Opname van criteria voor gokkenstoornissen in ICD-11: een klinisch perspectief voor (2017)

J Behav Addict. 2017 Aug 17: 1-3. doi: 10.1556 / 2006.6.2017.049.

Higuchi S¹, Nakayama H¹, Mihara S¹, Maezono M¹, Kitayuguchi T¹, Hashimoto T¹.

SAMENVATTING

Gegevens van een gespecialiseerde behandelingsfaciliteit voor internetverslaving (IA) in Japan toonden aan dat (a) de overgrote meerderheid van de behandelaars verslaafd is aan online games, (b) hun symptomen zijn vaak behoorlijk ernstig, en (c) er is een aanzienlijke vraag voor IA-behandeling. Bovendien bestaan ​​er systematische obstakels voor de levering van medische diensten in Japan vanwege de uitsluiting van IA-criteria van ICD-10. Daarom zal het opnemen van GD-criteria in ICD-11 vrijwel zeker de capaciteit en kwaliteit van de behandeling verhogen door vooruitgang in onderzoek en mogelijke veranderingen in nationale medische systemen om aan de vraag naar behandeling te voldoen.

trefwoorden: ICD-11; klinische symptomen; gokstoornis; behandelingsvraag; behandelaars

PMID: 28816497

DOI: 10.1556/2006.6.2017.049

De nieuwste bètaversie van de 11th-herziening van de Internationale Classificatie van Ziekten (ICD-11), die in oktober 2016 werd uitgebracht, omvatte de definitie van een nieuwe stoornis, "gaming disorder" (GD) (Wereldgezondheidsorganisatie, 2016). Volgens deze definitie wordt GD gekenmerkt door (a) verminderde controle over gamen, (b) toenemende prioriteit gegeven aan gamen over andere activiteiten in zoverre dat gokken voorrang heeft boven andere interesses en activiteiten, en (c) voortzetting van gamen ondanks de het optreden van negatieve gevolgen. Het verklaarde ook dat "het gedragspatroon voldoende streng is om een ​​significante beperking te veroorzaken in persoonlijke, gezins-, sociale, educatieve, beroepsmatige of andere belangrijke gebieden van functioneren."

In reactie op de wijziging in de conceptversie van ICD-11 heeft een groep wetenschappers onlangs een commentaar gepubliceerd waarin zij kritiek hadden op de opname van GD (Aarseth et al., 2016). Ze brachten verschillende punten naar voren en verklaarden dat, "gezien de onvolwassenheid van het bestaande bewijsmateriaal, dit een negatieve invloed zal hebben op het leven van miljoenen gezonde videogamers, terwijl het onwaarschijnlijk is dat dit een geldige identificatie van echte probleemgevallen zal opleveren", en stelde voor om de voorgestelde categorie van GD van ICD-11. Reacties op dit commentaar, opgesteld door een groep geleerden, van wie de meesten betrokken zijn geweest bij de ontwikkeling van de definitie en diagnostische richtlijnen van GD, zijn of zullen binnenkort worden gepubliceerd. Onder deze, Saunders et al. (in de pers) hebben een korte maar uitgebreide beoordeling van GD gepubliceerd waarin ze verschillende opmerkingen hebben behandeld, waaronder opmerkingen over de lage kwaliteit van het onderzoek op basis van GD en het vertrouwen op criteria die worden toegepast op middelengebruik en gokken bij het definiëren van GD. Billieux et al. (in de pers) voerden aan dat het opnemen van functionele beperkingen als een kerncriterium in de definitie van GD belangrijk is en een vooruitgang op het gebied van wanordelijk gamen, en kan dienen om overdiagnose en het ontstaan ​​van morele paniek te voorkomen, hetgeen Aarseth et al. (2016) hebben geclaimd. In dit korte commentaar pleiten we voor de opname van GD-criteria in ICD-11 op basis van onze klinische ervaring.

Ons centrum, de National Hospital Organisation Kurihama Medical and Addiction Center, in Yokosuka, Japan, opende een gespecialiseerde kliniek voor de behandeling van wat is beschreven als "Internetverslaving" (IA), de eerste in zijn soort in Japan, in 2011. Sindsdien is het aantal patiënten dat ons centrum heeft bezocht voor de behandeling van IA gestaag toegenomen. Volgens de statistieken die door ons centrum zijn samengesteld, speelt ongeveer 90% van deze patiënten buitensporig veel online games af en heeft daardoor gezondheids- en sociale gevolgen. In 2016 had het centrum 252 nieuwe patiënten. Echter, alleen 153 van deze patiënten kwam daadwerkelijk voor behandeling naar ons centrum. In de resterende 99 (39.3%) gevallen hebben alleen de ouders en / of andere familieleden een ontmoeting gehad met ons. Bijna elke ouder toonde een verlangen om hun kinderen naar ons centrum te brengen voor de behandeling van IA, maar zij weigerden te komen, ondanks het feit dat hun IA-symptomen vaak ernstig waren, vooral in termen van gezondheid en sociale impact. In sommige gevallen waren ouders zo bang om een ​​gewelddadige fysieke reactie van hun kinderen aan te wakkeren dat ze niet in staat waren om te proberen hen over te halen om behandeling voor hun aandoening te zoeken. Zoals gedetailleerd beschreven in een onderzoeksrapport dat we hebben ingediend bij de Japanse overheid, onderzocht ons centrum 108-patiënten met IA tussen 2012 en 2013 (Higuchi, 2014). Onder die patiënten werd in 41% van de gevallen een omkering dag / nacht gevonden, verbaal / fysiek geweld in 32%, sociale intrekking en afsluiten in 36%, en geldgerelateerde problemen in 24% van de gevallen.

