Discordantie tussen zelfrapportage en klinische diagnose van internetgaming-stoornis bij adolescenten (2018)

Sci Rep. 2018 Jul 4;8(1):10084. doi: 10.1038/s41598-018-28478-8.

Jeong H1, Yim HW2, Lee SY3, Lee HK3, Potenza MN4, Kwon JH5, Koo HJ6, Kweon YS3, Bhang SY7, Choi JS8.

Abstract

Deze studie was gericht op het schatten van overrapportage (de vals positieve) en onderrapportage (fout-negatieve) percentages in zelfgerapporteerde IGD-beoordeling in vergelijking met klinisch gediagnosticeerde IGD. De onderzoekspopulatie bestond uit 45 met IGD en 228 zonder IGD op basis van klinische diagnose uit de studie Internetgebruikerscohort voor onpartijdige herkenning van spelstoornissen in de vroege adolescentie (iCURE). Alle deelnemers voltooiden zelf-gerapporteerde IGD-beoordelingen. Klinische interviews werden blind uitgevoerd door opgeleide professionals in de geestelijke gezondheidszorg op basis van DSM-5 IGD-criteria. De zelfbeoordeling van de gemiddelde dagelijkse hoeveelheid gametijd en gamegenre werd gemeten. Psychologische kenmerken, waaronder angst, suïcidaliteit, agressie, zelfbeheersing, zelfrespect en gezinsondersteuning, werden verkregen uit de basislijnenquête.

Het fout-negatieve percentage voor zelfgerapporteerde IGD-beoordeling was 44%. De vals-negatieve groep meldde minder tijd aan het spelen van online games dan de IGD-groep, hoewel hun psychologische kenmerken vergelijkbaar waren met die van de IGD-groep. Het foutpositieve percentage was 9.6%. Ze rapporteerden meer tijd aan het spelen van online games dan niet-IGD-groepen, hoewel hun psychologische kenmerken vergelijkbaar waren met die van niet-IGD-groepen behalve zelfbeheersing. De discrepantie van IGD-diagnoses tussen zelfrapportages en klinische diagnose onthulde beperkingen van zelfmetingen. Er zijn verschillende strategieën nodig om de methodologische tekortkomingen van zelfrapportages voor de beoordeling van IGD te overwinnen.

PMID: 29973627

PMCID: PMC6031690

DOI: 10.1038/s41598-018-28478-8

Gratis PMC artikel