Zuid-Korea gaat digitale verslaving vanaf 3-jarige leeftijd tegengaan
YOUKYUNG LEE
VERSLAAFD: De regering van het zwaar bekabelde Zuid-Korea neemt verdere stappen om de internetverslaving onder jongeren te beteugelen.
Park Jung-in, een 11-jarige Zuid-Koreaanse, slaapt met haar Android-smartphone in plaats van met een teddybeer. Als het scherm een ochtendwekker laat zien, wordt ze wakker, pakt haar bril en bladert door tientallen ongelezen berichten van vrienden, terwijl ze de slaperigheid van zich afschudt.
De gadget is de hele dag in haar handen, of ze nu op school, op het toilet of op straat is, terwijl ze voortdurend berichten typt naar haar vrienden. Ongeveer elk uur tikt ze op een applicatie op haar telefoon om haar digitale hamster te voeren.
"Ik word zenuwachtig als de batterij onder de 20 procent zakt", zei Park terwijl ze met het handpalmformaat apparaatje speelde. “Ik vind het stressvol om te lang buiten de draadloze hotspotzone te blijven.”
In Zuid-Korea, waar de overheid adviesprogramma's en psychologische behandelingen aanbiedt aan naar schatting twee miljoen mensen die zich niet kunnen onttrekken aan het spelen van online computerspelletjes, werden jongeren als Park voorheen niet als potentiële verslaafden beschouwd.
Hier en in andere delen van Azië wordt onlineverslaving al lang geassocieerd met hardcore gamers die dagenlang online games spelen, geïsoleerd van hun school-, werk- of gezinsleven, waardoor de grens tussen de echte en de fantasiewereld online vervaagt. In een schokkend geval uit 2010 in Zuid-Korea stierf een meisje van drie maanden nadat ze slechts één keer per dag te eten kreeg van haar ouders, die verteerd werden door marathon-onlinegamesessies.
Park speelt geen computerspelletjes en in de klas steekt ze zelfverzekerd haar hand op om een vraag te beantwoorden. Ook kan ze goed overweg met haar vrienden en kookt ze graag als hobby. En toch veroorzaakte ze meer dan acht waarschuwingssignalen bij een verslavingstest, genoeg om als ongezond afhankelijk van haar smartphone te worden beschouwd. Park is niet uniek en de overheid is bezorgd genoeg om het verplicht te stellen voor kinderen vanaf 3 jaar om scholing te krijgen in het controleren van hun apparaat- en internetgebruik.
Haar obsessie met online zijn is een bijproduct van haar opvoeding in een van de meest digitaal verbonden samenlevingen ter wereld, waar 98 procent van de huishoudens over breedbandinternet beschikt en bijna twee derde van de mensen een smartphone heeft. Bekabeld zijn is een icoon van Zuid-Korea's trots op zijn staatsgeleide transformatie van economisch achtergebleven land naar een van de meest geavanceerde en rijke landen van Azië. De regering is altijd op zoek naar een voorsprong en is van plan om vanaf 2015 alle schoolboeken te digitaliseren en al het onderwijs te baseren op tabletcomputers.
Maar sommigen maken zich nu zorgen over de effecten die de digitale utopie van Zuid-Korea heeft op zijn kinderen, die deel uitmaken van de eerste generatie die online games spelen op smartphones, tablets en andere apparaten, nog voordat ze kunnen lezen en schrijven.
Nieuwe mobiele apparaten die onmiddellijk reageren op een aanraking van een vinger lijken kinderen rustelozer te maken dan voorheen en een gebrek aan empathie te hebben, zegt Kim Jun-hee, een kleuterleidster die een acht maanden durend onderzoek uitvoerde naar internetveiligheid en verslavingseducatie voor kleuters kinderen.
“Baby’s zitten in een kinderwagen met een smartphonehouder. Kinderen zitten in het boodschappenwagentje en kijken films op de tabletcomputer”, zei ze. “Ik geef nu al meer dan tien jaar les op kleuterscholen, maar vergeleken met vroeger kunnen kinderen tegenwoordig hun impulsen niet beheersen.”
In de stad Suwon, ten zuiden van Seoul, leveren leerlingen in het klaslokaal van leraar Han Jeoung-hee nu hun smartphones in als ze 's ochtends op school aankomen.
“Kinderen vergaten te lunchen, gingen volledig op in smartphones en sommigen bleven in de klas tijdens een gymles”, zegt Han, die lesgeeft aan leerlingen van het zesde leerjaar op de Chilbo-basisschool. Smartphones worden in een plastic mandje gedaan en teruggegeven als kinderen na de les naar huis gaan.
