wilde ontmoeten. In overeenstemming met hun voorspelling ontdekten ze echter dat uitvoerende controle de uitgesproken wens om de aantrekkelijke ander te ontmoeten verminderde, maar alleen voor romantisch betrokken individuen. Dit komt waarschijnlijk doordat alleenstaanden geen cognitieve bronnen hoefden te gebruiken om een beslissing te nemen, ook al waren hun verlangens net zo sterk als die in een relatie. Hoewel mannen de andere deelnemer gemiddeld aantrekkelijker vonden dan vrouwen, hadden zowel mannen als vrouwen (alleenstaand of in een relatie) evenveel kans om de wens uit te spreken om de andere persoon te ontmoeten.
Wat is hier aan de hand? Waarom is uitvoerende controle zo belangrijk om de verleiding om vals te spelen te weerstaan? De onderzoekers suggereren een aantal mogelijkheden.
Een mogelijkheid is dat uitvoerende controle helpt om te remmen op impulsen die iedereen voelt. Voor veel partners is het hebben van de impuls oké, maar ernaar handelen is het niet. Uitvoerende controle kan ook helpen de drang af te remmen om interesse in potentiële partners te communiceren, zoals flirten en in situaties komen waarin de verleiding zich zal blijven voordoen (bijv. 'Rondhangen'). Al deze remming vereist beperkte cognitieve middelen.
Degenen met een lager niveau van uitvoerende controle kunnen ook meer fantaseren over potentiële partners. Onderzoek toont wel een sterke relatie aan tussen executieve controle en mind-dwaling in het algemeen. Degenen met een hogere mate van uitvoerende controle dwalen misschien gewoon minder af, en zijn daarom minder kwetsbaar wanneer ze persoonlijk met de potentiële partner worden geconfronteerd. Uitvoerende controle kan ook bijdragen aan het vermogen om het imago van de partner in gedachten te houden tijdens de interactie met de hete andere persoon. Mensen met weinig uitvoerende controle hebben misschien meer moeite om dit beeld in hun hoofd te houden en zijn daarom misschien niet zo goed in staat om de gevolgen van toegeven aan de verleiding goed te overdenken. Het is ook mogelijk dat mensen met verschillende niveaus van uitvoerende controle die een relatie hebben, daadwerkelijk verschillende niveaus van verleiding ervaren wanneer ze worden geconfronteerd met potentiële partners. Al deze mogelijkheden zijn rijp voor verder onderzoek.
De implicaties van dit onderzoek zijn enorm. Wie had gedacht dat iets zo cognitief en emotioneel verstoken als het vermogen om letters in het geheugen of naamkleuren zo snel mogelijk bij te werken, verband zou houden met het vermogen om de verleiding om vals te spelen te weerstaan? Dit onderzoek laat zien hoe nauw cognitie verbonden is met al het andere in ons leven. Wanneer het vermogen van mensen om cognitieve controle uit te oefenen, wordt verminderd, zijn ze kwetsbaarder voor ontrouw.
Veel aandoeningen kunnen de uitvoerende controle aantasten, waaronder een hoge werkdruk of stress. Onderzoek toont aan dat mensen vatbaarder zijn voor ontrouw wanneer ze een hoog niveau van psychische problemen ervaren. Stel je voor dat je een bekende beroemdheid of politicus bent met veel seksuele opties en een stressvolle werkdruk - dat is in wezen een formule voor ontrouw! Dit is natuurlijk niet om iemand te verontschuldigen. Maar het draagt wel een beetje bij aan ons begrip.
Voeg alcohol toe aan de mix en vergeet het. Van alcohol is aangetoond dat het cognitieve controleprocessen verzwakt, en het is ook aangetoond dat het gerelateerd is aan ontrouw en riskant seksueel gedrag onder studenten (die al als groep in het begin lagere niveaus van uitvoerende controle hebben).
De moraal van dit verhaal? Weerstaan aan de verleiding om vals te spelen vereist cognitieve inspanning. Als u veel uitvoerende controle heeft, is de kans kleiner dat u uw partner bedriegt. Als je niet veel cognitieve middelen hebt en je wilt je partner blijven inzetten, dan kun je maar beter hopen dat je niet aantrekkelijk, rijk, beroemd, onder veel stress of dronken bent. En bid dat u niet al die vakjes tegelijk aanvinkt. Anders kom je echt in de problemen.
Als je nu je potentiële partner wilt screenen om te zien hoe waarschijnlijk het is dat hij of zij je bedriegt, geef hem of haar dan de oude Stroop-test. Ik raad je echter aan dit niet op de eerste date te doen, anders zullen ze je bedriegen - en met goede reden!
;