De wachttijd voor behandeling in ons centrum is lang. In een poging om de situatie te beheren, nemen we reserveringen voor het eerste medische onderzoek van elke 4-maand. De beschikbare reserveringsruimten worden echter meestal genomen binnen 1-2 dagen. Dit wijst er sterk op dat er een grote vraag is naar IA-behandeling, waaraan het Japanse medische systeem momenteel niet kan voldoen. Tot nu toe zijn de kosten met betrekking tot IA-patiënten op een laag niveau vastgesteld ten opzichte van die voor patiënten met andere psychiatrische stoornissen, omdat de diagnostische richtlijnen voor IA of GD niet zijn opgenomen in 10th herziening van de internationale classificatie van ziekten (ICD-10) . Het Japanse medische systeem is afgestemd op de ICD en de overheid heeft daarom geoordeeld dat IA tot nu toe geen officieel goedgekeurde stoornis is. Bovendien heeft het onderzoeken van patiënten met IA meestal meer tijd nodig dan patiënten met andere psychiatrische stoornissen, omdat een aanzienlijk percentage IA-patiënten adolescenten zijn met relatief hoge comorbide pathologieën en we ook vaak klachten en psychische problemen bij familieleden moeten verwerken vanwege de GD van de patiënt. Deze factoren hebben als obstakels gewerkt om het aantal artsen en behandelingsfaciliteiten dat een specialistische behandeling voor IA kan bieden, te vergroten, ondanks de dringende noodzaak om aan deze vraag te voldoen.

Het vaststellen van een definitie van GD is ook belangrijk om onderzoek te bevorderen. Diagnostische richtlijnen van GD zullen een duidelijke basis vormen voor het ontwikkelen van onderzoek naar een reeks verwante gebieden. De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Vijfde editie (DSM-5) bevat al de diagnostische criteria voor internetgaming-stoornis (IGD) (American Psychiatric Association, 2013). Hoewel deze zich in deel III bevinden en hun status voorlopig zijn, hebben zij desalniettemin veel kritische opmerkingen gemaakt over hun inhoud en de juiste afkappunten (Griffiths et al., 2016), en hun opname heeft ongetwijfeld onderzoek naar IGD en aanverwante gebieden gestimuleerd. De geschiedenis van IA, GD en IGD is nog steeds kort en daarom bevindt de accumulatie van onderzoeksgegevens zich in een vroeg stadium, vergeleken met die van substantieafhankelijkheid en andere belangrijke psychiatrische stoornissen. Onderzoek naar de preventie en beheersing van GD is echter dringend, vanwege de omvang van de problemen die gepaard gaan met de stoornis waarvan is aangetoond dat deze in veel delen van de wereld voorkomt (Mihara & Higuchi, 2017). In Japan, zoals hierboven vermeld, wordt het nationale medische systeem gestimuleerd door ICD. Aangezien de GD-criteria niet zijn opgenomen in ICD-10, is de toegang tot overheidssubsidies voor onderzoek op onderwerpen die verband houden met IA en GD beperkt. Als de definitie en diagnostische richtlijnen van GD zouden worden opgenomen in ICD-11, zou dit de toegang tot onderzoekssubsidies in Japan verbeteren, wat ongetwijfeld de kwaliteit en kwantiteit van onderzoek naar de aandoening zal verhogen.

Aarseth et al. (2016) verklaarden in hun commentaar dat "de gezonde meerderheid van de gamers wordt beïnvloed door stigma en misschien zelfs veranderingen in het beleid" als een van de redenen om de verwijdering van de GD-definitie uit de conceptversie van ICD-11 te suggereren. In Japan is de term 'IA of internetafhankelijkheid' echter al lang gebruikt voordat de discussie over IGD of GD begon, maar met een slechte definitie van het concept en de symptomatologie. Deze situatie lijkt in veel andere landen tot uiting te komen (op basis van persoonlijke communicatie met Dr. Poznyak van de WHO), wat betekent dat elk stigma geen nieuw fenomeen zal zijn als gevolg van de opname van de GD-definitie in het concept van ICD-11. Verder hebben we tot nu toe geen andere keuze dan IA en / of de catch-all diagnostische entiteit "Andere gewoonten en impulsbestrijdingsstoornissen (F63.8)" in ICD-10 te gebruiken bij het stellen van een diagnose. De introductie van GD-criteria, waarbij een duidelijke grens wordt getrokken tussen normaliteit en de stoornis, zou eigenlijk overdiagnose moeten vermijden en de situatie met betrekking tot het stigmatiserende gedrag eerder verbeteren dan verbeteren.

Tenslotte en het belangrijkste is dat we de lezer vragen om rekening te houden met die adolescenten en jonge mensen met GD die behandeling nodig hebben, die worden verborgen in de schaduw van gezonde gamers. We moeten de huidige situatie aanpakken en kunnen gewoon niet wachten totdat GD-criteria zijn opgenomen in 12th-herziening van de internationale classificatie van ziekten (ICD-12), die 20 jaren of meer kan duren. Opname van de definitie en diagnostische richtlijnen van de aandoening in ICD-11 zal vrijwel zeker de capaciteit en kwaliteit van de behandeling verhogen door vooruitgang in onderzoek en mogelijke veranderingen in nationale medische systemen, zowel hier in Japan als internationaal.

Bijdrage van auteurs

Alle auteurs hebben bijgedragen aan het verzamelen van informatie om dit manuscript voor te bereiden. SH schreef de eerste versie van het manuscript en alle auteurs hebben bijgedragen aan en hebben het definitieve manuscript goedgekeurd.

Belangenverstrengeling

De auteurs hebben geen financiële relaties met organisaties die mogelijk belang hebben bij het ingediende werk. Ze hebben geen andere relaties of activiteiten die het ingediende werk kunnen beïnvloeden of lijken te beïnvloeden.

Referenties