De National Information Society Agency (NIA) schat dat 160,000 Zuid-Koreaanse kinderen tussen de 5 en 9 jaar verslaafd zijn aan internet, hetzij via smartphones, tabletcomputers of personal computers. Dergelijke kinderen lijken geanimeerd bij het gebruik van gadgets, maar zijn afgeleid en nerveus als ze geen toegang meer hebben tot de apparaten en zullen afzien van eten of naar het toilet gaan, zodat ze online kunnen blijven spelen, aldus het bureau.
Volgens het eerste onderzoek naar smartphoneverslaving dat eerder dit jaar werd gepubliceerd, schat de Zuid-Koreaanse regering dat onder de gehele bevolking 2.55 miljoen mensen verslaafd zijn aan smartphones en deze apparaten acht uur per dag of langer gebruiken. Smartphoneverslaafden vinden het moeilijk om zonder hun mobiele telefoons te leven en het voortdurende gebruik ervan verstoort het werk en het sociale leven, aldus NIA. Het grootste deel van hun persoonlijke interactie vindt plaats op de mobiele telefoon. Overmatig gebruik van smartphones kan gepaard gaan met lichamelijke symptomen zoals het schildpadhalssyndroom, veroorzaakt doordat het hoofd voortdurend naar voren is gericht en pijn of gevoelloosheid in vingers of polsen.
Hoewel internetverslaving niet wordt erkend als een psychische aandoening, is er wereldwijd een groeiende roep van artsen en gezondheidsfunctionarissen om internetverslaving als een ziekte te behandelen in plaats van als een sociaal probleem.
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders van de American Psychiatric Association vermeldt dat internetgebruiksstoornissen verder onderzoek verdienen. Het is onduidelijk of het als een geestesziekte zal worden erkend in een grote herziening van de handleiding voor het vaststellen van standaarden die volgend jaar zal verschijnen. Maar naarmate het internet alomtegenwoordiger en mobieler wordt, worstelen steeds meer samenlevingen met de keerzijde ervan. In Azië zijn landen die een explosieve groei op internet hebben doorgemaakt, zoals Taiwan, China en Zuid-Korea, het meest actief in het uitvoeren van onderzoek naar de vraag of internetverslaving moet worden erkend als een psychische aandoening, aldus Lee Hae-kook, hoogleraar psychiatrie bij Katholieke Universiteit van Korea, College of Medicine.
Zuid-Korea biedt al door de belastingbetaler gefinancierde adviseurs voor degenen die geen controle hebben over hun online gaming of ander internetgebruik. Maar de opkomst van de smartphone als een mainstream, onmisbaar apparaat, zelfs voor kinderen, verschuift de focus van de overheid van proactieve maatregelen naar reactieve maatregelen.
De Zuid-Koreaanse regering breidt haar inspanningen uit om web- en digitale verslaving bij schoolgaande kinderen en kleuters te voorkomen. Vanaf volgend jaar zullen Zuid-Koreaanse kinderen van 3 tot 5 jaar leren zichzelf te beschermen tegen overmatig gebruik van digitale gadgets en internet.
Bijna 90 procent van de kinderen uit die leeftijdsgroep zal op kleuterscholen leren hoe ze hun blootstelling aan digitale apparaten en het gevaar van lange uren online kunnen beheersen. Het ministerie van Openbaar Bestuur en Veiligheid herziet de wetten, zodat het onderwijzen van het gevaar van internetverslaving verplicht wordt van kleuterscholen tot middelbare scholen.
Kim, de kleuterleidster, zei dat het voorlichten van kinderen over digitale en webverslaving vroeg moet beginnen, omdat smartphones hun nieuwe speelgoed zijn.
Vanaf volgend jaar zal haar programma voor 3-jarigen erop gericht zijn hen kennis te laten maken met de positieve activiteiten die ze met de computers kunnen doen, zoals naar muziek luisteren. Kinderen van 4 en 5 jaar leren de gevaren van overmatig gebruik en hoe ze hun verlangen om computers te gebruiken kunnen beheersen.
Programma's omvatten ook het maken en leren van de bewegingen voor 'computeroefeningen' en het zingen van liedjes met teksten die kinderen instrueren hun ogen te sluiten en hun lichaam te strekken na het spelen van computerspellen. Ze lezen sprookjes waarin een personage ten prooi valt aan internetverslaving en leren alternatieve spellen die ze zonder computers of internet kunnen spelen.
Kim zei dat ouders betrokken moeten worden bij het onderwijs. Op een van de beloftekaarten, geschreven door een vijfjarig meisje, staat: “Ik beloof dat ik slechts 5 minuten Nintendo zal spelen. Papa belooft minder gsm-spelletjes te spelen en meer met mij te spelen.
- AP
;
